Sarang

Chapter 28

"Good morning..."

I woke up because of the voice I heard. I haven't opened my eyes completely yet but I know that Asher because I immediately smelled his perfume.

"Breakfast?" he asked me while smiling. I saw him surveying me before looking at me again. "How are you feeling?"

"Feeling better," I replied before getting up. He stood up and approached me before fixing the few hairs I had that went to my face.

"Cute mo," he said before pinching my cheek which made me groan in annoyance.

"Masakit!" reklamo ko nang bitiwan niya. Tumawa lang siya bago ako hinila pababa. I saw Aeris who was already preparing the food.

"You cook?" I asked here.

"Ha? Hindi! Siya nagluto," dali-daling sabi niya na parang hindi makapaniwalang tinanong ko sa kaniya 'yon.

"Sabi ko nga," sabi ko nalang nang maalalang wala nga palang alam si Aeris sa pagluluto, just like me.

"Okay ka na ba? Wala na bang masakit sa 'yo?" she asked me.

"I'm totally fine," nakangiting sagot ko. I waited for Asher to finish putting food on my plate before I started eating. I even saw Aeris watching us but I just ignored her.

"How's Ami?" I asked in the middle of a meal.

"He's doing good. Kakatawag ko lang kanina sa orphanage to check on him," she replied.

"Kailan natin siya susunduin?"

"Siguro kapag sinundo na rin ang mga kapatid niya. Let's give him more time," she smiled weakly at me. I know she really wants to be with Ami but she doesn't want to be selfish with the child.

"I'll wash the dishes," Aeris volunteered after we eat. Hindi na rin naman kami umalma at dumeretso nalang sa sala but then I saw him wearing her polo.

"Where are you going?" I asked him.

"Basta."

"Basta?" I raised a brow which made him turn his gaze on me.

"Emergency lang. Kapag may pupuntahan ka, tawagan mo ako. Sasamahan kita," he told me. He finished fixing his clothes before approaching me to ruffle my hair. "Tawagan mo ako. Huwag matigas ulo mo," paalala niya bago tuluyang umalis. I rolled my eyes on him and made face before getting to remote to watch.

"Do you want something to eat? Popcorn? Or anything to eat while watching?" she asked as soon as she approach me.

"Pasta?" I asked her. She nodded before getting me some pasta. Mukhang meron naman dahil tumango siya kaagad. She even got me juice and chocolates and some chips. "Are we doing a movie marathon early this morning?" I asked her while laughing.

"Obviously," she replied. "I really wanted to try this before. Ngayong may time, why not 'di ba?" Let's just chill for today and watch everything."

"Ano bang papanoorin?" she asked me.

"What do you want to watch?"

"Anything?"

We spend almost half an hour finding a good movie. In the end, we chose to just watch something comedy dahil wala na kaming mapili.

"Where's your dog?" I asked her. Simula kahapon hindi ko na kasi nakita ang aso niya.

I wasn't looking at her but I felt her look at me before looking away. Kumuha siya no'ng chips at kumain bago sumagot.

"Hiniram muna," mahinang sagot niya.

"What?" I turned my gaze to her. "Nahihiram na pala ang aso ngayon?"

"No, it's not like that!" she said. "Hiniram lang nung, uhm, basta. I don't know how to answer."

"Well, okay," sabi ko nalang. I don't want to force her naman to answer.

Wala kaming ginawa for the whole movie kung hindi tumawa kay ilang beses kaming nag-irapan dahil sa lakas ng hampas namin sa isa't-isa.

"Ang tagal. Just click the next movie," reklamo ko nang siya na ang susunod na hahanap ng papanoorin namin.

"Ikaw na kaya," sagot niya habang seryoso pa ring naghahanap ng susunod na papanoorin. Tatayo na sana ako para lumapit sa kaniya nang makita ko si Asher na kakapasok lang.

"How's the emergency?" I asked him. "Ano pang ginagawa mo? Close the door," I told him bago muling bumaling sa kapatid kong kasalukuyan pa ring naghahanap.

Umayos ako ng upo bago muling bumling kay Asher. "What? Diyan ka nalang?"

He smiled at me before opening the door a little bit more. Magsasalita na sana ako nang makita ko kung sino ang pumasok roon.

"What the hell..." sabi ko. I was too stunned to speak.

"Ito! Ito nalang! Huwag na comedy, ang sakit mong manghampas," sabi nito. "Hoy At---"

"What's happening?" I asked Asher.

"Huh?" naguguluhan ding sabi ni Aeris. I saw her quickly stand up to stand beside me. "Ami?"

Without any hesitation, Aeris opened her arms to greet his embrace. Mangiyak-ngiyak na tumakbo palapit sa kaniya si Ami para yakapin. I was still too stunned to move. Kung hindi lang ako kinalabit ni Asher ay hindi ko pa magagawang kumurap.

"Did I surprise you?" he asked me while smiling a little.

"How are you? Bakit hindi mo sinabihan si Ate na babalik ka na rito?" Aeris asked him. Ami just shook his head before hugging her tighter. "I'm sorry kung iniwan ka muna namin sa orphanage."

