Chapter 29
2041 Words
CHAPTER 29
SHANE'S POV
Madaling araw ng gabing yon ay nagising ako. I don't know how I falled asleep at all at the first place pero hindi ko nalang inisip pa yon.
I looked at the person beside me at nakita kong mahimbing na rin ang pagkakatulog ni Jethro sa tabi ko.
Teka, kumain ba sya?
Alam ko nakatulog ako ng maaga na hindi ko na naisipan pang kumain, gatas lang ang ininom ko which is yung inihanda ni Adel sa akin and then Jethro's beside me this whole time?
Hindi manlang ba sya bumaba para magasikaso ng kakainin nya? What about Seth?
Falling asleep too early is really a bad idea. Dapat pala pinaghanda ko na sila ng makakain kanina bago ko pa napagpasyahang humiga dito.
Umiling iling nalang ako sabay alis sa kama at tumayo. Napahawak ako head rest ng kama namin nang makarandam ako ng pagkahilo nang tumayo ako.
I can feel my head started to spin. Buti nalang at nakahawak ako kaagad kundi baka natumba pa ako.
Nanatili ako sa ganoong posisyon habang ang isa kong kamay ay nakahawak sa ulo kong hindi ko maintindihan kung bakit ganito.
I tried my best to clear my sight at nakita kong hindi naman nagising si Jethro sa nangyaring yon.
Buti nalang. Baka kung ano pang isipin nya at isugod pa ako sa hospital dahil lang sa nahihilo ako.
He's like that when it comes to me, lalo na ngayong nagbubuntis ako. Halos lahat ng bagay ino-overthink nya just to make sure that me and our baby are both safe.
And that's why I kept on falling for him harder everyday.
Huminga ako ng malalim bago dahan dahang naglakad palabas ng kwarto namin.
I can still feel my head spinning pero pinilit kong maglakad sa hallway, hindi na ako nag abala pa na bumalik sa kwarto.
I would be better minutes from now, nararamdaman ko na din naman 'to noon at nagiging ayos lang din kaagad ako.
Habang naglalakad sa hallway ay parang may kung anong nasa dinadaanan ko.
Hindi ko masyadong maaninag yon dahil liwana lang galing sa bintana ang ilaw ng mga oras na yon.
I forgot to turn on the lights. Babalika ko sana ang switch nang parang gumalaw yung kung anong nasa harapan ko.
"Who's there?" naniningkit ang mga matang tanong ko. Hindi ko pa rin gaanong maaninag yon dahil bukod sa ang dilim ay umiikot pa rin ang paningin ko.
But I know and I can feel that something's on there.
Paulit ulit kong pinikit pikit ang mga mata ko hanggang sa medyo luminaw ang paningin ko. Nang tignan ko ulit yung nasa harapan ay napaawang ang labi ko sa nakita ko.
"W-what are you?" tanong ko na may nanginginig na mga labi.
Unti unting lumapit yon sa akin habang nakangisi ng pagkalawak lawak. May mga dugo sa iba't ibang parte ng katawan nya, maging ang bibig nya ay may dugong tumutulo mula roon.
Nanginginig ang buong katawan ko at imbes na tumakbo palayo ay napapaatras lang ako ng paisa isang hakbang.
What is she doing here? I thought she's gone!
Patuloy pa rin sya sa paglapit sa akin at ako naman ay hindi magawang maialis ang tingin ko sa kanya habang humahakbang paatras.
"I will kill you. I will kill all of you, including that." she said with her familiar voice. Nanlaki ang mga mata ko nang matapos nyang sabihin yon ay nakaturo sya sa tyan ko.
Hindi ko na halos magawang maramdaman ang buong katawan ko at pati ang paghakbang ko paatras ay nanlalambot na rin ang mga tuhod ko.
"N-no... Not my baby." nanginginig na sabi ko. Hinawakan ko ang tyan ko gamit ang isang kamay ko at mas lalong lumawak ang ngisi nya nang dahil do'n.
"Wag kang lalapit! Wag na wag kang lalapit!" malakas na sigaw ko nang mas lalong bumilis ang paglakad nya papunta sa akin.
Napaupo nalang ako sa sahig habang nakapikit ng mariin. Hindi ko rin inalis ang pagkakahawak ko sa tyan ko nang mga oras na yon.
