Left

Pangwalo

Pangwalo.

Nakasakay na kami sa van at bumibiyahe na papunta sa bayan. Ang fifteen seater van ay naging sixteen seater I still can't believe it kung paano namin napagkasya ang mga sarili namin to think na ang lalaki ng katawan ng mga boys.

Tatlo ang bakanteng upuan na originally eh isa lang naman talaga ang bakante since fourteen silang lahat at hindi nakasakay si Jeremy at Michael dahil sumakay sila sa kotse namin. Ibinigay na lang ni Jeremy ang upuan niya kay Rona na kalong si Jayjay na tulog na. Katabi niya ako, at si Michael naman ang katabi ko na kalong si Louie. Sa may bintana sila. Ang sarap pa nga ng upo nito nakasandal pa kay Michael na nakapulupot naman ang mga braso sa bewang niya. Parang mag on. Umiisparks din. Si Jeremy naman nakaupo sa dulo ng van sa may pinto sa gilid ni Rona hindi niya na ito sinarado dahil hindi na kayang isarado feeling ko nga kalahati ng pwet na lang ang nakakaupo sa kanya. Overloaded is the right term of our situation right now.

Naikwento na rin namin kung paano kami napunta doon they say sorry sa nangyari sa amin at hindi daw nila alam ang alam nila nakasunod pa rin kami.

"But you know Kat! You're so cool kanina while killing those lefters." Sabi ni Calum. I muttered thanks nahihiya akong magsalita kasi sumangayon ang lahat sa kanya. Feel na feel ko kasi kanina ang pagiging Michonne.

Napatingin ako kay Jayjay ng biglang umiyak ito.

"Nagugutom na yata." Sabi ni Michael. Tumingin ako sa kanya mukhang tama siya.

Napa tsk na lang ako nang maisip na naiwan namin yung lagayan ng gatas ni Jayjay sa trunk ng kotse kasama ng ibang pagkain. Mukhang maghahanap na naman kami. Napatingin ako kay Jayjay ng manahimik na ito yun pala may iniinom ng gatas.

"Buti na lang nagtimpla na ako ng gatas sa bote niya kanina." Sabi ni Rona. Buti na lang.

Mahigit isang oras kaming nasa loob ng van bago nakarating sa bayan. Yung ibang lalaki nga eh nakatulog na yung iba nagkukwentuhan pa rin at medyo nagtatawanan. Si Rona nga eh nakatulog na sa balikat ni Jeremy kaya kinuha ko na si Jayjay at ako ng nagkarga, ganun din si Michael at Louie sa katabi ko. Mga pagod.

Napalingon ako sa labas ng bintana ng van. Maraming lefters ang palakad lakad sa labas. Saan kami magpapahinga diyan?

"Saan tayo Jeremy?" Tanong ko kay Jeremy pero napalingon ako sa ginagawa nito. Inaayos niya ng higa yung ulo ni Rona sa balikat nito mahuhulog na kasi. Lumingon ito sa akin.

"Ang likot." Natatawang sabi nito kaya napangiti ako. Nice one Rona. You made him laugh.

Mayamaya huminto ang van sa tapat ng isang motel. Motel? Anong gagawin namin dito?

"Motel guys really?" Tanong ko.

"Dito muna tayo magpapahinga." Sabi ni Alex na siyang nagdadrive ng van. Tumango ako. Mas okay na ito kesa magsiksikan kami rito sa van.

Marahil naramdaman ng mga kasama namin na huminto ang van kaya nagising ang iba.

"Bahay na walang kusina." Pabulong na sabi ni Louie pero narinig ko.

"Mukhang madalas ka diyan Louie ah!" Tumatawang sabi ni Michael. Okay. Anong nakakatawa sa sinabi ni Louie? At anong bahay na walang kusina.

"Bahay na walang kusina. Another term for motel." Sabi ni Rona na gising na. Nakasandal na lang ito sa upuan. Okay. Bakit sila alam nila? Ako hindi. Don't tell me nakapunta na sila diyan?

"Paano mo nalaman?" Tanong ni Jeremy kay Rona. Nakita kong namula si Rona. Pero sinagot pa rin ang tanong ni Jeremy.

"Kay Papa Jack." Sabi nito. Ah yung sikat na DJ na nagpapayo sa mga caller nila.

"Baba na tayo." Untag ni Jeremy. At nauna na itong bumaba ng van at bumabaril kapag may malapit na lefter sa paligid. Bumaba na rin si Rona at kinuha sa akin si Jayjay kaya sumunod na rin ako kasunod si Louie, Michael at ang ibang mga kaibigan nila. Nang makumpleto na kaming lahat nagumpisa na kaming magpunta sa entrance ng motel.