I licked my lower lip before slowly kneeling. Pumwesto ako sa likod ni Aeris kaya naman madali akong nakita ni Ami. At first, he was hesitant to hug me but when I opened my arms just like Aeris did, he eventually jump to me and began to cry.

"La Hermana," umiiyak na sabi niya. "Te extrañé," he added while still crying.

I smiled before caressing his back. "Yo también te extrañé. Te extrañé mucho."

"Sorry po if I was too mean. Sorry po kung may nasabi akong hindi maganda sa inyo. Sorry po kung nasaktan ko kayo. Ate, thank you for finding me. Thank you for bringing back my memories. I missed mamá, I missed papá."

"We missed you too. So much. We missed you a lot." Kumalas ako sa yakap para makita ko ang mukha niya. He's still crying kaya napangiti na lamang ako bago ko pinunasan ang mga luha niya. Namumula na ang ilong niya.

"Ate is sorry for everything. I'm sorry for letting you die at a very young age. I'm sorry. I'm sorry Ami." Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga luha ko. "I'm sorry if I didn't get the chance to protect you. I'm sorry because you experienced those at a very young age. I'm sorry if I'm late," paulit-ulit na paghingi ng tawad ko.

"Hindi po ako galit sa 'yo, Ate. At kailanman hindi po ako magagalit. Masaya po ako at nagkita-kita na po tayo. Wala nga lang po sila Mommy at Daddy."

I bit my lower lip because of what he said. He wants to have a parent. Sila Mommy at Daddy, he wants them and I am guilty, because of me he will never feel the feeling of having a parent again.

"I'm sorry," bulong ko.

"Okay! Let's stop this! Tama na ang iyakan dahil hindi ito healthy," natatawang sabi ni Aeris bago nagpunas ng luha. "Ami, do you want to go to your bedroom? Let's fix your things! Sila Ate and Kuya Asher, they will prepare food for you. Okay ba 'yon?"

"Yes!" masiglang sagot niya. Tumakbo na siya palapit sa kaniya pero bago pa sila tuluyang makaakyat ay ngumiti sa akin si Aeris.

"I'll turn this---" Natigilan siya nang magtama ang paningin naming dalawa. "Sorry, sabi kasi niya huwag ko raw sasabihin na---"

"Thank you," I cut him off. "Thank you so much. It means a lot to me."

He smiled before walking towards me to hug me. "Anything for you, Sia. Anything."

Instead of cooking, we decided to eat outside. Asher suggested a restaurant but Ami insisted na sa restaurant niya nalang daw dahil hindi pa siya nakakapunta ron.

"Good morning po!" masiglang bati nila Mashi sa amin. "Hala boss, dumadami ata pamilya mo?" biro pa niya. Natawa naman si Asher bago kami pinaupo. We let Ami decide kung ano ang i-oorder namin. After that, Asher took care of it.

"Do you want to go shopping after this?" I asked him. "May gusto ka bang bilhin? Laruan?" I asked her. Tumango siya kaagad kaya naman pagkatapos na pagkatapos naming kumain ay dumeretso na kami kaagad sa mall. Nakasunod lang kaming dalawa ni Asher sa kanila ni Aeris.

"Ito? Guso mo ba 'to?" Narinig kong tanong ni Aeris sa kaniya.

"Ang mahal, Ate," sagot nito.

"I'll pay for it. Don't worry. Bilhin mo na kung anong gusto mong bilhin."

"Mahal po, Ate. Ibibili ko nalnag po ng damit," sagot nito. Sinubukan ko siyang pilitin kaya in the end, bumili lang siya ng isang klase ng laruan bago kami pumunta sa Department Store for his clothes. Si Aeris na ang pumili at hindi na pinakita sa kaniya ang presyo dahil baka hindi nanaman siya pumayag na bumili.

"Are you tired?" Asher asked me nang makita niyang umupo ako.

"Yes," I said honestly. "But it's fine. He's enjoying," dagdag ko.

"Ikaw? Wala kang bibilhin?" tanong niya. Umiling lang ako kaya naman tumango siya at umupo na rin sa tabi ko. We were just sitting there while waiting for them. Tumulong na rin si Asher maya-maya sa pagpili ng damit dahil tutal ay lalaki siya.

We spend the whole day at the mall buying anything for Ami. Umuwi na rin kami before 6 at naisipan nalang naming mag-order nalang ng pagkain dahil halata ring pagod na si Ami.

"Idadala ko na siya sa kwarto. Kayo na oorder?" Aeris asked me. Tumango nalang ako sa kaniya bago hinintay si Asher na nagsara ng gate pero sadyang ang tagal niya talaga kaya wala akong ibang choice kundi silipin siya ron.

"Hey, why are you s---"

"Please, help me. Kailangan ko lang siyang makausap."

Agad na kumunot ang noo ko nang maabutan ko siyang may kausap na babae. Asher seemed to noticed my presence because he look at me immediately.

