Lovesick

Chapter 9

CHAPTER 9

RIEUKA

“How about Ar. Auclair do the first draft, and you Ar. Collin will be the one to finalize the design?” Nakatulala lamang ako sa presentation na naka-project sa malaking screen na nasa kaliwang gilid ng lamesa namin.

“Zy,” bulong ni Damien sa tabi ko. “Dad is asking you.” Tinuro niya sa akin si Tito Fidel.

Nang makita kong nasa akin pala ang buong atensiyon ni Tito Fidel, ay nginitian ko siya. Nakakahiya at nahuli pa niya akong nakatulala habang may nagpre-present.a

Dumantay ng kaunti si Damien sa bandang kanan niya para magkalapit kaming dalawa. “They were asking you if you want Akira to do the first draft then you are the one to finalize it, or do you want it the other way around?” tanong niya sa akin habang nakatingin kay Tito Fidel, para hindi mahalatang binubulungan niya ako.

Siguro ay ayaw niyang ipaalam sa iba na hindi talaga ako nakikinig. “Yes, po,” simpleng sabi ko bago napayuko.

Do I? Or wala lang talaga akong choice dahil si Tito Fidel na ang nagsabi?

“How about you Ar. Auclair?” tanong naman ni Tito Fidel kay Akira.

Nagtama pa ang mga mata namin bago siya humarap kay Tito Fidel. “It’s also fine with me, Tito. I also want to show you my capabilities on designing,” ngumiti siya kay Tito.

Napigil ko ang hininga ko nang tumingin siya sa akin. “Since Ar. Collin is more experienced than me. I’ll gladly accept her opinion about my design, so that I can learn more…from her,” sabi niya bago iiwas ang tingin sa akin at muling nginitian si Tito.

Napangiti na lamang rin ako ng mapait bago yumuko. I should be fine with that interaction, right? At least hindi niya ako pinahiya.

"Engr. Hayes will be the one to supervise you throughout the project, while Engr. Reign will be the chief engineer." Tinignan kami ni Tito Fidel isa-isa. "Is that fine with all of you?"

“Yes, Sir,” sagot ko at ng iba pang kasama namin sa meeting.

Nagsitayuan na kami isa-isa para lumabas na ng conference room.

Hinawakan ko si Damien sa braso, para ayain na siyang umalis. “Hey—“ Hindi ko na natapos ang sinasabi ko dahil biglang lumapit papunta si Akira sa pwesto naming dalawa.

“I didn’t have the time to greet you earlier,” sabi nito kay Damien bago siya tumingkayad at bumeso rito.

“Yeah, we were kind of late, that’s why,” paliwanag ni Damien habang may nakapaskil na ngiti sa labi.

Parang may nakabarang mabigat na bagay sa lalamunan ko dahil sa nakita ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa pagbeso ni Akira kay Damien, o dahil sa para lang akong hangin sa pagitan nilang dalawa.

Naestatwa ako sa kinatatayuan ko ng mahagip ng mga mata ko si Roman na papalapit sa amin. Hinigpitan ko ng kaunti ang pagkahahawak ko sa braso ni Damien, pero parang wala lang itong naramdaman dahil patuloy pa rin ang pakikipag-usap niya kay Akira.

“How are you, Rieuka? I’m sorry that I wasn’t able to greet you properly earlier,” sabi niya bago ako hawakan sa bewang at yumuko para bumeso sa akin.

Bumeso naman ako pabalik bilang respeto. “Yeah,” simpleng sagot ko para hindi na humaba pa ang usapan.

“Kumusta na? You’ve changed.” Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa.

Tinignan ko rin ang ayos ko ngayon at napangiti sa sarili ko. Kung dati ay lagi akong nakasuot ng body hugging clothes to emphasize my body curves, because of my modelling experience.

I have already changed my style to just a simple slack, with a white inner shirt and a coat.

Sasagot na sana ako ng biglang sumingit sa usapan namin si Damien. “Yeah, and she looks better now than years ago,” sabi nito habang nakatitig ng matalim kay Roman.

“Yup, una na kami. We both have to finish something,” paalam ko sa kanila bago ko hilahin si Damien paalis doon sa conference room.

Damien and Roman never liked each other even before. Kay Roman ay parang wala namang problema, pero kay Damien ay parang may kakaiba. Whenever he saw Roman, he always became hot tempered.

Nang makarating kami sa office ay hinarap ko siya at hinawakan sa palapulsuhan niya.

"Damien, I think we should really talk about some things," panimula ko.

Inalis ni Damien ang pagkakahawak niya sa braso ko, at dumiretso siya sa sofa kung saan nakapatong ang mga gamit niya.

"Damien!" I called him frustratedly.

“I’ll just go back later,” sabi niya bago tuluyang lumabas ng office ko.

Napa-face palm na lamang ako sa inis. Damien and his stupidness. Hindi ko na alam kung ano pa ang kailangan kong gawin para mapag-usapan namin ito.

Maya-maya ay may kumatok sa pinto ko. “Come in,” sabi ko habang nakatitig lang sa report folder na hawak-hawak ko.

“Ar., Engr. Reign wants to talk to you.” Hindi ko pinansin ang sinasabi ni Abby sa may pinto.

Maya-maya pa ay muling nagsalita si Abby. “Ar., Engr. Reign is here po.” Hindi ko pa rin pinansin si Abby.