Nang nasa pinto na kami nagbilang pa si Jeremy ng one to three bago binuksan ang pinto na may lumabas agad na tatlong lefters na nagpatili sa amin nila Rona at Louie. Napapikit pa nga ako.

"Damn girls." Mura ni Ashton.

"Ang sakit nun sa tenga ah!" Tumatawang sabi ni Calum.

"Sorry naman nagulat kami eh." Depensa ni Louie. "Tyaka hello babae pa rin kami. Natatakot din."

Iminulat ko ang mata ko at nakita kong nakabulagta na yung tatlong lefters. Pero wala namang nagpaputok ah? Pero nasagot din ang tanong ko ng makita ang hawak na hunters knife ni Jeremy.

"Walang magpapaputok ng baril baka magambala natin yung mga lefters na nasa loob, lilinisin natin ang buong lugar bago magpahinga." Sabi ni Jeremy. At nakita kong nagpulasan ang mga lalaki sa kung saang saang parte ng motel building na ito. Nakita ko namang sinarado ni Louie ang pinto at sinabit ang chain lock. Hinugot din nito ang kitchen knife na dala dala nito simula ng makita namin siya. Ang parehas na kitchen knife na pinangsaksak nito kay Logan. Damn. Miss na miss ko na si Logan.

Tiningnan ko si Rona ng mapatili na naman ito. May lefters na nasa paanan nito pero patay na mukhang nasaksak na ni Jeremy.

"Huwag kayong masyadong maingay." Sabi ni Jeremy at nagumpisa nang maglakad ito paakyat sa hagdan. Sinundan ito ni Rona na mahigpit ang pagkakakarga kay Jayjay kaya sumunod na rin ako at hinugot ang espada ko, nasa likuran ko naman si Louie na paatras ang pagakyat.

I wonder kung saang parte ng bahay yung iba.

Umistop si Jeremy sa isang pinto at nagsenyas na bubuksan niya.

"Ako nang papasok para mag check." Volunteer ko. Tumango naman ito kaya pagkabukas agad agad kong pinasok ang loob ng kwarto at nilibot ang paningin ko sa loob. Walang lefters o tao.

Na-amaze ako ng makitang salamin ang buong kisame. What the? Pati ang ibang parte ng dingding. Kaya agad kong nakita ang isang lefters na lumabas ng isang pinto. I guess banyo dahil hubad ang lefters na lumabas. Agad kong sinalubong ng saksak sa ulo ito. I check the bathroom. Mabaho. May nakahiga sa bathtub pero mukhang patay na mukhang kinain ng una kong pinatay, pero para makasiguro sinaksak ko pa rin sa ulo. Hinila ko ang pinatay kong lefters na nasa loob ng kwarto at nilagay din sa bathtub. Eww. Nagtalsikan yung tubig sa braso at mukha ko kadiri pa naman.

Pumunta ako sa lababo at binuksan ang gripo. Great! The water is working. Hinugasan at naghilamos ako bago lumabas. Nakita kong sinisilip ni Rona ang ilalim ng kama, si Jeremy naman nasa may pinto habang nakahiga na si Louie sa kama, mukha talagang kama, katabi si Jayjay.

"Dito muna kayo girls." Sabi ni Jeremy at tiningnan kami isaisa nagtagal ang tingin nito sa akin at kununot ang noo.

"May tubig?" Tumango ako.

"Great! Makakaligo tayo." Pumunta pa ito sa loob ng banyo at narinig ko ang paglagaslas ng tubig hudyat na binuksan ang gripo. Mayamaya lang lumabas ito na basa ang mukha at buhok I think buong ulo. Lakas maka wet look baka mainlove si Rona niyan! Haha. I looked at Rona and laughed. Her mouth is open and her wide eyes are feasting on Jeremy's wet look.

"But we need to discard those dead bodies on the tub or better yet find a clean room. That surely smells." He said while wiping his hair.

Nawala ang atensiyon namin kay Jeremy ng makarinig ng sigawan. Agad kong hinanda ang espada ko at lumabas ng kwarto. I run. Hinahanap kung saan nangaling ang sigawan. Its located at the end hallway. Sa dulong kwarto. I opened the door.

Pagpasok ko sa loob ng kwarto Nanlaki ang mata ko ng makita ko si Nick na duguan ang hita at sumisigaw nakita ko ring may luha ito sa mga mata. Samantalang si Frederick ay may hila hilang lefters na inilagay niya sa gilid.

"Nick?" Lumapit ako sa kanya at tiningnan ang sugat niya sa hita medyo malalim yun at hindi tumitigil ang pagdugo.

Tumayo ako at lumapit sa kama kinuha ang unan at tinangal ang punda ganun din ang ginawa ko sa isang unan. After. I hurriedly went to Nick at nilapat ang mga punda sa sugat niya at nilagyan ng pressure.

