Dangerous Kiss (Troublemakers 1)

CHAPTER NINE

KINAMAYAN ni Dan ang bago nilang kliyente.  Sinabi niya dito ang lagi niyang sinasabi sa lahat ng nagiging klieyente nila.  That they will do everything to make their dream wedding happen.  Kahit pa nga ba sa pagkakataong 'yon ay halos wala siyang narinig sa mga detalyeng sinabi nito sa kanya.  Pasalampak siyang naupo nang makalabas na ito ng opisina niya.  Her mind was simply wandering off to somewhere else. 

 Isang linggo na rin simula nung magkabati sila ni Liam.  Pero hindi pa rin mawala sa isipan niya ang mga nangyari ng gabing 'yon.  Isa lang ang napagtanto niya matapos ang gabing 'yon.  He loved her and yet he refused to believe that she might love him back.  Because she does.  She loved him.  Undeniably and irrevocably.  And yet hindi man lang niya magawang sabihin ang mga salitang 'yon dahil hindi siya nito hinahayaan. 

 She'd never believed that love and pain existed together, could twine into one clenched fist to batter the soul.  Yet his words had hurt her even as her heart opened to give and accept.  Alam niya na iniisip nito na kagaya lang ng naramdaman niya sa mga dati niyang kasintahan ang nadarama niya para dito.  But this time it was different.  Paano niya 'yon magagawang ipaintindi dito?  Even after what they shared that night, he still can't believe that what she felt for him was the real thing.  And that hindi pa niya 'yon nararamdaman para sa kahit na sinong lalaki. 

 Sa pag-iisip niya ay hindi niya napansin ang pagpasok ni Sin hanggang sa bigla na lang nitong ibinaba ang isang malaking photobook sa mesa niya.  Napapitlag siya.  "Sin!  Gusto mo ba akong atakihin sa puso?" 

 "Just so you know, kanina pa ko nakatayo dito and you're just staring at the ceiling, daydreaming like an idiot." 

 "I'm not daydreaming," wika niya.  "May kailangan ka ba?" 

 "I need you to look at some photos, I want a second opinion." 

 "I'll look at it later." 

 Sabay pasok naman ni Mal.  "Hey Dan, yung account ni Miss Castillo, I think we should look for another venue na magkakasya do'n sa budget nila." 

 "I'll look at it later," muli niyang wika. 

 Hindi niya napansin ang pagpapalitan ng tingin ng dalawang kapatid. 

 "May problema ka ba?" tanong ni Sin na naupo na sa gilid ng mesa niya, maski si Mal ay naupo na rin sa upuan na katapat niya.  "Ilang araw ka ng lutang eh." 

 Tiningnan niya ang mga kapatid at napabuntung-hininga na lamang.  Pagkakuwan ay hindi na rin niya napigilan na sabihin sa mga ito ang nilalaman ng isipan.  Wala talaga siyang maitatago sa mga ito.  "I'm thinking about Liam and how I've never felt this way about anyone." 

 Napatitig naman sa kanya ang mga kapatid.  Sin, incredulously and Mal with understanding.  

 "Wow, I think you really mean that," hindi makapaniwalang wika ni Sin. 

 Muntikan naman siyang mapatawa sa reaksyon nito.  "It's different.  It's scary, and it hurts, and sometimes I look at him and I can't even breathe." 

 "Congratulations, for finally finding 'The One'," wika ni Mal, may ngiti sa labi na madalang lang nitong ginagawa. 

 "Eh siya?  Anong nararamdaman niya para sa 'yo?" tanong ni Sin. 

 "He loves me.  He told me.  Tiningnan niya ako ng diretso sa mga mata and he told me.  Pero--" 

 "And here comes the big 'but'," si Sin 'yon. 

 "He doesn't want me to tell him how I feel."  Mariin niyang ipinikit ang mga mata, pilit na pinipigilan ang sarili na mapaiyak.  "And it hurts.  It hurts everywhere when I realize he doesn't trust me enough.  He thinks it's like all the other times.  Why shouldn't he?  But I want him to know it's not and I don't know how to do that." 

 "All he has to do is look at you for him to know," wika ni Mal. 

 "Pero hindi pa rin 'yon sapat." 

 "Just tell it to him directly.  Kahit na ayaw pa niyang marinig ang nararamdaman mo, tell it to him anyway.  At kung ayaw pa rin niyang maniwala sa 'yo pagkatapos no'n, then I'll just beat the s**t out of him until he believes you." 

 Tuluyan na siyang napatawa dahil sa sinabing 'yon ni Sin.  "I'd really appreciate it if you'd rather not."  Tumayo siya at niyakap ang dalawang kapatid.  "Ah, it's always refeshing to talk to the both of you.  Kahit pa nga ba pareho kayong hindi marunong magbigay ng advice." 

 "Hey, I'm trying my best here," nakalabing wika ni Sin. 

 "In my defense, I never said I know hot to give a love advice," wika naman ni Mal.     

 Muli na naman siyang napatawa.  Mahal na mahal niya talaga ang mga kakambal. 

NAKANGITING pinagmasdan ni Liam ang kahetang hawak-hawak bago 'yon ibinalik sa bulsa niya. Inside it was a princess cut pink diamond ring. Nang bilhin niya ito kagabi, ang tanging nasa isip lang niya ay si Dan and how it would perfectly fit on her ring finger. Alam niya na masyado siyang nagpapadalos-dalos. Ni hindi nga siya sigurado kung tama ba na bigla na lang siyang mag-propose ng kasal dito. But he knew he needed it.

