Chapter 30
2020 Words
CHAPTER 30
ZEIGHMOUR'S POV
"f**k this!" I frustratedly shouted. Napahilamos nalang ako sa mukha ko gamit ang magkabilang palad ko.
"Kuya? What's wrong?" napatingin ako kay Courtney nang bigla syang pumasok sa office ko.
She sit in front of me and examined my face habang nakakunot ang noo nya.
"Ever since I came back here, you started acting weird. Hindi naman masabi sa akin ni Ate Blizz kung anong problema. As if she don't really have any plans on telling me the problem." seryosong sabi nya habang nakatitig ng mariin sa akin.
I avoided her gaze at tumungo nalang sa ibabaw ng office desk ko.
"Will you tell me the problem please? Hindi yung para akong tanga dito na nagiisip kung bakit lahat kayo kakaiba ang kilos. Englighten me!" sigaw nya habang hindi makapaniwalang nakatingin sa akin.
I stared at her for a few seconds and gave up when I realized that she would not stop bothering me hanggat hindi ko sinasabi.
"Fine... I'll tell you." napapabuntong hininga na sabi ko. Umayos sya ng pagkakaupo at naka de-kwatrong nakaharap sa akin habang nasa dibdib nya ang magkabilang braso nya.
"There, sasabihin mo naman pala hahayaan mo pa akong pilitin ka." napapairap na sabi nya. I didn't mind what she just said and then started talking about the situation.
"There's a body missing, a dead body. Long gone, years dead. No one knows where the hell it is, sa buong Underworld hindi na yon mahanap pa. There are also no reports that they saw a dead body here in the Underworld, so no one here really knows where it is. And I believe that someone did something to revive that dead person. At mataas ang chances na nasa ibabaw na mundo na yon." I started. I saw how her facial expressions changed when she heard what I just said.
Napaawang ang bibig nya at halos hindi sya makapaniwalang nakatingin sa akin.
"A dead body? T-that's not possible!" nagugulat na sabi nya. Napatiim bagang ako nang maisip nanaman ang mga pwedeng mangyari.
"That is possible since it happened. And I'm afraid that 'that' incident created an imbalancement to living and to the dead. Kung sana'y ilang araw lang na patay yung katawan na yon... walang mangyayaring ganito. But no, that body has been dead for years." naiinis na sabi ko sabay kuyom sa magkabilang palad ko.
"What are your plans?" I can sense worriedness in her tone as she said those words. Napatingin ako sa kanya nang dahil do'n.
I stared at her eyes before speaking.
"We could... Go to the present world and fine that body ourselves. But there's a problem." seryosong sabi ko. Nakita kong mas lalong nangunot ang noo nya nang marinig ang huling mga sinabi ko.
She didn't said anything. Nanatili lang syang tahimik habang nakatitig sa akin, nagaabang ng mga susunod kong sasabihin.
"We can't go there. We can't even contact Shane to warn them about this. The imbalancement I'm talking about earlier forbids the people on the Underworld to have any contacts to the present." I said with a serious tone. Worriedness started to reflect in her eyes after sinking in what I just said.
Alam kong parehas kami ng iniisip. There's a huge possibility that they'll get to meet the person were trying to find.
At ang hindi pagpapaalam ng mga nangyayaring 'to sa kanila ay isang malaking problema.
Napabuntong hininga nalang ako habang hindi pa rin alam kung anong gagawin.
We need them to know about the situation but how? How will we be able to do that kung ganitong may pumipigil sa amin?
SHANE'S POV
Hindi nga ako pumasok no'n sa Bradford ng ilang araw. Jethro was the one who contacted Ms Shin regarding my absence at mukhang maayos naman ang naging paguusap nila.
Si Levy naman ay nagtuloy tuloy sa pagpasok, naihahatid naman sya palagi ni Lawrence. Samantalang ako, andito lang sa loob ng kwarto at halos hindi magawang makababa.
Wala rin akong ganang kumain. Kung hindi lang sana ako buntis ay baka simula nung nangyari sa hallway ay walang laman ang sikmura ko.
I don't really know why. Every night ay hindi ko magawang makatulog ng maayos.