"Don't cry. Makakaya mo yan." I said to him pero iling lang ang tinugon niya sa akin at umiyak. Damn, I never seen a man cry before. I didn't know that a man weeping is literally heartbreaking.

Naluluhang diniinan ko pa ang pressure sa sugat ni Nick. Kung puputulin ang buong hita niya para makasurvive siya gagawin namin basta wag lang siya susuko. Napansin kong may kamay ng tumutulong sa akin sa pagdiin ng pressure sa sugat ni Nick. Si Louie pala. Like me she's in tears too. Nilibot ko ang paningin ko yung ibang boys narito na rin pala. Even Jeremy and Rona na buhat si Jayjay.

"Nick. We can do it okay?" Sabi ni Louie. She's holding Nick's hand. But Nick just cried more. No hindi dapat siya mawalan ng pagasa.

"Frederick." Mahinang tawag ni Nick kay Frederick.

"Excuse me girls." Frederick said. Nanlaki ang mata ko ng tutukan niya ng baril si Nick. No!

"No! Frederick you can't do that! He can live! Put your gun down!" Sigaw ni Louie she even hug Nick. I think effective kasi binaba ni Frederick ang baril niya at pasalampak na umupo sa sahig at umiyak. I know mahirap sa kanya ito matagal na silang magkaibigan. And seeing your friend in pain is hard.

"Louie c'mon. Kill me now. I can't live anymore." Nahihirapang magsalita na sabi ni Nick.

"No don't say that! You will live as well as me. We will find a way on our situation we will find a cure on your wounds. We won't give up. Don't give up too! You need to be strong!" And Louie cried more. She really don't like people dying. I remember her said before that dying is for weak people. Like it only exist on books and movies but this thing happening now is the reality. That people will leave you. People will be gone and people dies. Reality sucks big time.

I saw Nick's hand moved he reach for Louie's hand and he bring it on his nape. I heard Louie gasped and cried more.

"No! No! No!" She screamed. Why? I bring my hand on Nick's nape too and like Louie I gasped too. He got bitten on his nape.

Nanghihinang nilayo ko ang kamay ko dun at tumayo tumalikod kay Nick at Louie na basang basa na ng mga luha ang buong mukha. I can't witness a friend dying in front of me. Maybe yes I'm like Louie I don't like people dying but it happens ng hindi mo inaasahan seconds ago magkakasama pa kayo then the next minute he's fighting for his dear life. Like this apocalypse we never know that this will happened to us. Like dying in a book or movies, apocalypse can happen too.

Napapikit ako ng makarinig ng putok ng baril. He's gone. And another batch of new tears stained my cheeks. Naramdaman kong may yumakap sa akin mula sa likuran. I open my eyes I saw a girls hand. Its Louie and she's sobbing hard.

Losing a new found friend is hard what more to this boys? They've been together for years now. I look at their faces lahat sila tahimik na umiiyak.

Napatingin ako sa pintuan ng makitang may pumasok. Si Alex, Michael at Aron.

"What's happening? Your faces say someone died." Michael ask while laughing pero napatigil yun ng mapunta sa sahig ang paningin nito. He scream so loud na tingin ko kung may lefters na buhay pa ngayon dito maririnig nila at mapupuntahan agad kami dito.

"Nick!" And I saw his tears met the floor. He rushed to Nick's side and cried there like a liitle kid. Papikit na sana ako ng mapatili ako sa nakita ko sa labas ng pinto may mga lefters na papasok. Walang pagdadalawang isip na sinugod ko sila bago pa man sila makapasok.

I hit them using my sword. Hitting them right through the head. In this way man lang maipaghigante ko si Nick.

Nang wala na akong makita I looked down sa mga dead bodies at isa isa pinagaapakan ko sila sa ulo. The dead bodies become blurry. And a sob escape from my lips. I can't accept it. We lose a friend. Losing Robee, Sasha, Vic and the others before is heartbreaking at ngayong naulit ito sa harapan ko ay nakakapanghina its like replaying the pain again.

Someone hug me from the back again. I thought its Louie again but I'm wrong when he talk.

"Stop." Jeremy said. Hugging me more too tightly that I think I'm losing my breath. I looked at Nick. He looks like he's just sleeping magigising rin siya mamaya. But I know that will never happen. And that thought makes me cry more. And I don't know what happen but my vision became black.

I flutter my eyes open. I saw myself lying in a bed with Rona and Jayjay at my right side and Louie at my left side. Nagtataka ako kung bakit may salamin ang ceiling at narecall agad ng isip ko na nasa motel nga pala kami. Pero bakit ako nakahiga? I don't remember myself sleeping. Naghahanap nga kami ng lefters ka--.

