The Murderer's Tale

THIS STORY IS FICTION. The names, places, or organization you are reading is made by the author's imagination. If ever this story is similar to another story is just a coincidence and unintentional. In short, gawa-gawa ko lang to. Ako nag-isip nito kaya wag kang ano. Iniimagine ko lang to. Lahat to. NOTE: THERE ARE SOME WORDS AND SCENES THAT STRICTLY NOT RECOMMENDED FOR KIDS and feeling kids syempre. CHAPTER ONE Another day, another survival story. This is how my life works. My name is Zerrie Llana Marcos. Hindi masyadong kilala, hindi rin basta-basta. Sakto lang. Nakatira ako sa maliit na apartment na ito. Sakto lang din para sakin. I live my life alone. Simula ng mamatay ang parents ko sa isang accident, I used to live alone. May pakonti-konting tulong sa ilan kong kamag-anak pero halos lahat ay galing sa paghihirap ko. I am 22 years old now at kailangan ko ng maghanap ng trabaho. Hindi sapat ang pasideline-sideline lang. Inabot ko mula sa aking kanan ang cellphone ko. Walang mga tawag. Ayos ah! Mabuti ito, makakahinga ako ng maluwag ngayong araw. I stand up as I stretch my arms. It's already 1 pm. I skip my lunch again. Kung nandito sila mama ay baka nasampal na ako nun. She once told me not to skip my lunch. Hindi ko naman maiiwasan iyon. Dumiretso ako sa banyo. Medyo magulo ang banyo ko dahil hindi ko pa nalilinis. May ilang balat ng shampoo na nagkalat sa sahig, may mga hibla ng buhok at mga benda. I stare at those bandages. May mga pahid ito ng dugo. That's not from me. It came from those people I killed. Napailing ako. I still remember their supplications and cries. I still remember how they beg for their lives. Napapikit ako. Paulit-ulit paring nagpa-flashback sa utak ko ang mga itsura nila. I feel sorry for their families. Agad ko ng pinulot ang mga bendang iyon at inilagay sa basurahan. Naghilamos muna ako ng mukha bago lumabas. Naisipan ko ring maglinis ngayon tutal wala naman akong gagawin. I didn't receive any calls since yesterday. Wala tuloy akong pera. I start cleaning my bedroom. Hindi ko na maalala kung kailan ang huling linis ko. Pagkatapos ay agad ko na ring inilagay sa garbage bag ang mga kalat. I wear my sweater before going out. Meron kaseng tapunan ng basura dito sa apartment na tinutuluyan ko. Every Wednesday and Saturday ang collection ng mga basura. Pagbaba ko sa hagdan ay nasalubong ko si Mrs. España. Katabi ko lang siya ng apartment. Medyo masungit ang babaeng ito dahil kaka-iwan lang sa kanya ng asawa niya. "Good morning." I smile. I don't know why I still talking to this woman. It feels like we can relate to each other. "Tinanghali ka nanaman ba ng gising? Lampas ala una na. Good morning kapang nalalaman." Sagot nito sakin. Padabog siyang naglakad pataas. Pinagmasdan ko muna siya hanggang sa mawala siya sa paningin ko. As expected to Mrs. España. Naglakad na muli ako papunta sa tapunan ng basura. Pagkakarating ay inilagay ko ito ng maayos sa tabi ng tumpok na basura. "Ang aga mo naman magising Zerrie." Napalingon ako sa nagsasalita. It's Aling Cyntia. She was holding a paper fan and wearing a duster. "Hindi naman po." Sagot ko. She look at me. Napahinto ako dahil sa mga tinging iyon. What's wrong with her? Hindi ko na ito pinansin at naglakad na palayo. Nanatili paring nakatingin sakin si Aling Cyntia. Medyo naiilang ako kaya bago ako umakyat ay nilingon ko sya. "Is there something wrong?" I ask. I look at her with my neutral look. She looks back at me with confusion. "Anong oras ka umuwi kagabi? Anong bang pinag-gagagawa mo? P*kpok ka ba?" She ask. I open my eyes wide as I look at her with suprise. "P*kpok? Grabe ka naman Aling Cyntia." I answered with a forced