Stealing What's Mine

Kabanata 10

Kinabukasan ay maagang nagising ang dalawa upang magsimba. Zoraida wore a white floral dress habang si Kier naman ay isinuot ang puti rin niyang polo shirt. Nakangiti at sabay silang tumungo sa simbahan and let their selves being blessed with the words of God. Pagkatapos magsimba ay lumabas naman sila upang sa isang seafood restaurant kumain ng pananghalian.

“Why? Is there any problem?” tanong ni Fajrah sa asawa nang makitang sulyap ito ng sulyap sa cellphone niyang nasa gilid lamang nito.

“Si Kuya Bryan,”

“Sagutin mo muna, baka importante.” ani niya rito. Tumango si Kier at binitawan muna ang hawak na mga kubyertos bago kinuha ang kaniyang cellphone sa gilid at nagpaalam na lalabas muna saglit, dahil maingay ang mga nasa tabi nilang table. Pero wala pa mang limang minuto ay bumalik na agad si Kier na may malalim na iniisip. Halos magtagpo na kasi ang mga kilay nito kaya nasabi ni Fajrah sa sarili na may problema nga ata.

“Problem?” tanong niya rito bago isubo ang maliit na hati ng karne.

“The materials didn’t arrived yesterday, we need those next week.”

“So, what are you going to do now?”

“Pinapapunta ako ni Kuya sa SN, I will follow up the progress kung bukas ay pwede na ba nilang madeliver.” napabuga siya ng hangin bago sumubo ulit ng pagkain.

Katulad nga ng sinabi ni Kier ay pumunta nga ito sa SN matapos nitong ihatid si Fajrah pauwi.

“Mag ingat ka, call me when you get there.” ani niya sa asawa at hinalikan ito sa labi.

“Okay, don’t forget to lock the gate.” si Kier naman sa kaniya reminding her to lock the gate, isang bagay na hinding-hindi nakakalimutang sabihin ni Kier sa kaniya kapag naiiwan ito sa bahay nila ng mag-isa. Wala silang sariling mga security guards pero mayroon naman ang kanilang village at mahigpit ang village nila pero mas mabuti na rin iyong nakakasiguro.

Matapos niyang I-drop si Fajrah sa tapat ng bahay nila ay agad nang pumanhik patungo sa SN si Kier upang makauwi na rin siya agad. Ilang minuto lang naman ang byahe patungo roon kaya nasisiguro siyang after an hour kapag madali lang din niyang makausap ang kuya ni Dom ay sigurado siyang makakauwi in siya ng maaga. Magdasal lang siya na sana wala roon si Dom dahil paniguradong masasangit na naman siya rito. Pero sana naman ay hindi dahil mamayang gabi ihahatid niya ang asawa pabalik sa del Sur at gusto niyang maksama muna ito habang narito pa ito sa bahay nila.

Pagdating niya sa SN ay laking pasalamat niya nang ang maabutan niya roon ay ang Kuya ni Dom at hindi mismo ito. Kinausap niya ito tungkol sa kanilang mga orders and appologized dahil sa delays dahil nasiraan sila ng isang tatlong machine sabay-sabay which causes the production to slower too.

“I will inform Bryan about this, I’m sorry, Kier napapunta ka pa tuloy rito. I was actually about to call Bryan na sana but I will still call him right now,” ani nito sa kaniya habang naglalakad sila patungo sa labas ng opisina nito.

“Ayos lang, sir. Salamat.” ani niya rito bago nagpaalam.

He was on his way when someone just called his name na siyang dahilan kung bakit napakagat at napa kamot siya sa kaniyang kilay. Paglingon niya ay inaasahan niya na ang kaibigan niyang nakatayo roon sa likuran niya. At hindi ito nag-iisa dahil may kasama ito babae na pamilyar sa mga tingin niya.

Ngumisi ang kaibigan sa kaniya, isang ngisi na para bang nakapanalo ng loto, “What are you doing here?” tanong nito.

“Nag follow up lang ako sa mga materials,”

“Oh, okay.” napapatangong ani nito at binalik muli ang tingin sa babaeng nasa tabi nito.

Naalala na ito ni Kier ngayon. Ito din iyong babaeng kasa-kasama nito sa loob ng opisina ng nakakatandang kapatid niya.

“Lord, pauwiin mo na po ako please.” bulong ni Kier.

On the other side ay tapos nang magbihis ng pambahay niya na damit si Fajrah. Bumaba siya sa sobrang tahimik na sala ng kanilang bahay, napaupo sa isang upuan roon habang napapahalumbabang nakatingin sa pintuan, naghihintay na pumasok mula roon ang asawa.

Ilang minuto pa lamang siyang nakaupo roon ng mabagot siya at nag-isip ng kung anong magandang gawin, and then she remember about the plants na dapat ay ita-transfer niya dapat sa mas malalaking pots na hindi niya nagawa kahapon dahil sa pagdating ng mga pinsan niya.

“So, where should I begin?” tanong ni Fakrah sa sarili habang nakaharap siya sa mga tools and equipments na kailangan niya para sa paglilinis at pagtatransfer ng mga halaman. Pagkatapos niyang magsimba magisa at pagkatapos magbihis ay tumungo agad siya sa mga halaman niya sa gilid ng bahay nila upang magadawan na ang mg iyon ng paraan.

