Mainit ang hangin sa basement parking ng building ng hapon na iyon. Galing meeting si Alorna. Bitbit ang laptop bag at halatang pagod na pagod. Gusto lang niya makauwi at mahiga. Ngunit nang buksan niya ang sasakyan, isang pamilyar na boses ang pumigil sa kanya.
“Lorna..."
Parang tumigil ang mundo sa simpleng tawag na iyon. Mariin siyang napapikit. That voice. That name. Siya lang ang may karapatang tumawag sa kanya ng gano’n at siya rin ang pinakakinatatakutan niyang marinig muli.
Dahan-dahan siyang lumingon at naroon si Valerian. Nakasandal ito sa itim na kotse. Naka-white shirt at dark slacks. Simple pero sobrang hot sa paningin. Nakahalukipkip pero ang titig ay matalim at diretso sa kanya.
“Val…” mahina niyang sambit at halos maputol ang hininga niya.
Ngumisi si Valerian ng pilyo