smile. Ngumiti din siya pabalik. Pagkatapos nun ay naglakad na ako muli pa-akyat sa aking apartment. Hindi ko talaga gusto ang matandang iyon. Masyado siyang nangingialam sa buhay ko. Hindi naman masyadong elegante ang apartment niya. Malinis lang ito dahil maarte sya. Even pets are not allowed. May limit din ang titira sa bawat apartment. At lalong maarte din siya sa mga uupa. Nang makarating ako sa tapat ng apartment ko ay pumasok na rin ako. Naririnig ko pa si Mrs. España sa kabilang apartment. Pinapagalitan nanaman siguro niya ang anak niya na ubod ng kulit. Sometimes kapag aalis siya ay saakin niya pinababantay ang anak na alam ko kung gaano kakulit ang chubby niyang baby boy. I close my door. The outside world is too noisy. I find peace inside my room. I sigh as I walk straight to my room. It was past 2 pm. Nakakayamot. Wala manlang akong magawa ngayong araw. My mind tells me to be more productive but my body refuses. Suddenly my phone rang. Napatingin ako dito. I wonder who is it. "Yes?" Mahina kong sabi. "Bored na bored?" Wika ng nasa kabilang linya. Muli kong tiningnan kung sino ang nagsasalita. I was surprised when I see the name in my screen. "Yow Lex." I answered with a bored tone. I heard him chuckled. Minsan hindi ko sinasagot ang tawag ng lalaking ito, pero ngayon wala akong gagawin. Mabuti na ito kesa sa nakatulala lang ako waiting for my next clients. "Tara kain." He said. As expected to Lex, he loves to eat rather than prey on some criminals. He is a policeman. Hindi ko alam kung bakit ito ang career na pinili niya. Nung mga bata kami, ang sabi niya ay gusto niyang maging Engineer. Hindi ko alam kung anong dahilan at nag-shift siya ng dream. "Wala ka bang trabaho ngayon?" I ask. Bihira lang ito mag-aya. Sabi niya ay busy siya dahil may problema sila sa station nila. Mabuti naman at may time siya sa best friend niya. "Day off." Maikli niyang tugon. I hasted to changed my clothes. Tamang-tama at gutom na rin ako. I forgot to eat lunch. "Okay." "Huwag kana mag-gown ah. Dyan lang tayo sa bulaluhan." Napa-iling ako. Ganun ba tingin niya sakin. Siraulo talaga. "Okay." "I will fetch you up." He said. "Okay."  Pinatay na niya ang tawag. Hindi naman na ako masyadong nag-ayos. Nagbihis lang ako at tanging maliit na bag lang ang dala ko. In case na may tumawag sa isa kong cellphone. Paglabas ko ng pinto ay ni-lock ko na agad ito. Then naglakad na ako pababa. Namataan ko nanaman si Aling Cyntia na kausap ang mga ka-bingo niya. She look at me. Hindi ko na siya pinansin. Alam ko kung ano nanaman ang tumatakbo sa isip niya. Saglit akong naghintay kay Lex bago ko natanaw ang kotse niya. Bumaba siya sa kanyang Mercedes-Benz. "Sorry, I'm late." Wika niya. I look at him from head to toe. He was wearing simple ripped jeans and a simple shirt. Parang pupunta lang ng mall. "Akala ko ba bulaluhan lang pupuntahan natin?" I ask sarcastically. "It's my usual outfit." Sagot niya. Tinanguan ko sya as if I agree. Inaya nya na ako papasok ng kotse niya. Before I enter, nakita ko ang mga mata nila Aling Cyntia as if I was doing dirty things. Looks like a p****k thing. I smile at her before I seat. Nakita kong napa-iling nanaman si Aling Cyntia. Inobserbahan ko ang loob ng kotse ni Lex. Talagang malinis siya sa gamit. I wonder kung ilang babae na ang napasakay niya dito. Hindi rin naman maiiwasang may magkagusto sa kanya. He is a total package. Almost perfect. "Akala ko ba sa bulaluhan lang tayo? Bakit naka Mercedes-Benz kapa?" Narinig ko namang tumawa siya mula sa driver seat. Minsan hindi ko talaga maintindihan ang lalaking ito. "Hindi tayo sa bulaluhan kakain. Naniwala ka naman agad." I look at him with confused. Akala ko ba duon? Ang