Because of the emergency call, instead of dating with her husband ay sa tingin niya’y ang makakadate niya muna sa pagkakataon na iyon ay ang mga halaman niya, just like what she uses to do before.

Sanay naman na siya kapag pinapatawag sa trabaho ang asawa niya. It’s fine, naiintindihan niya ito. Iniintindi ni Kier ang pag-aaral niya so she is also understanding him, who’s working hard for the both of them.

Una niyang ginawa ay ang pagbunot ng mga damo, pagtrim ng mga halaman at ngayon ay pagtatransfer na ng mga halaman at dahil umulan kagabi ay basa ang lupa, maputik iyon. Kaya naisipan niya munang tanggalin ang wedding ring nilang mag-asawa at inilagay ito sa isang tabi bago ipinagpatuloy ang kaniyang ginagawa.

Malapit ng matapos sa ginagawa niya si Fajrah nang makauwi si Kier galing ng SN, who was thankful na hindi nasabit sa kaibigan niya na sa pagkakataong ito ay nagmamadali. Agad na nagbihis si Kier upang matulungan ang asawa.

“Magpahinga ka na muna, Love.” ani ni kay Fajrah nang matapos na nito ang ginagawa and just a little sweeping na lang ang kailangan.

“Ako na dito, magpahinga ka na, may byahe pa tayo mamaya.” ani ni Kier na tinaasan ng kilay ni Farah.

“Bakit ako ba nag magmamaneho? Diba ikaw? So you must be the one ang dapat na magpahinga na muna.” ani niya sa asawa at kinuha ang hawak-hawak nito na walis tingting.

Fajrah was so happy with the outcome of what she made, lalo na sa mga halaman niyang lumaki ng matataba at may magaganda at malalaking dahon. She smiled as she put back the equipments she took kung saan niya kinuha ang mga ito kanina pagkatapos ay pumasok na rin kasunod ng asawa niya to clean her self at magpapahinga na rin upang hindi masyadong pagod mamaya kapag nasa byahe na sila patungo sa karatig probinsya nilang may layo ng dalawang oras kapag binyahe.

"Love, ito nga pala si Gian," pagpapakilala ni Fajrah sa roomate niyang gumising at bumangon pa talaga to meet her husband na kilala nito dahil na rin sa mga proyektong nagawa na ni Kier.

Nginitian ni Kier ang babae, "It's very nice to finally meet you," Kier said abd offered his hand for a handshake na siya namang tinanggap ni Gian na parang wala sa sarili dahil sa hindi pa rin makapaniwalang iyong idol niya ay nasa harapan niya ngayon, hawa-hawak ang kamay nito. Iyon ng lang ang asawa ng kaibigan niya.

"Ang gwapo niyo po pala talaga sa malapitan," sagot ni Gian na siyang nagpatawa kay Fajrah ng bahagya ganoon rin kay Kier. A lot of people always say that he is good looking pero kailanman ay hindi niya iyon pinaniniwalaan. Kasi para sa kaniya, people were just amaze kasi he has a different feature than a pure filipino blooded person. Matangos ang ilong niya, it's because he has a foreign blood, he has different features sa karamihan which looks new to them kaya nasasabi nila ang bagay na iyon.

"Hindi naman," sagot ni Kier.

Ngumiti si Gian rito, "I am glad po na nakilala ko na rin po kayo, I heard a lot of you from your wife po." sabi niya at nilingon si Fajrah sa gilid na tiningnan din naman ni Kier.

Kier chuckled. Mayamaya ay naisipan na rin nitong umalis na upang makapagpahinga na ang dalawa. They have work tomorrow at ganoon din namn siya kaya naisipan niyang umalis na.

"Take care, I love you." si Fajrah sa asawa. Binigyan niya ito ng isang akap which Kier hugged back and kissed her on her lips.

"Ingat ka rin." nilingon nito si Gian, "I hope you could look over my wife " ani nito rito na atomatikong nagpapalo kay Fajrah ng mahina sa dibdib nito.

"I'm not a child Kier, nakakahiya kay Gian ."

"You always forget, I told you, you will always be my baby." sagot noya sa asawa na nagpakilig naman kay Gian sa likuran nilang dalawa.

"Tang*na, mauna na nga lang ako sa taas." ani nito nang masaksihan ang pagiging sweet ng dalawa. "Ingat po kayo, Sir." paalam niya rito pagkatapos ay nauna na nang tumungo sa loob ng apartment kay Fajrah.

Fajrah and Kier chuckled with that, "I like your roommate, she seems like normal."

"Of course she's normal, Kier." natatawang sagot ni Fajrah habang nakapulupot pa rin ang mga kamay sa leeg ng lalaki. Ayaw munang humiwalay rito dahil talagang mamimiss niya ito for sure. Parang isang buwan kasi para sa kaniya iyong limang araw.

"Enjoy your internship, Love. Don't be so serious." alam kasi nitong when it comes to school activities or tasks ay sineseryoso talaga ito ng asawa. He's been there and have done that, and he regretted being so serious with his studies na hindi niya na naenjoy ang pagiging studyante niya kaya as long as possible gusto niya sanang mag enjoy si Fajrah sa pag-aral instead of stressing herself.