Lovesick

Chapter 10

CHAPTER 10

AKIRA

I was walking mindlessly along the hallway when I saw Damien going out of Rieuka’s office.

“Damien!” I shouted.

Nilingon niya ako at nginitian. “Hey,” sabi niya bago naglakad palapit sa ‘kin. “What are you doing here?”

“I was about to go to Rieuka’s office to talk to her about the project.” Lumapit ako sa kaniya at ikinawit ko ang aking braso sa braso niya. “But I can do that later.”

“Since you are the head of this project, you can help me, right?” tanong ko sa kaniya habang pinipikit-pikit ko pa ang mga mata ko.

“Geez, woman. You look scary,” sabi niya habang kunot na kunot ang noo. 

Sinimangutan ko siya at itinulak papalayo sa akin. “Kapag si Rieuka cute, tapos kapag ako scary?” sabi ko bago ko siya tinalikuran at dumiretso sa office ko.

Rinig na rinig ko ang pagtawa niya sa likuran ko habang sumusunod siya sa akin. Hindi ko na lamang siya pinansin at nagdirediretso na lamang ako nang lakad papunta sa office ko.

Nang makarating at makapasok na kami sa office ko ay may inabot ako sa kaniyang folder.

“What’s this?” tanong niya sa akin habang hawak-hawak ang isang white folder.

Hindi ko siya sinagot, at sa halip ay nagpatong pa ako ng siyam na folder sa harapan niya.

Nakakunot ang noo niya habang tinitignan ako ng masama.

“What am I supposed to do with this?” Binuksan niya ang isang folder at tinignan ang laman nito. “It is not even connected to our project, Akira.”

Nagkibit balikat na lamang ako. “That was just given to me by Roman,” sabi ko habang kinukuha ko pa ang ibang folder sa cabinet ng office ko.

Nang marinig niya ang pangalan ni Roman ay binitawan niya agad ang mga folder na hawak-hawak niya at itinulak ito palayo sa kaniya.

“The hell I’m going to do with that guy!” he barked at me.

Inismiran ko siya. “Haven’t move on yet huh?” Tinaasan ko siya ng kilay.

"Akala ko ba magkasama kayo ni Rieuka sa ibang bansa? Why are you still bothered with Roman if you’ve been with her longer than him?” tanong ko sa kaniya sa mapag-intrigang tono.

“I’m not bothered with that jerk. I just don’t like the guy,” sabi niya bago iiwas ang tingin niya sa akin.

Nilapitan ko siya at umupo ako sa harapan niya. “Mas mukhang apektado ka pa sa mga nangyari kaysa sa ‘kin, Damien.” I smirked at him.

Hindi siya sumagot at nakatingin lamang siya ng masama sa mga folder na nasa ibabaw ng lamesa.

I looked at him, and I felt that something was wrong with his reaction right now. “Why do I feel like, after all those years, nothing has changed with what you have with Rieuka?”

Nang manatili siyang tahimik ay napatayo ako sa kinauupuan ko. “Oh my god, Damien. Wag mong sasabihin na hindi pa kayo hanggang ngayon?” Nanlaki ang mga mata ko ng hindi siya sumagot.

“There’s nothing between us,” simpleng sabi niya na para bang hindi malaking bagay ang sinasabi niya.

Pinalo ko siya sa braso gamit ang mga folder na hawak ko. “Three years Damien, and nothing happened?” I may sound overreacting, but I was just really shocked by what I’ve just heard.

“Ikaw rin naman ah, three years and you’re still into that jerk,” sabi niya habang nakatingin sa akin ng masama.

Napaiwas ako nang tingin sa kaniya at tumikhim. “Well, that’s different,” palusot ko.

“Yeah, he’s really different, because that guy have done the worst to the both of you.” Matalim pa rin ang tingin niya, pero ngayon ay dahil na sa isang taong kilalang-kilala ko.

Napayuko ako. “How about Rieuka? Is she fine with seeing him again?” tanong ko habang nakatingin sa singsing na nasa kaliwang daliri ko.

“I didn’t asked her.” Inangat ko ang tingin ko sa kaniya at nakita kong nakatulala lamang siya sa may bintana. “I’m too scared to ask her.” Tinignan niya ako. “I’m scared to hear her answer,” his voice cracked. 