Kabaliktaran ng akala ko posibleng mangyari dahil lagi akong umiinom ng gatas kada bago ako matulog. Hind pumapayag si Jethri na hindi ako umiinom no'n kada gabi.
Pero wala rin, imbes maaga ako makatulog dahil do'n ay parang walang epekto yon.
Ilang gabi na akong hindi makatulog ng maayos. Palagi akong nagigising sa kalagitnaan ng gabi. Hindi ako magawang iwanan ni Jethro kada mangyayari yon dahil sumisigaw daw ako pag nagigising ako.
It's like as if nightmares never left me since that happened.
Buti na nga lang ay andyan si Adel para alagaan si Seth. Tapos ako naman ay alagang alaga ni Jethro.
Tinitigan ko ang natutulog nyang mukha na nasa tabi ko lang. I couldn't help myself but to feel sorry for him.
Instead of him worrying about nothing, hindi na nya nagawang makapag isip isip ng maayos dahil nga sa mga nangyayari sa akin.
I don't know if I should be thankful for having such a patient husband or blame myself for being such a burden to him.
Nanatali lang ako sa ganoong posisyon hanggang sa mapansin ko na unti unting bumubuka ang mga talukap ng mga mata nya.
The dark circles around his eyes explains how tired he is to stay awake everytime na magigising ako.
Hindi rin ako pumapayag na magpa-hospital o 'di kaya ay magkaroon ng personal nurse na pupuntahan ako lagi.
Gusto ko lang ay si Jethro ang nag aalaga sa akin. I don't even want him out of my sight. Hindi ko maiwasang hindi magisip isip ng kung ano ano na baka one day mawala nalang sya bigla sa akin.
"You should sleep. You still doesn't have a decent sleep for days." bungad na sabi nya nang magising sya at nakita aong nakatingin lang sa kanya.
I shook my head and tried to plaster a smile.
"I'm not sleepy. Did I wake you up?" tanong ko pero inilingan nya lang ako.
Humarap din sya sa akin at hinawi nya ang mga takas na buhok sa pisngi ko. Tinitigan nya lang ako.
His stares could forever make me feel how much he loves me. Wala pa man syang sinasabi pero parang pinaparating na sa akin ng mga mata nya na wag na akong mag alala.
Like his eyes tells me to never be afraid, because he's here with me.
And he'll forever be.
"Are you hungry? Do you want me to get you something so you could eat?" he asked while still playing with my hair.
"Yes. But I think I'm ready to go downstairs now." I answered. Nagliwana ang mga mata nya at napangiti naman ako sa naging reaksyon nya na yon.
Hindi pwedeng lagi nalang ako ang inaasikaso. I should take care of myself first.
Alam ko na ngang nagiging pabigat na ako tapos wala pa rin akong gagawin para magbago yon.
Tumayo sya at inalalayan ako.
"You should go first. I'll catch up with you. Magc-cr lang ako." nakangiting sabi ko sa kanya.
Tinitigan nya ako na para bang tinatantya nya ang mga nagiging emosyon ko.
"Are you sure?" he said with a hint of worriedness in his tone. Nakangiti naman akong tumango tango.
Inalalayan nya ako papunta sa comfort room sa kwarto namin at tyaka sya lumabas ng room para bumaba.
Tinitigan ko ang sarili ko sa repleksyon ko sa salamin ng mga ilang segundo bago ko naisipan ang mag hilamos.
Nang iangat ko ang ulo ko ay halos mapasigaw ako sa gulat nang makita ang mukhang nasa salamin.
The reflection I saw in front of the mirror slowly changed at hindi na mukha ko ang nandoon.
"Killer." nakangising sabi nya. Nagbaba at taas ng paulit ulit ang dibdib ko dahil sa kaba na nararamdaman ko.
Unti unti akong napaatras habang nakatingin sa salamin.
"M-Mhadelene..." nauutal na sabi ko habang hindi pa rin inaalis ang tingin doon.
"Are you happy now with your life? Tapos ako ilang taon ng buhay ko ang nasayang, and that was all because of you!" sigaw nya dahilan para mapatakip ako sa magkabilang tainga ko.
