I wiped my tears harshly while walking away from Johnny. Malaki ang pasasalamat ko na hindi na niya ako sinundan. Mas mabuti na iyon. Ayoko nang marinig kung anoman ang sasabihin niya. He lied to me… kaya ano’ng akala niya? Paniniwalaan ko pa siya?
Dumiretso ako sa kwarto ni Carl pagbalik ko sa hotel. Siguro, kailangan ko nang sabihin sa kanya ang mga nangyayari. Although he probably knows Johnny by now, mas mabuti pa rin na malaman niya ang lahat. I’m really thankful that he’s understanding.
Pagbukas pa lang ni Carl ng pinto, ang nakangiting mukha na niya ang sumalubong sa akin. Para bang… walang nangyari. Though, I noticed that his eyes were a bit weary.
"Hi…" I faked a smile.
"Hello," he responded then opened the door wide for me.
Tahimik kaming pumasok sa loob. I sat on the edge