Nakita ko ang luhang nagbabadyang tumulo sa mga mata niya. Tumingin si Damien sa itaas para hindi tuluyang tumulo ang mga luha niya.

“We are both a coward,” sabi ko bago tumawa ng peke. “Pareho tayong takot masaktan, kaya mas pinipili na lang nating itago ang lahat.” I looked at him and I saw myself in him.

“I’m also scared to tell him that Rieuka came back.” Tinignan ko ang folder na nasa harapan ko. “Natatakot akong malaman na matapos ng lahat-lahat.” My voice cracked.

Pinunasan ko ang luhang nakawala sa mga mata ko at sinubukan ko ring pakalmahin ang sarili ko. “That after all these years, I’m still not the one he wants,” dugtong ko ng umayos na kahit papaano ang pakiramdam ko. 

“So we’re not just coward, huh, but also stupid in love,” he said while he was wiping my tears away.

“Yeah, right. I feel like I wanted to party tonight. Inom tayo?” aya ko sa kaniya.

“Let’s pass by at Rieuka’s office first so that you can ask her your question,” he said while gathering the folder that was on the table.

Inirapan ko siya. “Then you can also ask for your ‘friend’s’ permission,” sabi ko sa nakakaasar na tono, habang ine-emphasize ko ang salitang ‘friend’.

“Stop it,” banta niya.

“Whatever, dude.”

Nagpaalam muna ako sa secretary ko na pupunta lang ako sa office ni Ar. Collin, para kapag may naghanap sa akin ay alam nila kung nasaan ako.

Nauna na sa akin si Damien at hindi niya na ako tinapos na makipag-usap sa secretary ko. Kating-kati na siyang makita si Rieuka kaya nagmamadali.  

Nang matapos kong ibilin ang mga kailangan kong gawin ay sumunod na agad ako kay Damien.

Nagtaka ako nang magkasalubong kami sa pinto ng office ni Rieuka. “Damien,” I called him but he didn’t look back.

I shouted his name again but he didn’t bother to look at me. Sa pagtataka ko ay sa halip na sundan ko siya ay pumasok ako sa office ni Rieuka na sobrang pinagsisihan ko.

From where I was standing, Roman’s back was facing me while he’s kissing Rieuka on the other side of the table. Nakita ko rin kung paano niya iikot ang kamay niya sa bewang papunta sa likod ni Rieuka, at ang paghawak niya sa palapulsuhan nito.

Naramdaman ko na mayroong mainit na likido na dumadaloy sa mata ko pababa sa aking pisngi.

  I quickly ran away from her office, where the two were kissing and followed Damien.

Nakita ko siyang pumasok sa kotse niya kaya nagmamadali akong sumakay rito.

“Where—“ Hindi ko pa natatapos ang sinasabi ko ay pinaharurot na niya ang sasakyan.

Tinitigan ko siya. If you looked at me right now, you would saw me as a mess. Pero iba si Damien, he’s face was emotionless. Wala kang makikitang emosyon sa mukha niya, ultimo pagkakakunot ng noo o di kaya ‘y pagsasalubong ng kilay ay wala.

Nang mag-park siya ay saka ko lamang na laman kung anong gusto niyang gawin ngayon.

He parked his car in front of a high club bar. I used to find him here every time he was missing and looked at him right now. He’s back in his secret heaven.

Sinundan ko siya papasok ng bar hanggang sa makaupo siya sa isang stool sa harap ng mga bar tender.

“I’ll order the same as his.” Tinuro ko si Damien sa bar tender na nagtatanong kung anong gusto ko.

Walang nagsasalita sa aming dalawa. Wala ring may gustong bumasag sa katahimikan na pumapalibot sa amin.

Nang matapos nang i-prepare ay ipinatong na ng bar tender ang order namin ni Damien sa harapan namin at ininom ko agad ang akin.

“f**k!” mura ko ng parang sinusunog ang lalamunan ko dahil sa ininom ko. “What the heck is this?” Tinignan ko ng masama ni Damien.

Napairap na lamang ako nang makita kong nag-hand signal pa siya sa bar tender para mag-order ng isa pa.

“One vodka,” sabi ko sa bar tender para sa panibagong order ko.