 It scared him just how much he'd come to depend on having her with him. To talk to him, to listen to him, to make him laugh. To make love with him. Pilit na lamang niyang sinasabi sa sarili that if he got her to marry him quickly enough, hindi na ito magkakaro'n ng oras para magbago ng isip. Iniliko niya ang sasakyan sa sumunod na kanto na magdadala sa kanya sa bahay ng mga Saavedra.

 She believed she was in love with him. Alam niya 'yon. After they were committed, emotionally and legally, he would take as much time as necessary to make certain it was true.

 Ilang minuto pa at inihinto na niya ang sasakyan sa tapat ng bahay ng dalaga. Nag-doorbell siya at agad naman siyang pinapasok ng katulong. His mind was racing to think of some clever way to ask Dan to be his wife nang makita niya ang tagpong nasa harapan. Bigla siyang namutla. Parang may kung anong bumangga sa dibdib niya. It was like being shot straight to the heart.

 Nakatayo si Dan sa may front porch, tumatawa habang nakakulong sa mga bisig ng isang lalaki. Her mouth just retreating from another man's lips.

"ROB--" hindi na naituloy ni Dan ang sasabihin nang marinig ang papalapit na yabag.  Lumingon siya at agad na nawala ang ngiti sa labi nang makita ang madilim na ekspresyon ng mukha ni Liam.  "Liam."  Hindi ito sumagot at nanatili lamang na nakatingin sa kanila.  "Rob, this is Liam.  'Yong kinukwento ko sa 'yo," pagpapakilala niya sa dalawang binata. 

 "Nice to meet you, Pare," wika naman ni Rob na inilahad ang kamay kay Liam na hindi naman nito tinanggap.  Hindi naman na-offend si Rob sa inakto nito.  Nagkibit-balikat lamang ito at bumaling sa kanya.  "Well, kailangan ko na ring umalis."  Muli siya nitong hinalikan, a friendly kiss na walang halong malisya.  "Make sure to clear your schedule for me on that day." 

 "Oo naman.  I wouldn't miss it for the world."  Pinilit niyang ngumiti at nagpapasalamat na hindi 'yon napansin ni Rob. 

 Masaya itong naglakad palabas ng gate. 

 Sa pag-alis nito ay parang gusto niyang maiyak, because she could feel Liam's cold gaze on hers.  "I can see that I should explain.  But I can also see that you've already made up your mind kaya wala ding kwenta kung magpapaliwanag pa ako." 

 "You sure move fast, Dan." 

 Ikinuyom niya ang kamao para mapigilan 'yon sa panginginig.  "'Yon ba ang tingin mo, Liam?" 

 "Or maybe you've been seeing him all along." 

 "How could you say that?"  Humarap siya dito, hindi na napigilan ang galit na biglang naramdaman.  "How could you stand there and say that to me?" 

 "Anong inaasahan mong sasabihin ko?" ganting wika nito.  "Darating ako dito at makikita kita na nakikipaghalikan sa ibang lalaki.  Ano sa tingin mo ang iisipin ko?  Are you going to tell me it was just nothing?"

 "I'm not going to tell you anything, Liam."  She just suddenly felt so tired.  Of this.  Of his constant lack of faith. 

 "You let him kiss you." 

 "I did.  I've let lots of men kiss me.  'Yon naman ang problema 'di ba?  Hanggang ngayon, 'yon pa rin ang problema."  Tiningnan niya ito, gusto na niyang maiyak ng mga sandaling 'yon.  Of his unfairness, of the way he can easily judged her.  But she refused to do that.  "You didn't come to me a virgin, Liam, nor did I expect you to.  'Yon ang pagkakaiba nating dalawa."

 "There's a bigger difference between a virgin and a--"  Ito mismo ay napahinto sa sinasabi.  Pero kahit hindi nito itinuloy 'yon, she already knew what he was about to say.   

 And those unsaid words hurt her more than anything.  

 "I think you should go."  Hindi niya alam kung saan siya kumuha ng lakas para masabi 'yon. 

 "Hindi pa tayo tapos mag-usap." 

 "We're done.  Even a slut like me could choose." 

 Napapikit naman ito ng mariin at marahas na pinasadahan ng mga daliri ang buhok.  "I didn't mean that.  I could never mean that.  Gusto ko lang maintindihan--" 

 "No, you don't," putol niya sa sinasabi nito, her voice so thick with tears that she had to fight for every word. "You never wanted to understand, Liam.  You never wanted to hear the one thing I needed you to believe.  Now the only thing you need to understand is that I don't want to see you again." 

 "I can't give you that." 

 Nagsisimula na siyang makaramdan ng panic.  Bakit ba ayaw na lang siya nitong pabayaan?  She can't deal with this anymore.  "Then I'll go the police, ask a restraining order.  I'll do anything just to keep you away from me." 

 His eyes narrowed, sharpened.  "Kahit na ano pang gawin mo, it won't stop me." 

 "Then maybe this will."  Tumingin siya makalampas sa balikat nito.  "Hindi kita mahal, hindi kita kailangan.  It was fun while it lasted but the game's over now.  Ngayon, makakaalis ka na." 

 Mabilis niya itong tinalikuran at pumasok sa loob ng bahay.  There was hurt in his eyes.  Kung galit siguro ang nakita niya do'n baka pinigilan pa siya nito.  But there was hurt.  Padausdos siyang naupo at sumandal sa pinto.  Nang marinig niya ang papaalis nitong mga yabag ay saka pa lang niya pinakawalan ang mga luhang kanina pa niya pinipigilan.  She tasted her own tears and they were bitter.