I can't move my legs anymore dahil sa patuloy na panginginig ng mga yon.
"Leave us alone!" malakas pang sigaw ko nang makitang sobrang lapit na nya sa akin.
Narinig ko ang malakas na tunog ng pagbukas ng pintuan sa may bandang gilid ko at kasunod no'n ay boses na ni Jethro.
"Shane? Shane! What's wrong?" dinig kong sabi nya. Naramdaman ko rin ang mga kamay nya sa akin pero hindi ko magawang dumilat para tignan sya.
My body is still trembling with so much fear to the point I really don't want to open my eyes anymore.
Naaalala ko ang mukha nya kahit na nakapikit na ako.
"What's wrong? Are you hurt? Why are you screaming? What happened? Tell me please." sunod sunod na tanong ni Jethro pero hindi oo pa rin sya magawang tignan.
"Adel what the hell happened here?" malakas na tanong ni Jethro. Doon ko lang napagtanto na nandito na rin pala si Adel at kahit na si Lawrence at Levy.
Narinig siguro nila ang mga sigaw ko maging ang malakas na boses ni Jethro kaya dali dali silang pumunta.
"I don't know. I was just about to go to your room to get the glass, naiwan kasi yon sa kwarto nyo at hindi nyo naibaba. Kukunin ko na sana and then I saw Shane here. And the moment she saw me, she started screaming. Hindi ko alam kung bakit. Lalapitan ko pa nga sana sya para alalayan because she looked like she's feeling something pero umaatras sya palayo sa akin habang sumisigaw." mahabang paliwanag ni Adel at ramdam ko ang pagsasabi nya ng totoo dahil sa tono ng boses nya.
Unti unti akong nag angat ng tingin at tyaka ko nakita ang mga nagaalalang mga mukha nila.
"T-that's not what I saw earlier. Sigurado akong nakita ko si A-abby dito." nanginginig na sabi ko at sabay no'n ay ang pamumuo ng mga luha sa gilid ng mga mata ko.
Nakita kong lahat sila ay natigilan nang marinig ang sinabi kong yon.
"What are you saying Wife? Abby's gone for years. She vanished completely in the depths of hell, imposibleng makikita mo sya dito." nangungunot ang noong sabi sa akin ni Jethro.
Napatingin ako kay Adel at nakitang maging sya ay nagtataka sa mga sinabi ko.
"Hindi kaya't nagmamalikmata ka lang? Or naghahallucinate? Sabi naman ni Adel na the moment you saw her you srarted acting weird. Like as if natatakot ka sa kanya. Don't you think that you mistaken her as Abby?" sabi naman ni Levy dahilan para mapatingin sa kanya sila Jethro.
Napayakap ako sa sarili ko habang si Jethro naman ay nakayakap lang rin sa akin.
Kung ganoon nga ang nangyari, why her? At bakit ko nagawang makita si Abby sa kanya? What does that mean?
Bakit ko nakikitang muli si Abby at purong hallucinations lang? May kung anong pinapahiwatig ba ang mga nakikita kong yon?
"Wife, are you sure that's what you really saw?" mahinang tanong sa akin ni Jethro. Nanatili ako sa ganoong posisyon at hindi sya sinagot.
Ramdam ko rin ang mga titig sa akin ng iba pang mga taong nandidito sa mga oras na yon.
Hindi ko sila magawang tignan. Kahit na balingan lang saglit ng tingin si Jethro ay hindi ko rin magawa.
Nahihiya ako sa ginawa ko. Ano nanaman bang nangyayari sa akin?
**
"Maybe you're stressed out. Wag ka munang pumasok sa school nyo, I'll inform the dean about it." sabi ni Jethro sa gilid ko. Hindi ako nagsalita at nanatili lang na nakatulala sa isang sulok.
Matapos ang nangyaring yon ay binalik nya ako sa kwarto namin. Dinalhan nya na rin ako ng pagkain ko dahil hindi ko kayang ihakbang ang mga binti ko para makapunta sa kusina.
I can still feel the fright I felt nang mga oras na yon. Why do I have to see her again kung wala na sya dito sa amin? Kung wala na ngang talaga sya?
Bakit sya nagpaparamdam ulit?
"We can take you to the hospital to have them check on you." dagdag nya pa. Napalingon ako sa direksyon nya nang marinig ang sinabi nyang yon.