gulo-gulo talaga ng pag-iisip nito. "Edi saan pala? Pang-bulalo lang itong dala kong pera. Bahala ka, libre moko." Sabi ko. Tumango-tango siya while smiling. Mukhang expected niya na konting pera lang talaga ang dadalin ko. Pina-andar na niya ang kanyang kotse. Tahimik lang akong umupo sa passenger seat habang hinahayaan ko siyang dalhin ako kung saan. I trusted him naman. Simula bata kami ay lagi na kaming magkasama. He used to be my knight in shining armor when we are in elementary. He became my protective kuya when we are in high school. We are three years gap that's why I think that is enough to trust him. I look at him. Sobrang ganda at aliwalas ng mukha niya. Mukhang walang problema sa buhay. I shift my sight to the window. Masyadong busy ang lugar. I can see the lights from busy establishments. Mga taong pauwi na mula sa trabaho at mga sasakyang hindi magkanda-ugaga sa pagdaan sa haring kalsada. "Ano naman ang pinagkaka-abalahan mo sa buhay?" Napatingin ako sa kanya ng basagin niya ang katahimikan sa pagitan namin. I don't know what's the right answer to reply. Wala naman akong pinag-kakaabalahan ngayon. I was just doing work in midnights. Hindi pa masyadong marangal. "Killing." Sagot ko. Tiningnan ko sya sa mata upang malaman kung ano ang kanyang reaction. Huminto siya. He switches off the engine and looks at me. "Nandito na tayo." Sabi niya sabay ngiti. Tumingin ako sa bintana. Nasa tapat kami ng isang restaurant. Simple lang ito. Maganda siyang tingnan dahil sa mga lights na ginawang decorations. Open area din ito. It looks like a bahay-kubo. "Let's go." Dagdag nya pa. I nodded at him. He was about to open the door on my side but I resist. "I can do it on my own." He smiled. I don't know why but those smiles are mesmerizing. Para bang inuudyok ako nito upang ngumiti pabalik. Naglakad na kami papasok sa restaurant. Medyo madami ang tao ngayon. It was exactly 5 pm when we arrive here. Si Lex na mismo ang naghanap ng uupuan namin. Medyo nakakahiya lang sa kanya dahil siya pa mismo ang manlilibre sakin. Hindi naman sa naghihirap ako. Kung tutuusin ay marami akong pera. Hindi ko lang sya ginagalaw dahil may paggagamitan ako duon. Ayoko ring gamitin ang perang iyon sa luxuries. "Anong gusto mo? Kahit ano libre ko." Sabi ni Lex. I look at the menu. Medyo mga mahal ang nandito. Mukhang nakakahiyang mag request. I take a glance to him. Busy siya sa pagtingin ng Menu. Aantayin ko nalang sigurong maka-order siya. Hindi ko namalayan na sumulyap din si Lex pabalik. "Done?" He ask. Tumango ako kahit hindi. "Waiter..." Tawag niya sa isa sa mga waiters. "What's your order Sir?" Tiningnan ko si Lex habang kausap ang waiter. Napansin kong malaki na ang pinagbago niya. Ibang-iba na siya sa dugyuting Lexin na kasama ko nung bata. He looks more handsome and matured. I wonder kung may natitipuhan na ito ngayon. "How about you Zerrie?" I suddenly brought back into my presence ng tawagin ako ni Lex. Nataranta akong tumingin sa menu. "Umm, itong smoked pork sandwich with mozzarella egg rice bowl." Sabi ko. Tumango ang waiter samin at saka umalis. Napatingin ako kay Lex na ngayon ay nakangiti nanaman. What's wrong with him? "What?" "Nothing. I just realized na ang tatanda na pala natin." Sagot niya. Nagtaka naman ako sa sinabi niya. Does he think he still young? "Matagal ko ng narealize yung akin." I replied. "By the way, ano nga ulit pinagkakaabalahan mo sa buhay?" Sandali akong natahimik. Hindi ko alam kung pano sasagutin ang tanong nya. Should I say 'killing' again? "Nothing. Just relaxing and enjoying life." Sagot ko. Tumango siya. "How about you?" Ako naman ang nagtanong. Medyo awkward lang kase pakiramdam namin ay para kaming mga