"Sia. You're Alessia, right? Kailangan ko ng tulong mo. Parang awa mo na."

Tumaas ang kilay ko bago tiningnan ang kabuuan niya. "What do you need?"

She handed me a small paper containing an address of a hospital. Mas lalong kumunot ang noo ko at pagtingin ko muli sa kaniya ay wala na siya sa pwesto niya.

"Ano ya--- asan na siya?" gulat na tanong ni Asher. "Umalis? Ang bilis naman ata?"

"She vanished," sagot ko habang nakatitig pa rin sa papel na inabot niya.

"Ha?"

"She's a soul."

"Soul... ano?"

"You talked to a soul earlier."

Napatakip sa bibig si Asher bago naglakad palapit sa akniya. "She won't harm me, right? Bakit nakikita ko siya? At hindi naman siya mukhang kaluluwa."

"Whatever," sabi ko sa kaniya. "Open the gate again. We're going somewhere."

"Saan? Huwag mong sabihin sa akin na sa sementery---"

"Shut up," I cut him off. Hanggang sa makaalis kami nang bahay ay panay pa rin ang ulit niya na huwag kaming pumunta sa sementeryo kaya naman inabot ko na siya sa kaniya 'yong papel para ipakita na sa hospital lang kami pupunta.

"Thank God," sabi niya na parang nakahinga ng maluwag. "Anong gagawin natin dito?" tanong niya kaagad pagkapasok namin. Hindi ko siya sinagot at nagpatuloy lamang ako sa paglalakad. "Saan ka pupunta? Sinong bibisitahin natin?" tanong niya.

Hinabaan ko nalang ang pasensya ko at pinigilan ang sariling suwayin siya sa kakadaldal hanggang sa makarating kami sa harap ng ICU. Nabunggo pa siya sa likod ko kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Nandito ako," rinig kong sabi niya. agad ko siyang nilingon at nang makita siya ni Asher ay napasigaw ito bago dali-aling nagtago sa likuran ko. "Sorry, hindi naman ako mananakot. Nanghihingi lang ako ng tul---"

"Huwag kang lalapit!" nagpapanic na sigaw niya.

"Ano ba? She won't harm you. Chill," sabi ko sa kaniya pero umiling lang siya at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak sa damit ko kaya hinayaan ko nalang.

"What do you want me to do?"

"I'm... as you can see, dead. Gusto ko ng umalis dito. Gusto ko ng tuluyang mamahinga. But my Mom won't let me. Ayaw niya akong bitiwan. Gustuhin ko mang sumuko pero ayaw niyang bitiwan ang mga kamay ko. Please, tulungan mo ako. Ayoko na. Pagod na pagod na ako sa buhay ko."

I sighed bago walang pag-aalinlangang pumasok.

"Anong gagawin mo?" tanong ni Asher. Ginala ko ang paningin ko at nakita ko ang isang ginang na mahigpit na nakahawak sa isang kamay ng babaeng nakahiga sa hospital bed.

"Ma'am, pinapatawag ka po ng Doctor. Tungkol po sa kalagayan ng anak mo," I told her. Nag-aalinlangan pa siyang umalis kaya naman ngumiti ako. "Huwag po kayong mag-alala, ako po munang bahala sa anak niyo," I assured her.

"Thank you, nurse," sabi niya bago nagmadaling lumabas. Nanng tuluyan na siyang makaalis ay humakbang ako paatras bago mahinang tinulak si Asher.

"Aray, bakit ba?" naguguluhang tanong niya.

"Remove it."

"Huh?"

"Remove that. 'Yong pula na nasa kanang kamay niya. Tanggalin mo," utos ko sa kaniya.

"Ayoko nga! Ikaw nalang, ayokong hawakan yan."

"I can't touch that. Bilisan mo. Wla na tayong roas."

Kaht na natatakot ay mabilis niyang tinanggal an sinabi ko. I smiled at him bago ko siya hinila palabas. Eksaktong dumating na rin ang Mommy niya at pagkatapos ay narinig nalang namin siyang nagsisisigaw kaya naman dali-dali ng pumasok ang mga Doctor sa loob.

"Anak ko! Huwag mo akong iwan, parang awa mo na! Hindi ko kaya! Marami pa tayong gagawin!" paulit-ulit na sigaw nito. Sa gilid ay nakita ko ang anak nitong nakangit habang pasimpleng niyayakap ang ina na kasalukuyangumiiyak.

We were just there, standing. Agad na nagtama ang paningin naming dalawa. She mouthed thank you and I just replied a smile.

"Tinawag ka niyang nurse kanina. Paano nangyari 'yon?" tanong niya bigla.

"I can change my identity anytime," I answered. Tumango naman siya bago muling nag-isip ng pwedeng sasabihin.

"Hindi ba masyadong mahirap ang desisyong ginawa niya? Paano pala kapag may chance pa talaga siyang mabuhay kaya ayaw siyang bitiwan ng mama niya?" tanong bigla ni Asher.

"She pondered that decision for a long time," I told him. "You'll need to make a bigger decision to let go than to hold on."