I'm his slave

Chapter 4

"Mama, no. Please, no." Ani ko habang nilalayo ang sarili sa kanyang hawak na stick bilang pang hampas sa akin.

Nakita nila akong bumibili ng burger sa labas ng school. Iyon ang unang beses na kakain ako ng burger na iyon dahil ayon sa mga kaklase ko ay masarap daw kaya nacurious din ako ngunit hidni pa ako nakakakagat sa nabiling burger ay nakita na nila ako.

"Saan ka kumuhang pera pambili ng burger na iyon?" Hindi nila ako binibigyan ng sapat na pera kaya para may makain ako sa school ay gumigising akong maaga para magluto ng babaunin ko. Pamasahe lamang ang binibigay nila minsan wala pa.

"Iniipon ko po ang mga sukli ko sa jeep-" Natigilan na ako ng sampalin niya ako dahilan ng pagkakaupo ko sa sahig. 

"At talagang sinabi mo pa sakin."

Mabilis niya ako tinalikod sa kanya at nagsimulang hampasin ang hita ko ng hawak niyang stick. Wala na akong nagawa kung hindi ang umiyak dahil sa sakit. 

"I won't do it again. Tama na, Ma." Pagmamakaawa ko ng napansing nagsisimula ng dumugo ang likod ng hita ko.

"Simula ngayon ay maglalakad ka na papunta at pauwi galing school. Pag sinabi kong bawal kang kumain ng burger, bawal! Naiintindihan mo ba?" Aniya habang sapo sapo ang panga ko. Nang tumango ako ay duon niya ako iniwan. Hindi ako matayo dahil sa mga sugat ko sa likod ng hita.

Nang nagising ay mabilis akong upo habang ramdam ko ang mabilis na hininga. I am already crying and full of sweats.

"Are you okay?" Nilingon ko iyon ngunit dahil madilim ay silhouette niya lamang ang naaninag ko kaya nagsimula na naman akong mag panic.

Nagsimula siyang maglakad papalapit. "D-don't come c-closer. Stop!" Pagka sabi ko nuon ay tumigil naman siya.

"It's me,"

Hindi ko siya pinansin. Binalot ko ang sarili sa loob ng comforter habang nakaupo. I need to calm myself through this.

Nakita kong nagsimula na naman siyang humakbang. "I.. I s-said don't come c-closer! I-I'll be a.. g-good girl. P-please d-don't hurt me." My tears are falling again. Scared of what he can do to me.

"I won't. I won't hurt you.. Shh.. I won't hurt you." and the lights turned on.

Natigilan ako ng nakitang si Senor Matthew pala iyon. "S-senor,"

"I heard your voice when I pass by the door so I enter. I'm sorry," Tumango lamang ako at pinakiramdaman ang sarili.

Kailangan kong kulma at bumalik sa dati kaya pinikit ko ang aking mga mata at nag isip ng magandang ulap. Iyon ang isa sa mga nakakapag pakalma sa akin. Dahan dahang bumalik sa dati ang aking pag hinga at nawala din ang panginginig.

Kita ko si Senor ng imulat ko ang aking mga mata, nakatingin lamang siya sa akin na tila isa akong pelikula na dapat pagtuunan ng pansin.

"Are you okay now?"

"Y-yes,"

"Can I come closer?"

Hindi ko man gusto ang idea na iyon ay tumango pa din ako. Natatakot akong baka saktan niya ako. Umusog ako sa pinakadulo ng kama para siguradong may distansya pa din kami. "Nightmare?" Tumango ako ng hindi siya tinitignan.

Ang mga tingin niya ay nakakakaba. Hindi ko din naman kung bakit at anong meron sa kanya.

"Do you want to talk about it?"

Hindi ako sumagot dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. Wala ni isang nagtanong sa akin nito. May mga kaibigan ako sa school ngunit never nila akong tinanong ko tungkol sa mga nangyayari sa bahay.