high schoolers na nasa isang first date. "Nothing special. May pinoproblema lang sa station." Sambit nito. Tumango ako sabay kuha ng baso ng tubig. I know that there's a part of my brain na alam kung anong tinutukoy ni Lex. Ayoko lang pangunahan iyon. "C'mon, tell me," I said with a serious face. Kita ko sa mukha niya na talagang malaking problema ito. As a best friend, I should know how to help him. I guess it's my responsibility. "Sunod-sunod kase ang pagpatay nitong mga nakaraang araw. But until now, wala parin kaming lead about sa suspect. Mukhang well-trained ang isang to. Wala manlang bakas ang naiwan sa mga crime scenes. Urgh!" Tiningnan ko siya. Halatang wala pa siyang pahinga. Mabuti nalang at day off niya ngayon. Mukhang makakahinga siya ng maluwag. Ang problema nga lang ay pati ba naman dito ay dadalhin niya. "Hayaan mo na muna yun Lex. Day off mo ngayon. Wag mo na muna isipin yun. Mahuhuli nyo rin yun." Sagot ko although I know it's not gonna happen. I just want to cheer him up but on the other side, I was lying. From the start, I was a liar. I lie about my whole damn life. I guess I will be the best satan in this world. "Mahuhuli ko talaga iyon. Dahil ako mismo ang huhuli sa kanya." May tindig ang bawat bigkas ni Lex. I suddenly feel strange. I don't know why but hearing those words especially from Lexin makes me feel anxious. I don't know how to react. Should I be happy? Should I be sad or scared? I don't know. "I'm sure you can." Ito lang ang tanging mga salita ang lumabas sa bibig ko. I cheer him up as a friend. "Thanks. Pinapagaan mo talaga ang loob ko." Sabi niya. Ngumiti ako biglang tugon. "Here's your order Sir/Ma'am." Agad na lumitaw sa tabi namin ang waiter na dala ang mga pagkain namin. Mainit-init pa ang mga ito. Ito na ata ang aking breakfast, lunch, and dinner. "Thank you." Sabi ko sa waiter. Nagkatinginan muna kami ni Lexin bago simulan ang pagkain. I really enjoy this food dahil sa mozzarella. I like the cheesiness of it especially with the egg on the fried rice bowl. Also the smoked pork sandwich. The best. "Thanks sa libre." I said. Napatingin siya sakin with his cutest smile. "You are always welcome." He replied. Matapos kumain ay umalis na rin kami agad. Medyo padami na ng padami ang tao kaya medyo maingay na hindi gaya kanina. Naisipan ko na rin umuwi upang makapagpahinga na si Lex. Paniguradong bukas ay sasabak nanaman siya sa trabaho. "Until next time." Wika niya. Tinanguan ko siya bilang tugon. Nasa tapat kami ngayon ng apartment na tinutuluyan ko. Medyo madilim na at wala naring mga nagbibinggo sa labas. "Mag-iingat ka." Sabi ko. Ngumiti siya at nagmaneho na pa-alis. Tumalikod na ako at hahakbang na sana ngunit naramdaman ko ang vibration sa bag ko. Kinuha ko ang cellphone ko. I check if it is the second phone. An incoming call. Before I answer, naglakad muna ako sa medyo tagung lugar. Medyo malayo ng konti sa apartment ko. I first activate my voice changer bago ko sinagot ang tawag. "Yes?" I ask. Ilang segundo lang ay narinig ko na ang boses sa kabilang linya. It's a woman. "Sync." Pagkabigkas niya ng codename ko ay ramdam kong may malagim na mangyayare nanaman ngayong gabi. "Who & where?" I ask directly. I hear her sigh so many times before answering me. "Sia Madrid. In the Melington Casino." I look at my wrist watch. Magaalas-otso na. Tingin ko ay kailangan ko lang bilisan ng makapagpahinga na din ako. "I'm sure you know how to pay?" I ask. "Yes. I will send the payment to you." Tumango ako. "Good." I said then hang up the call. Lumabas ako sa pinagtataguan ko at naglakad na parang normal lang. Dali-dali na akong umakyat sa apartment ko at naghanda. I wear a black tight jumpsuit