I'm his slave

Chapter 6

Ang totoo niyang ay hindi ako maalam kumain ng hipon kaya nakamasid ako ng palihim kung paano ni Senor babalatan ko kakainin iyon.

"Eat," Aniya ng napansin na hindi ako kumikilos. Tumango na lamang ako at nagkunwaring kukunin kakain na.

Kinuha niya ang isang hipon at inalis ang balat nito bago ang ulo. Nang nagawa niya iyon ay nilagay niya sa pinggan ko.  "You want to learn how to open a shrimp?"

Tinignan ko siya bago nahihiyang tumango. "First, pinch this so it will be easy to open." Sinundan ko lamang ang mga pinag gagawa niya hanggang sa nakabalat ako ng isa.

"Easy, right?"

Mabilis akong tumango at hindi mapigilan ang saya. Kumuha ako muli ng isa pang hipon bago binalatan iyong muli. Ang matutunan ito ngayon ay nakapag pasaya sa akin.

Nang kumagat na ako sa hipon ay nalasahan ko agad kung gaano iyon kasarap. Sinigang na hipon pala ang mas masarap kumpara sa baboy lamang. Hindi ko na pansin na masyado na plaa akong nag enjoy sa pagbabalat at sa pag kain. 

Busog na busog ako.

Sinandal ko ang likod ko sa upuan bago uminom ng tubig. "Oh gosh. I'm so full." Dahilan ng pagdalaw ng antok. Dami ko kasing nakain eh hays.

Nilingon ko si Senor Matthew na nakatingin sa akin. Duon ko narealize na kasama ko nga pala siya. Naupo ako ng ayos at nag baba muli ng mga tingin sa pinggan ko.  "I'm sorry, Senor."

"It's Matthew."

Tinignan ko siyang muli. "S-senor?"

"I didn't ask you to call me Senor but it sounds so good when you're calling me that way." Hindi ko alam kung paano ako magrereact lalo na at bumilis ang t***k ng puso ko. Galit ba siya?

Uminit ang pisnge ko sa narinig at kakaiba ang nararamdaman ko. "Call me Matthew." Tumango na lamang ako dahil baka magalit ko pa siya. "Say it."

Pakiramdam ko para akong bata na tinuturuan mag salita. "M-matthew." It's sounds so smooth. Saying his name makes me have goosebumps.

There's something in his eyes that I cannot name. "Don't call me Senor again. I prefer Matthew now," then he stand up and leave me.

Napakurap kurap ako dahil sa nangyari. I was shock kasi hindi naman siya tinatawag ng ibang nandito sa bahay bilang Matthew. Nakakahiya naman sa kanila baka isipin nila special treatment ako at magalit pa sakin.

Nagsimula na akong mag ligpit ng kinainan ng lumapit si Cris sakin, "Ako na dito, ganda. Magpahinga ka na dun." I laugh.

"San mo naman nakuha yang ganda mo." Ani ko dahil sa paraan ng pagtawag niya sa akin.

"Sa muka mo. Ganda mo kasi, sana all." Umiling na lamang ako dito.

Lumapit na din si Ella. "Nakakain na kami sa maid's room kaya kami na dito. Duon ka na pero alam mo bagay kayo ni Senor." Dagdag niya at pang aasar. Sinabayan pa ni Cris.

"Wag nga kayong ganyan. Boss natin yun."

Tumawa sila. "Boss namin, hindi ka naman katulong dito." Kumunot ang noo ko sa kanila. Wala na akong nagawa ng sila na ang nagligpit duon. 

Si Ella ay mas matanda sakin ng tatlong taon at boy boyfriend na ito. Samantalang limang taon naman ang tanda ni Cris samin at may anak na siya dahil nabuntis ng maaga.

Nang naghugas na sila ay hinayaan ko na kaya naisipan kong lumabas at magpahangin. Wala din naman akong magagawa sa loob ng mansion o sa kwarto ko. Malaki ang garden dito, may basketball court din at pool kaya masarap mag pahinga.

Tinitignan ko lamang ang mga halaman na dinidiligan ko dahil may ilang nagkakabulaklak na ng biglang mau tumabi sa akin. "Senor." Ani ko ng nilingon ko siyang nkaatingin sakin.

"What did I said about my name, hmm?"

Napakagat ako sa ibabang labi dahil sa sinabi niya. Oo nga pala. "M-matthew,"

"Good," Aniya sabay haplos sa buhok ko. Mabilis akong nakalayo sa kanya.