I started screaming because her voice echoed inside my mind. Paulit ulit kong narinig ang mga sinabi nya kaya unti unti nalang akong napaupo sa sahig ng banyo habang nakatakip sa tainga ko.
Tama na please, tama na. I can't take it anymore.
"Shane!" narinig kong bumukas ang pintuan at humahangos na yumakap sa akin si Jethro.
Nang balingan ko ng tingin ang salamin ay wala na doon ang mukha ni Mhadelene.
Hinigpitan ko lalo ang pagkakayakap ko kay Jethro nang maalala ko ang nangyari ngayon ngayon lang.
I can't take this anymore. Para na akong mababaliw.
"I'm here, andito na ako... You're fine now, okay?" sunod sunod na sabi nya bilang pagsuyo sa akin.
Hindi naman ako nagsalita dahil walang boses na lumalabas sa bibig ko. Nanatili lang akong nakayakap sa kanya nang mahigpit habang sya ay ganoon lang rin sa akin.
I hope so.
JETHRO'S POV
"Where is she now?" Levy asked. I shifted my gaze at her and saw how worried she is based on the expression on her face.
"Inside her room. Sleeping." tipid na sabi ko. After that incident inside the bathroom, dali daling nagpasundo si Levy kay Lawrence.
She wants to see Shane but I told her to let her sleep for a while. Ngayon nalang sya ulit nakatulog na umabot ng ilang oras, tapos tuloy tuloy.
"What's happening to her? Hindi ko na magawang makalma ang isip ko, hindi ko na alam ang nangyayari sa atin." nag aalalang sabi nya.
Lawrence immediately joined her and hugged her hoping it'll ease her anxiety.
"Stop thinking too much. Buntis ka rin Lev." pagpapaalala sa kanya ni Lawrence. Hindi naman na nagsalitang muli si Levy at hinayaan lang na yakapin sya ng asawa nya.
I don't know what's happening to her either. Ngayon lang nangyari ang mga 'to.
Hindi ko maintindihan kung bakit at kung paano nagsimula. There has to be something that triggered her mind to start thinking and seeing different things na sya lang ang nakakakita.
But what? Wala akong maisip na kahit na ano.
Maya maya pa ay naglapag si Adel ng tatlong glasses ng orange juice. I just nodded at her at umalis rin naman sya kaagad.
Hindi nakaligtas sa paningin ko ang matatalim na titig ni Levy kay Adel nang dumaan sya sa amin.
"Iba ang kutob ko sa babaeng yan. Ever since she started working here, nagkaganyan na si Shane." may diin na sabi nya habang nakasunod pa rin kay Adel na dumiretso sa kusina para ilapag ang tray.
"You can't just accuse someone about something Lev. Wala pa syang pinapakitang kilos na pwede natin pagbasehan." pananaway naman sa kanya ni Lawrence.
He's right. Adel never did something suspicious since the day she started working here. Kung tutuusin ay dapat pa nga kaming magpasalamat sa kanya dahil hindi sya nagkulang sa pagiging hands on sa anak ko.
I think accusing her with something like this doesn't make any sense at all.
"But what about what Shane said the other night? Na nakita nya si Abby kay Adel? Wala pa rin bang meaning yon para sa inyo?" tanong nya ulit habang nagpapalipat lipat ng tingin sa ain.
"Still not enough evidence to blame her for what's happening. At isa pa, hindi naman sya nakalapit kay Shane no'n. She didn't do anything to harm my Wife." I seriously answered.
Tinignan ko si Lawrence at nakita ko sa ekspresyon ng mga mata nya na parehas kami ng iniisip.
Maaari lang namin syang pagbintangan about dito kung may ginawa syang kung ano kay Shane, pero wala eh.
All she did was to obey what I say and to take good care of Seth.
"Kahit na! Ah basta, hindi magbabago ang tingin ko sa babaeng yan. Hindi ko pa rin sya kayang pagkatiwalaan." seryosong sabi nya sabay lagay ng magkabilang braso sa dibdib.
Hindi ko na sya sinagot at kinuha nalang ang isang orange juice na nasa harapan namin.
- Writer