inside. Then, I cover it with a turtleneck jacket with a jumper. As I remember, casino ang pupuntahan ko. I guess kailangan ko ng maraming pera para may gagawin ako habang hinahanap si Sia Madrid After a couple of minutes, I call for a taxi. Mabilis naman akong nakahanap. I told the taximan to bring me to the Melington Casino. Mabuti nalang at madali siyang kausap. I prepare myself. Hindi naman na ako masyadong nag-aayos or disguise. Pero I can kill as clean as what you think. Saglit lang ay nakarating na rin ako. I wear my beautiful smile before I step outside the car. Maraming tao ngayon. Ang iba ay mga p****k na nakabingwit ng mayayaman. Meron namang mag-isa lang na pumupunta. I take a deep breath and walk with full of confidence. Pagdating ko sa entrance ay hiningian ako ng I.D., not just an I.D. but an I.D. or invitation from inside. Lintik! I forgot to ask to that b***h. Paano na? "If I was right, you must be Sync?" I slowly look at my side. I see a girl holding a vodka. I raised my eyebrows as if I ask 'what the hell?' "Kilala nyo po sya Ma'am Krianna?" Sabi ng guard. I look at that b***h. She smiles at me then looks at the guard. "Yes. She's a friend of mine." Hindi ako makapaniwala. I don't even know this b***h. Pero it's a blessing in disguise. At least makakapasok ako ng walang hirap. "Pasensya na po Ma'am." Tumango ako. Napatingin ulit ako kay Krianna. She still smiling then suddenly grab my hands. "C'mon." She said. Tinanggap ko nalang ang pang-hahatak niya sakin. I don't have a choice. I need to finish my job as soon as possible. Medyo maraming tao today. Hindi ko alam na nagiging busy din pala ang casino kapag gabi. Maraming mga naka men in black. Siguro ay mga bodyguards sila ng kung sino mang mayaman dito. I look around to see who is possibly Sia Madrid. Malaki masyado ang lugar. Mahihirapan ako nito. I look at my wrist watch. It's already 10:30 pm. "Busy ka ba?" Wika ni Krianna. Napansin nya ata ang pagtingin ko sa relo. I nodded. "Sorry." The only word she just say. I was confused. Bakit nagso-sorry siya ngayon? "Don't worry, I will help you to finish your job." She said then wink. I knew it. From the start, it feels like I already hear her voice. Hinawakan nya ulit ako sa kamay at hinatak. Sa pagkakataong ito ay nagmatigas ako. Napatingin siya sakin ng may pagtataka. I look at her with nothing emotion on my face. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay nya then hinatak ko ito papalapit sakin. "The game is over silly brat. I don't have time for this. I don't know how you know it's me, but I want to finish this job. Go on and tell me who is this Sia Madrid b*tch." I said while holding her hands tight. I can see the pain in her face. "Sorry, okay please masakit. I can tell you na. Follow me." She said. Agad kong binitawan ang kamay niya. Medyo nag-stop sya for a second to massage her hands. Then, naglakad na siya papunta sa second floor ng casino. I look around and all I can see are people who are hungry for money. What a pitiful monsters. "This way." She said. Naglakad na ako papasok sa isang pinto na binuksan niya. I don't know what awaits me here but I'm fully prepared. "Dito mo sya mahahanap Sync." She said. I look at her. Ngunit bago ako tumalikod, kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang doubt. Pakiramdam ko ay gusto niya akong pigilan ngunit may pumipigil sa kanya. Alam kong hindi na ito sakop ng trabaho ko but I don't know why myself act on its own. "You can stop me if you want. Hindi ba iyon ang rason kung bakit ka andito? You are not supposed to be here." I said. She looks at me. Tama nga ako. Nag-aalangan siyang ituloy ko ang gagawin ko. Hindi ko dapat ito ginagawa. I