Umiling iling ako sa kanya at nakita kong maging sya ay nahihirapan na sa kakaintindi sa akin.
"Ayos lang ako. Nag hallucinate lang nga talaga ako." simpleng sabi ko sabay iwas muli ng tingin sa kanya.
Narinig ko ang may kalakasan nyang buntong hininga. He's getting worried kahit na hindi naman dapat.
Ito ang ayaw ko, ang magkaroon sya ng kung anong iisipin dahil lang sa may nangyayari sa akin.
Humiga ako nang patagilid sa kama habang nakapatong ang kumot hanggang sa dibdib ko.
Patalikod sa kanya ang pagkakahiga kong yon dahil hindi ko pa rin talaga sya magawang tignan nang matagal.
Hindi ko naman na sya narinig na magsalita kaya nanatili nalang aong nakaganoon habang nagiisip ng kung ano ano.
Do I have to be worried because of what happened? Hindi mangyayari yun kung walang pinapahiwatig yon sa akin.
Maging ang mga sinabi nya ng oras na yon ay hindi mawala wala sa isipan ko. Kahit ang ginawa nyang pagturo sa tyan ko.
Will she be back to kill us all? Idadamay nya ba ang mga anak ko?
Napahawak ako sa tyan ko at napapikit ng mariin nang maisip na mapapahamak sya.
I can't afford that to happen. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin pag may nangyaring masama sa mga anak ko.
I felt Jethro moved. Maya maya pa ay naramdaman ko ang labi nya sa noo ko. She gave mr a forehead kiss.
Hindi ako dumilat at nagpanggap na gusto kong matulog.
"I'll just go check Seth if he ate already. Babalik ako dito. Rest well." mahinang sabi nya at naramdaman ko ang pagbukas at pagsara ng pintuan hudyat na lumabas na sya.
Tyaka lang ako dumilat nang tuluyan na syang makalabas ng kwarto. Nanatili akong nakatulala sa gilid habang nagiisip ako ng kung ano ano.
What should I do? What should I be worried in?
Mauulit nanaman ba ang mga nangyari noon? Marami nanaman bang mamamatay na malapit sa akin?
If I could meet her once again, sasabihin ko sa kanyang ako nalang ang kunin nya.
If I need to kneel in front of her and beg, hindi ako magdadalawang isip na gawin yon para lang protektahan ang mga taong malapit sa akin.
MHADELENE'S POV
I couldn't help myself but to smirk while remembering what happened.
Clearly, tumatalab ang ginagawa kong paginom sa kanya ng mga gamot na yon.
I will continue on doing that until she could no longer identify reality to hallucinations.
Accepting me inside her home and to their lives was a big mistake. Hindi nga talaga sila marunong magisip. Nabalaan na sila, tinuloy pa rin nila.
Ganoon na ba ako kahusay sa pagpapanggap na mabuti at inosente ako?
I just can't understand who was she referring to that time. Sino ang Abby na tinutukoy nya?
Ang dami ko pa ngang hindi nalalaman tungkol sa kanila, pero kung sino man sya, I should be thankful of her.
Mukhang malaki ang impact ng babaeng yon kay Shane. I just need to know how to trigger her to think more often of that Abby girl.
Kailangan kong alamin ang lahat ng mga yon in order to properly do what I wanted to do.
"Adel, pakidalhan nga ulit si Shane ng gatas sa kwarto nya. She's not eating her food, baka pag gatas ang iniharap ko sa kanya ay kahit papano makainom sya." bungad na sabi sa akin ni Jethro pagkapasok na pagkapasok nya ng kusina.
Tumango tango naman ako at tyaka sinunod ang sinabi nya.
Kahit na kumikilos ako ay hindi ko magawang ialis ang mga mata ko sa pagtitingin tingin sa kanya.
How will I be able to steal him away from her?
If I'll use my powers again to turn myself into Shane, It'll be difficult for me to go back as Adel.
Masyadong risky.
Nakita ko syang kumuha ng malamig na tubig sa fridge at diretsong nilagok yon.
I smirked while intently staring at him.
I'll do whatever it takes to get him away from her. Ngayong alam ko na kung gaano sya kamahal ni Shane.
Losing him will be her downfall.
- Writer