“Here,” sabi ko kay Damien pagkaabot ko sa kaniya ng alak na nakakasunog ng lalamunan.

Ininom niya ang alak na binigay ko ng hindi man lamang ako nililingon.

“f**k that jerk,” he murmured.

Napangiti ako dahil sa sinabi niya. Mukhang matapang nga ang alak na inorder niya, dahil nakakatatlong baso pa lamang si Damien pero tinamaan na siya agad.

“Damn that woman,” I also murmured.

Nagkasalubong ang mga mata namin at tinignan niya ako ng masama.

“What? I just say what I want to say?” sabi ko habang nagkikibit balikat.

“She has nothing to do with this.”

“As if. Wag ka ngang bias Damien. We both know that the two of them are involved in this.”

Tinitigan niya ang baso niya habang iniikot-ikot ito. “Do you think she’s still into him?” he asked in a low tone of voice.

Sa halip na sagutin ko ang tanong niya ay nagtanong rin ako. “Do you think that he’s still into her?”

  “f**k those years.” Inubos ni Damien sa isang inuman ang pang-apat niya ng baso.

Ininom ko na lamang rin ang vodka na nasa baso ko ng hindi na siya muling nagsalita.

Nakailang order pa kami bago ko naramdaman ang pag-ikot ng paligid ko. Nang tumayo ako ay muntik na akong mabuwal sa sobrang hilo.

Tinignan ko ang kasama ko at nakita kong nakayuko na siya sa may bar counter habang yakap-yakap ang baso niya.

"Damien,” sabi ko habang tinatapik-tapik ang braso niya. “Damien,” ulit kong muli.

Napahawak ako sa ulo ko nang pumintig ito. Masakit na nga ang ulo ko dahil sa alak nadagdagan pa ito ng maingay na tugtugan sa loob ng bar.

“Damien, umuwi na tayo.” Muli ko siyang yinugyog pero hindi niya ako pinansin. “Ahh, f**k,” sigaw ko dahil sa inis.

“Rieuka,” bulong nito. “Aw!” sigaw niya nang sipain ko siya sa paa dahil sa inis ko.

Kaya nga kami nandito at kaya masakit ang ulo ko ngayon ay dahil kay Rieuka at Roman, tapos ngayon ay babanggitin niya pa si Rieuka.

“Mr.,” tawag ko sa lalaking bar tender.

“Ano po yun, Ma’am?” tanong nito ng makalapit siya sa amin.

Inabot ko sa kaniya ang cellphone ni Damien na nakapatong sa lamesa. “Can you call someone named Rieuka, and tell her to fetch him here?” sabi ko bago ko muling napahawak sa ulo ko ng pumintig ito.

“Pero Ma’am, isang contact lang po ang naka-save, which is Zy.” Pinakita niya sa akin ang cellphone ni Damien na walang phone contact number na naka-save kundi ang kay Rieuka, which he saved as Zy maybe because of Rieuka’s second name Zyair.

“Yeah, call her, and tell her to fetch this wasted guy over here.” Turo ko kay Damien na nasa tabi ko.  

Hindi ko na pinakinggan ang pag-uusap nila at binulungan ko na lamang si Damien. “Rieuka, will come to fetch you here, so stay here quietly and wait for her,” sabi ko bago tumayo at mag-iwan ng tip na inipit ko sa ilalim ng baso para sa bar tender.

  Kahit papaano naman ay nakakalakad pa ako, dahil light lang naman ang inorder kong alak. Dagdag pa na napadalas ang pag-inom ko sa tatlong taong nakalipas kaya sanay na sanay na ang sistema ko sa alak.

Sa halip sa sumakay na ako pauwi ay umupo muna ako sa labas ng bar. Yinayakap ko ang mga hita ko habang nakaupo ako sa sahig sa may gilid ng bar.

Maya-maya pa ay nakita ko si Rieuka na papasok sa bar. Napangiti na lamang ako ng mapait nang makita ko siya at naramdaman ko ang muling pagdaloy ng mainit na likido sa pisngi ko kasabay ng pagbalik sa akin ng mga ala-ala namin.

Suppose one thing has been different before if we didn’t choose that one choice before. If we decide to talk correctly back then, will everything be different today?