"I see, it's a no."

I bite my both lips and slowly look at him. He is just looking at me softly like he can break me by just looking. "I'm sorry for not coming a little bit more early. If I just known." Hindi ko man siya maintindihan ay tumango na lamang ako bilang sagot.

Hindi din naman niya kasalanan na ganun ang poster parents ko sa akin. Hindi din naman niya ako ganun pa kakilala kaya hindi ko maintindihan bakit siya nahingi ng tawad.

"I want you to be open with me but if you still don't trust me then I won't force you." Nanatili akong tahimik.

Wala akong masabi sa kanya. Totoong wala akong tiwala sa kanya dahil natatakot pa din ako na baka saktan niya ako.

"If you're calm now then I'll let you rest. Call me when you need something." Pinanood ko na lamang siyang lumabas ng kwarto ko.

Nang nasara na niya ang pintuan ay nailagay ko ang kamay sa dibdib. Why is my heart beating so fast? Am I that scared of him but this feeling is new to me. I never felt this to my parents when I'm scared. I don't understand this.

Isinawalang bahala ko na lamang muna at hinayaang magpahinga ang sarili. Hindi na ako muling dinalaw ng masamang panaginip kaya naging maayos ang pakiramdam ko kinabukasan. 

Maaga naman akong nagising, tulungan pa ang lahat ng bumaba ako. Nagluto na lamang ako ng garlic rice, hotdog, bacon and egg. Hindi ko alam kung paano gawin ang tamang timpla ng kape ni Senor ngunit nag try pa din ako. 

Inaayos ko na ang lamesa ng nakita ko si Manang Maria at Senor Matthew parehong papunta sa akin. "Ang aga mo yatang nagising, Lorraine." 

"Gusto ko lang pong mag luto ng umagahan para sa lahat." Kinabahan naman ako kaagad dahil nakatingin si Senor.

Naupo siya sa kabisera at tinignan ang kapeng gawa ko. "You made this?" Hindi ako makatingin kaya nasa daliri ko ang aking mga mata. "Y-yes but if you don't l-like I'll a-ask Nana to make your u-usual coffee." He didn't response.

Pinanood ko siyang humigop duon. Wala naman siyang reaction ngunit ng nakita niyang nakamasid ako ay binaba niya ang kape. "I like it," I don't know why but it made me smile.

"Okay. Thank you." ani ko at tinalikuran na siya para bumalik sa kusina at duon mag intay na matapos siya.

"Where are you going?" Tanong niya kaya tinuro ko ang kusina. "You always skip breakfast when I'm at the table." Natigilan ako duon.

Well totoo naman. Madalas akong gumawa ng excuse upang hindi siya makasabay kumain pag breakfast at dinner. Hindi kasi ako komportable na kasabay siyang kumain kaya madalas akong mag intay na matapos siya at sasabay na lamang kina Manang Maria.

"I won't take this as no. Now sit down and I don't like waiting, Lorraine."

Kinagat ko ang ibabang labi bago nilingon ang kusina kung saan nakangiti si Manang Maria na lumabas dala dala ang gatas na madalas niyang ibigay sa akin.

"Walang kasabay si Senor kaya samahan mo na. Kina Janet na ako sasabay." Wala na akong nagawa ng nakitang nakatingin at nag iintay pa din si Senor sa akin,

Dahan dahan pa ang pag upo ko. I saw him smirk but it fades away when he saw me looking. I let Senor Matthew put garlic rice on my plate. "What do you want?"

"Hotdog and eggs."

He put it all on my plate and I start eating. "How's your sleep?"

Tinignan ko siyang muli. "Okay naman po,"

"Another nightmare?" Umiling na ako.

I notice that he's not wearing his usual suit. He is just wearing a black t-shirt and a gray short. Seems like he won't go to work today. For the past week that I've been here this is the first time I saw him in black t-shirt and I like it.