should not have mercy. "Is it okay?" She asks. I look at her with my neutral look. I can sense that sooner or later, she will going to cry. Hindi ko man alam kung anong rason o kung sino man ang ipapapatay niya, wala na akong pakialam duon. "I guess my job is done," I said. She nodded at me. "Babayaran parin kita." "You should." I said. Nilagpasan ko na siya. But before ako makatatlong hakbang, muli ko siyang hinarap. "How do you know that I'm the one you tal---" "I just knew it. No one knows this casino. Only guest lang ang nakakapasok with the use of I.D. and since wala ka non, I can say that you are Sync." Napataas nanaman ako ng kilay. "Where do you get my number?" "From my father. He is a Governor. I guess you already know." Kaya pala. Lahat ng mga anak ng mayayaman ay spoiled. Lalu na yung mga may kapangyarihan. "Okay." I said. Tumalikod na din ako. Mukhang hindi niya ako kilala. She even keeps calling me Sync so I guess, hindi niya alam na true face ko ito. Naglakad na ako paalis sa casino. Masyadong toxic ang lugar na ito. I should find a place to relax first before I go home. Pagkakalabas ko ng casino ay may namataan akong dalawang lalaki sa entrance. May kausap sa telepono ang isa, samantalang ang isa naman ay panay tingin sa orasan niya. I smile. Pakiramdam ko ay may magandang mangyayare sa lugar na ito ngayong gabi. Nilagpasan ko ang dalawang lalaking ito. I should leave the place as soon as possible. Pumara ako ng taxi at mabilis na sumakay. I take a look for one last time ang casino before ito ma-take down ng mga pulis. Mabilis ang mga mata ko pagdating sa pulis. Those guys earlier, I can sense their flip-out badge IDs na lagi nilang ipinapakita kapag nag-reraid sila. Habang papalayo ay may nasasalubong na din akong mga patrol cars. Iyon siguro ang dahilan kung bakit ang daming naka-men in black. Dehado siguro ako kapag itinuloy ko yung gagawin ko kanina. Siguro mabuti parin talaga ang langit para sakin. I laugh. I don't care kung anong isipin ni Manong driver. All I can say today is everything happens is a blessing in disguise. Pasado alas-dose na. Hindi ko na rin nagawang magpahinto sa ibang lugar kaya ipina-ikot ikot ko nalang muna sa buong lugar ang taxi bago ko ipinaderetso sa bahay. Of course I pay him for that. Pagbaba ko ay sobrang dilim ng paligid. Sobrang lamig at tahimik din. May mga naririnig akong tahol ng aso mula sa kalapit bahay. Umakyat na ako sa apartment ko. Medyo inaantok na rin ako sa mga nangyare ngayon. Pagpasok ko ay hindi ko na nagawang magpalit ng damit. Hindi ko masisisi si Aling Cyntia kung bakit p****k tawag nya sakin. KINABUKASAN, kalat ngayon sa buong news ang casino na ni-raid ng mga pulisya kagabi. Nahuli dito ang anak ng isang gobernador at anak ng isang konsehal. Nalaman ko na may illegal transaction din ng drugs sa casinong iyon. Kasalukuyan ko itong binabasa sa internet habang nagtitimpla ng kape. That girl last night, may kinalaman din pala siya sa drugs transaction. But still, I don't know kung anong dahilan ang pinagagawa nya sakin yon. I turn off my data and the screen of my phone. Mabilis kong hinigop ang mainit na kape. It's already 8 am. I think I should find a job today. I immediately took a shower and change my clothes. Simple lang ang suot ko ngayon. Attire ng naghahanap ng trabaho. Kinuha ko na ang lahat ng gamit ko. Including the two phones just in case. Lumabas na ako ng apartment ko. Naabutan ko si Mrs. España na nagwawalis sa tapat ng apartment nila. She looks at me from head to toe. I smile. "Good morning," I said. Tumango siya. "San ka nanaman pupunta nyan?" Tanong niya. "Dyan lang." Sagot ko. Tumango ulit siya bago ipinagpatuloy ang ginagawa. Naglakad