Lawrence just continued driving while my tears kept on falling non-stop.
Kahit papaano ay nakatulong ang pag-iyak ko na gumaan ang mabigat na pakiramdam na nakadagan sa aking dibdib. It also allowed me to calm a bit.
We remained silent on the next few kilometers of our hour-long drive. Napasulyap ako sa kanya nang mapansin ko ang biglaang pagtigil ng kanyang sasakyan. Ipinarada na pala niya ito sa gilid ng highway.
Nababalot na ng dilim ang paligid, tanging liwanag na nanggagaling sa magkakalayong poste ng ilaw at mangilan-ngilang nagdaraang sasakyan ang matatanaw.
I heard him casting a deep sigh before focusing his full attention to me.
"Do you want to tell me what happened?" marahan niyang tanong.
Nanumbalik na naman tuloy sa sistema ko ang mabigat na pakiramdam na naranasan ko kan