Napatango-tango ako ng matapos ko ang report na binabasa ko. Nilagay ko muli sa unang pahina ang report para tignan kung sino ang nag-prepare nito. This person has a big potential in this industry.

Iniangat ko ang tingin ko ng may biglang tumikhim sa harapan ko. “Yes, Abby—“ I didn’t finished my sentence when I caught off guard by the man inside my office.

Napatayo ako sa sobrang gulat. Sinubukan kong hanapin si Abby pero nakalabas na siya ng office ko.

“Hi,” nginitian ko siya ng peke.

"You're reading one of my student's work," he said while looking at the folder I was holding.

"You might be a good teacher then. He wrote his report diligently, detailed, every information and calculation were done accurately." This report was the last report that I had to read.

Masaya ako na idinulo ko itong basahin, kasi kung hindi ay baka ma-disappoint ako sa mga susunod ko pang babasahing report.

“So, what made you come here?” I asked. As far as I remember the start of the project officially was the week after. At wala naman ng ibang dahilan para puntahan niya ako rito diba?

Nginitian niya ako. “I just want to see if you were able to adjust in your new office.” Inikot niya ang paningin niya sa kabuuan ng office ko na para bang interesadong-interasado siya rito.

Kagaya niya ay inikot ko rin ang paningin ko sa aking office at napangiti ako. “Yes, I was,” nginitian ko siya.

"I'm glad that I've already reached a point where I already have my own office," I said while looking at him. "I'm also glad that you were able to go out of your zone." Nginitian ko siya bago ako umiwas ng tingin dahil sa nakakailang niyang pagtitig sa akin.

"I'm also glad that you are now a respectable architect."

“Yeah, a respectable one,” ulit ko bago ako yumuko at ngumiti ng mapait.

Looking back at where I started before, I could really see that a lot has changed already.

"So, how are you for the past years?" tanong niya. "Were you able to move forward?"

Tinignan ko siya. "Yeah, I did," I said in a confident tone. "I already put the past behind me, and I hope that you—"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng mabigla ako sa sunod niyang ginawa. He slowly reached out to me and held my right hand. “I wasn’t able to forget about you, Rieuka,” he said while looking at my eyes passionately.

Sinubukan kong hilahin ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya sa akin, pero mas malakas siya sa akin.

Kung mayroon man akong pinagsisihan sa lahat ng naging desisyon ko sa buhay, ito ay ang tamaring magpunta sa gym. People easily got a hold of me, because I’m not strong enough to fight back. Well, physically fight back.

“Roman,” sabi ko habang tinitignan siya ng masama. "Let go of me." I continuously tried to pull out my hand from his grip, but he wouldn't let me go.

Nanlaki ang mga mata ko ng iikot niya ang isang kamay niya sa bewang ko habang ang isa ay hawak-hawak pa rin ako sa palapulsuhan.

Unti-unti niyang inilapat ang mga labi niya sa labi ko. I tried to push him away but he just stayed still in his place.

When he started to move his lips softly, I felt like he wanted to show his feelings through this kiss. Even though I didn't kiss back and continuously pushed him, he still kissed me without being aggressive and physically hurting me.

When he tried to insert his tongue into my mouth, I gathered all my strength to push him away finally. I looked at him angrily. “What was that Roman?” tanong ko sa galit na tono.

He tried to reach me out again, but I moved away from him. "I'm sorry, Rieuka. I didn't mean to," he said while looking at me apologetically.

Iniwas ko ang tingin ko sa kaniya. “Just get out,” sabi ko habang hindi makapaniwalang nakatingin sa kaniya.

"Rieuk—"

"Just get out, Roman!" I shouted at the top of my lungs while pointing at the door of my office.

Nang umalis siya ay dahan-dahan akong napaupo sa swivel chair ko. I couldn't believe that he forced me to kiss him, and it was not a simple peck on the lips. He even tried to deepen the kiss.

Nakatulala ako buong maghapon. Alas nuwebe na ng gabi nang mapansin ko ang oras. Inayos ko na ang mga gamit ko para makauwi na.

Nauna nang umuwi sa akin si Abby kanina, dahil alas syete lang naman ang out niya, samantalang ako ay nagpaiwan sa office para tapusin ang natitira pang mga paper works ko.

Nakasakay na ako sa kotse nang maramdaman ko ang pagva-vibrate ng phone ko.

Nang makita kong si Damien ang tumatawag ay dali-dali ko itong sinagot. I’m curious on why he didn’t came back to the office, when he said he will.

"Damien, why didn't you—"I was cut off mid-sentence when I heard a different voice.

“Good evening po, Ma’am. You’re Zy, right?” tanong ng nasa kabilang linya. Halos hindi ko pa siya maintindihan dahil sa ingay ng tunog sa paligid nila.

"Yeah, I am. Where is he? The owner of the phone?" tanong ko.

"He's here in our bar. Can you fetch him here? He's too drunk to go home alone."

"Yeah, just text me the address. Thank you!" I ended the call, and I rushed to start the engine.

Nang ma-receive ko ang address ng bar na kinaroroonan ni Damien ay dali-dali kong pinaharurot ang kotse ko.

My gosh, Damien. Why are you drowning yourself with liquor at the bar again? I thought you had already stopped drinking after we left the country years ago. What was the reason now why you're getting wasted again?