na rin ako pababa. I don't know where should I start. Paglabas ko sa tapat ng apartment ay nakita ko nanaman si Aling Cyntia na may mga kausap na kapitbahay. Umagang-umaga may pinagchichismisan nanaman. I look at them. Mukhang hindi nila ako napansin dahil busy sila sa pag-uusap. Naghanap na ako ng taxi. Mabuti nalang at may napadaan kaya hindi na ako nahirapan. I open my phone and look for a job in internet. May mga malalapit na job offerings dito sa paligid ng lugar namin kaya hindi ako nahirapan maghanap. I was graduate in College with the course of Business. But, I focus on my current job kaya hindi ko rin na-priority ang paghahanap ng trabaho. Hindi ko naman hinihiling na matanggap agad. It's just like, a past time. Hindi habambuhay sa pagpatay ako naka-asa. Isa pa, ayokong sa pagpatay lang mangagaling ang income ko. "Manong, dyan nalang po." I said. Inihinto naman niya ito sa tabi ng isang 3-story building. Pagkatapos magbayad ay lumabas na din ako. Tiningnan ko muna ang kabuuan ng building bago pumasok dito. "Good morning ma'am." Wika ng guard. Nginitian ko siya. Nakita kong marami ding nag-aapply. At first, I ask what is available work. Nalaman kong secretary pala ang available. I grab the opportunity. Ilang oras akong nakapila hanggang sa tatlo nalang kami dito. It was past 1 pm na ng ako na ang sumunod. When I enter, I feel something weird. I don't know why but it didn't make me nervous. Sa gabi-gabi kong pagharap sa mas nakakatakot pang bagay gaya ng pagpatay sa mga peste ng may kapangyarihan, ang mga ganitong uri ng pakiramdam ang maliit nalang. Naglakad ako papalapit sa lalaking nakaupo. He must be the boss. "Excuse me?" I said. He was busy on his phone ng lumingon sya sakin. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. I raised my eyebrows dahil sa tinging iyon. "Come here." Sabi niya sabay pa-upo sakin. I follow his command. Umupo ako sa tabi niya. He still looking at me with a sticky stare. Naiilang ako. "Here is my resume." I said. Inabot ko sa kanya ang envelope ko. Tumango siya at inabot iyon. Inilapag niya iyon sa table sa tabi at muling tumingin sakin. "You must be?" "Zerrie." Maikli kong tugon. Tumango siya sakin sabay tingin sa dibdib ko. I know where it is going. Hinayaan ko lang siya. "Single?" I look at him with a what-are-you-talking-about? Look. "Yes." I smile sarcastically. Sumunod niyang ginawa ay hinawakan ang braso at hita ko. Medyo nakakakiliti ang ginawa niyang iyon. This time I look at his eyes. I can see the lust in his eyes. Pinadaan niya ang kamay niya pataas sa hita ko. I still looking at his eyes. Kasabay nun ang mabilisan kong paghawak sa kamay niya ng dumikit ang kamay niya sa pinakataas ng hita ko. Tumingin siya sakin ng may pagtataka. Kasabay nun ang hinatak ko ang kamay niya saka ibinaluktot. Rinig ko ang malakas niyang hiyaw sa sobrang sakit. I stand up while holding his hands. Kasabay non ay tinuhudan ko ang kanyang sikmura. Napaluhod siya sa sakit. It makes me satisfied. "I resign," I said. Alam kong hindi pa ako tanggap. I just want to make fun of him. I hear him moaning in pain. Kinuha ko ang envelope ko at naglakad palabas. Nakita kong pumasok ang guard at mga employee nya. I forgot to know what kind of business he had. Paglabas ko ng building ay muli ko itong tiningnan. Medyo luma-luma na rin ito. Wala ding karatula na nakalagay. Basta hire sila. I pout when I realized that normal life is not for me. I just want to be hired like normal people. Mukhang hindi ako marunong pagdating sa mga ganito. Pumara na ako ng taxi. "Manong sa SM." I said. Pagka-andar ng taxi ay naramdaman ko ang vibration sa bag ko. I get my second phone. Unregistered number flash on the