Nakatihaya sa paghiga sa ibabaw ng kama si Primo at nakatitig ang kanyang mga mata sa kisame ng kwarto. Tumatagos sa bintana ang sinag ng buwan na nagbibigay ng kaunting liwanag sa buong silid.
Malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin dinadalaw ng antok si Primo. Hanggang ngayon ay tumatakbo na parang sirang plaka sa kanyang utak ang mga nangyari kanina sa pagitan nila ng lalaking sa pagkakatanda niya ay nagpakilalang Ronnie ang pangalan.
Nagbuntong-hininga si Primo. Ilang sandali lang ay nagbuntong-hininga ulit siya at ilang sandali pa ay nagbuga naman siya ng hininga.
“Lintik naman! Ano bang ginagawa sa akin ng lalaking iyon? Bakit hindi niya ako tigilan kahit sa utak ko lang? Nakakabwisit na!” inis na inis na sabi ni Primo. “Kahit anong gawin ko para maalis siya sa utak ko ay hindi pa