Then it hit me like a wrecking ball. Nick. We lose a good friend. My vision became blurry again I know sandaling time pa lang kami nagkakilala pero the pain of him dying brought me to tears.

I wipe my tears at bumangon. Umupo ako at nilibot ang tingin sa kwarto. Ibang kwarto ito sa kwarto na napuntahan namin kanina.

I saw the Lin brothers sleeping at a white mattress on the floor. Joseph and Joe. Beside them is Michael and Frederick. Where is the others? At as if on cue biglang bumukas ang pinto. Revealing Jeremy and Alex.

"You okay Kat?" Tanong ni Jeremy. I just nod. I can't talk cause I know I'm not okay and I know I'm just gonna sob.

"The others are outside." Alex informs me. What are they doing outside? "They're getting your little brother some milk and clothes for the others na hindi nakadala." Dugtong nito. Answering my unspoken question.

Napabuntong-hininga ako. I hope maging okay lang sila.

Minutes passed and the three of us remained silent. No one brought up the topic about Nick. I think its better that way. I wonder where they put Nick's body.

I saw Alex na lumapit sa isang pinto at pumasok. Must be the bathroom.

"You can take a bath after Alex." Jeremy said. Tumango ako. Napansin kong malinis na ang damit nito pati nila Michael. Mukhang nakaligo na sila. Ilang oras ba akong nakatulog?

Tiningnan ko si Louie. Malinis na rin ang itsura niya. Nakashorts at T-shirt na siya ngayon. Pati si Rona na nakashorts din. Even Jayjay. Mukhang ako na lang ang marumi. Kaya noong lumabas si Alex mula sa banyo binuksan ko ang bag ko para maghanap ng isusuot. Nanlumo naman ako ng makitang puro panloob lang ang nandito at wala ni isang T-shirt o shorts man lang. Kaya kinuha ko ang bag ni Louie. Thank god may isang pirasong shorts pa ito pero walang shirt. Kaya ang bag naman ni Rona ang kinuha ko. Sandong puti lang ang meron pero okay na ito.

Pumasok na agad ako sa banyo at naligo. Yung feeling na ngayon na lang ako ulit nakaligo eh sobrang sarap sa pakiramdam.

Nang matapos eh agad akong nagbihis narinig ko rin kasi na dumating na ang iba.

Paglabas ng banyo nakita kong nagkakagulo sila sa mga dala nila Calum. Mga damit.

"Here Kat." Sabi ni Luke at inabutan ako ng black checkered long sleeve polo. Agad ko iyong sinuot. Napansin kong gising na rin lahat. Lumapit ako sa kama na kinahihigaan nila Louie. Ngumiti ako sa kanya.

"I use your shorts." Tumango lang siya. Nakatingin sa mga boys na nagkakagulo pa rin sa mga dala nila Calum.

Nakita kong papalapit sa pwesto namin si Luke na may bitbit na isang malaking plastic bag.

"Girls. I got you clothes too." Sabi nito at umupo sa kama. Isaisa nitong nilabas ang nakalagay sa loob ng plastic. May baby clothes para kay Jayjay at puro shorts at T-shirt.

"Yan lang ang kinuha ko since hindi ko alam ang waistline niyo para sa pantalon." Sabi nito at tumayo ulit may kinuha na naman itong isang malaking plastic bag at lumapit ulit sa amin.

"What's that?" Tanong ni Louie.

"Shoes." Sagot nito at inilabas ang mga box sa plastic. I opened the box. Rubber shoes. Inabutan niya rin kami ng mga medyas na may print ni Mickey Mouse, Winnie the Pooh at Hello Kitty. Ang cute ng lalaking ito. At ang bait pa.

"Thank you Luke." Sabi ko. Nginitian niya kaming tatlo at bumalik na siya sa mga boys at tahimik lang na pumili ng gusto nitong damit.

"He's sweet and kind." Sabi ni Rona na nagpatango sa amin ni Louie.

"Ang bait eh no. Kukunin agad ni Lord yan." Sabi ni Louie habang nagsusuot ng medyas. Hinampas ko nga.

"Bad yan! Knock on wood." I said. Pero imbes sa wood sa ulo ni Rona siya kumatok.

"Mas matigas sa wood yan!" Nagmamalaking sabi pa nito. Thank god mukhang maayos na si Louie. She's not weak anymore. Maybe pinipilit niya ng tangapin na death is the twin of life. If you live you'll die eventually.

I just hope na makamove on agad kami sa nangyari kay Nick. Our family needs to be strong. We can't be weak. What if lefters found out that we are weak now? They would surely attack us. But since they don't have brains anymore. We could just mumble our thanks to the air. We can still grieve for Nick.

And to Nick, wherever you are. You surely have a little space on my heart.