screen. I activate the voice changer on my phone then answer it. "Yes?" "I need you to do something for me." Sabi nito. Lalaki siya. "Who and where?" "Kill my rival in campaign. She is Alicia Lim. Do you know her?" Alicia Lim? Mukhang narinig ko na sa mga balita iyon. Mukhang sikat siya at may pangalan sa industriya. "Masyadong mahal ang singil ko sa ganyan." Sabi ko. Sinulyapan ko ang driver. Nakafocus ito sa pagmamaneho kaya hindi niya ako masyadong napapansin. "I know. Don't worry. I will cover you up." Sabi niya. I smile. This is really what works are suitable for me. Pagkakarating sa SM ay saglit lang akong nag-ikot. Namili ako ng mga groceries ko. Pagkatapos ay kumain muna ako bago umuwi. Medyo mag-aalas kwatro na ng makauwi ako. Naabutan ko sina Aling Cyntia and friends na nagbibingo. Umakyat na ako sa apartment ko. Pagkapasok ko ay agad na akong nagbihis. Hinanda ko na ang lahat ng gagamitin ko para sa trabahong ito. Pagkatapos ay lumabas na rin agad ako. Pagbaba ko ay nagtawag na ako ng taxi at nagpunta sa isang lugar. This place was sent by my caller. Dito ko daw makikita si Alicia Lim. Sinabi ko na agad ito sa driver. After a couple of hour, nakarating na rin ako sa isang building. Hindi masyadong puntahan ng mga tao ito ngunit may mga kotse sa paligid. Pumasok ako sa back door. Duon ko nalaman na isang illegal na sugalan ang lugar na ito. Maraming green tables ang nandito. May mga mayayamang naglalaro habang ang iba ay nanunuod lang. Nagtungo ako sa bar upang duon mamalagi hababg hinahanap ang Alicia Lim na iyon. Mabilis akong magtrabaho. Ito siguro ang dahilan kung bakit marami akong kliyente. "One vodka please," I said. The bartender just nodded. I look around and observe who will be Alicia Lim. "Here." The bartender said. Agad kong kinuha ang vodka at lumingon-lingon ulit sa paligid. "That was awesome." "Good!" "Unbelievable play." Napalingon ako sa grupo ng mga tao na naglalaro. Pinagmasdan ko sila hanggang sa mapako ang paningin ko sa isang babaeng nasa mid 40s. Pinagmasdan ko lang siya. May mga suot siyang makikinang na alahas. "Nice play Alicia." "Of course. Ako pa ba?" "Half a million is my bet." "Let me in. 1million." Napanganga ako ng marinig mula sa babaing iyong ang salitang 'Isang Milyon'. Aakalain mo talagang siya ang bilyonaryo sa lugar na ito. Tiningnan ko ang Babaeng nagngangalang Alicia. I think nahanap ko na ang daga. Tumayo na ako. It's time to work. Third person's point of view Matapos maglaro ni Alicia Lim ay lumabas na siya ng gusaling iyon. Naisipan na niyang umuwi dahil maghahating gabi na. Hinanap niya ang kanyang driver. Hindi niya makita ito. Medyo nainis siya kaya naglakad na siya mag-isa sa parking lot. Nang matanaw ang kotse ay pumasok siya dito. Nakita niyang nakasaksak ang car key ngunit wala ang driver. Sumilip siya sa bintana ng kotse. Madilim na ang paligid. Walang katao-tao. Naisipan niyang paandarin ang kotse ngunit isang manipis na lubid ang naramdaman niya sa kanyang leeg. Napahawak siya dito dahil unti-unti itong sumisikip. Nahihirapan siya sa paghinga. Naramdaman ni Alicia Lim na may tao sa likuran ng kotse. Narinig niya ang ngisi nito. "Tu--long." Pilit niyang hinahawakan ang manipis na lubid ngunit hindi niya magawa. Para itong ahas na ayaw umalis sa leeg niya. "Good bye." Sabi ng taong nasa likuran niya sabay higpit sa pagkakasakal sa kanya. Nararamdaman na ng ginang ang panghihina lalo na sa paghinga hanggang sa tuluyan na itong nawala. Unti-unting bumagsak ang dalawa nitong kamay. Pagkatapos ay lumabas na rin ng kotse ang taong iyon habang may ngiti sa labi. Siniguro niyang walang bakas ang maiiwan niya. Naglakad na siya palayo habang kumakanta. To be continued.....