Mukang nagulat din siya sa biglaan kong pag galaw. "I'm sorry," He said. Nagpatuloy na lamang ako sa paglalakad at sinabayan niya din ako.

"Do you always walk around the house?" Tanong niya. Napansin din siguro niya na masyado na kaming tahimik.

"Hindi naman."

I looked at the palm trees surrounded to us. I can hear the birds chirping. This is a city but I never heard the cars passing by nor horning.

"What are you going to do after this?"

Iniisip ko mag pain ulit kaso ayokong isipin niya na ginagamit ko masyado ang mga kagamitan niya dito sa bahay ng walang paalam. Nagamit ko na isang beses ang painting room na iyon ng walang paalam at ayoko ng ulitin pa.

"Do you want to paint with me?"

Hindi ko expect na iyon ang sasabihin niya. Nilingon ko siya and he looks serious naman about sa tanong niya. "Talaga?" Hindi ko mapigilan ang saya sa boses ko. Kita kong pinipigilan niyang ngumiti. 

"Let's go?"

Inaro niya ang kamay niya ngunit hindi ko alam kung anong gusto niya kaya tinignan ko lamang iyon. Mukang napansin niya kaya dahan dahan niyang binaba ang kamay niya. I'm scared.

He look away bago binalik muli ang mata sa akin. "Let's go inside."

Nakasunod lamang ako sa kanya papaosk ng bahay. My eyes travel through his fist. Is he mad? I felt my hands starting to trembling again.

Pinag hawak ko ang dalawa kong kamay sa pag aakalang titigil iyon sa pangangatal. Binuksan niya ang pintuan habang ako ay natigilan sa labas nito nag iisip kung papasok ba ako o hindi. Kung galit siya at pumasok ako baka saktan niya ako kasi walang makakakita sa amin.

"Get inside,"

Tinignan ko siya na nagpunta na palapit sa mga brushes. Siguro napansin niyang hindi ako nakasunod kaya nilingon niya ako. "Hindi ka ba papasok?" Kita ko ang pag igting ng panga niya.

Now it's not only my hands are trembling also my body. "P-please, d-don't be mad. D-don't h-hurt me." Ani ko ng napansin kong palapit na siya.

Sa bawat hakbang niya ay naatras din ako. Ayokong mapalapit sa kanya. Natatakot ako. Nagpatuloy siya sa paglapit. "D-don't h-hurt.. m-me,"

"I won't. Lorraine, calm down."

Memories of my Dad hitting me is all coming back. I remember how I scream for Mama's help but she just continue eating her food.

"D-don't," Nang hinawakan niya ako sa braso ay halos itulak ko siya palayo bago nagtatakbo papunta sa kwarto ko. 

I cover myself with my comforter thinking that it can protect me from any harm. I heard voices behind my door but I'm blinded of being scared and this anxiety I have.

"Tanga tanga mo!"

"Hindi ka na dapat pa namin kinuha!"

"Sumunod ka na lang, Lorraine! Tang ina."

"Pag sinabi kong hindi, hindi! Bobo ka ba?"

"Napaka puta mo talaga. Napaka simpleng bagay hindi mo magawa. Wala kang kwenta!"

"Bakit ka pa kasi namin binuhay. Wala ka ngang silbi eh!"

Sabay sabay kong naririnig ang mga masasakit na salitang iyon mula sa aking mga magulang. Kung paano ako sumigaw pag sinasaktan nila ako. 

Mabilis akong tumayo at naghanap ng pwedeng magamit. Then I saw a blade.

Kinuha ko iyon bago pumasok ng banyo. Hinayaan ko ang sarili ko sa warm water sa bathtub. I need this. Matagal ko na itong gustong gawin.

Matagal ko ng gustong tapusin ang buhay ko. Wala namang magagalit dahil walang nag mamahal sakin. Wala akong kwenta kaya ayos lang ito. I am broken inside and out, no one can accept someone like me.

Dahan dahan ko iyong tinuon sa pulsuan ko. Pinanood ko kung pano ang dugo ay umagos sa braso ko papunta sa tubig. "This is the end of me. I hope you can forgive me, Lord." 

Nang nakuntento sa haba ng nacut ko ay hinayaan ko ng mag dugo ang kaliwang braso ko. Pinikit ko na lamang ang aking mga mata bago nahiga ng tuluyan para pumailalim sa tubig. Nakikita ko din kung paano mag iba ang kulay ng tubig.