DESPERATE MOVE

Chapter 31

May ilang hakbang pa lang ang layo ko mula sa pintuan ay kaagad ng binuksan ng tauhan ni Alistair ang pinto.

Diretso akong pumasok sa loob ng opisina ng aking asawa at nadatnan ko siya na nakatutok ang buong atensyon sa screen ng kanyang laptop. Ni hindi man lang ito nag-angat ng mukha para sulyapan ako kahit alam naman nito na nasa harapan na niya ako. Tahimik na lumapit ako sa center table at ibinaba ang hawak kong bag na may lamang lunch box.

Lihim akong humanga sa ganda at lawak ng opisina nito. Para ka na ring nasa isang bahay dahil may sala set pa at mukhang mamahalin ang mga sofa nito. Masyadong elegante ang ayos ng opisina at masasabi ko na ang lahat ng bagay ay nasa tamang ayos. Pinuno ko muna ng hangin ang aking dibdib bago magdesisyon na humarap sa aking asawa upang asikasuhin ito. Subalit sa pagpihit ng aking katawan paharap sa direksyon ng aking asawa ay nagulat ako at kulang na lang ay mapatalon sa aking kinatatayuan. Sumalubong sa akin ang madilim na mukha ni Alistair na halos dalawang dangkal ang layo nito mula sa akin.

“P-Paanong nakalapit ang aking asawa ng hindi ko nararamdaman!?” Nahintakutan kong tanong sa aking sarili habang nag palipat-lipat ang tingin ko sa mga mata nito. Parang hinampas ng maso ang dibdib ko at binalot ng matinding takot ang buong pagkatao. Ang paraan ng tingin niya sa akin ay nagdudulot ng matinding kilabot sa bawat himaymay ng aking laman. “H-Honey?” Patanong kong tawag sa kanya na may halong kabâ.

“PAK!” Nawindang ako sa naging sagot niya sa akin, sa lakas ng sampal ay na out of balance ako at paupo na bumagsak sa sahig kaya doble ang sakit na natanggap ko. Nagugulumihanan na nag-angat ako ng mukha at tumitig sa matalim niyang mga mata.

“B-Bakit? A-Anong kasalanan ko?” Di magkandatuto na tanong ko sa kanya ngunit imbes na sumagot ay marahas niya akong hinatak sa braso at pwersahang pinatayo. Para lang akong papel sa kanya at wala na akong nagawa ng kaladkarin niya ako patungo sa mahabang sofa at padabog na itinulak doon.

“Sabihin mo sa akin! Ano ang kasalanan ko sayo!?” Galit na tanong ko sa kanya na pilit nilalabanan ang takot. Natigilan ako ng kalasin niya ang buckle ng kanyang sinturon bago isinunod nito na ibinaba ang zipper ng kanyang pantalon.

“Hindi ako papayag na pati ikaw ay maagaw niya sa akin, you’re mine, mine only.” Ito ang paulit-ulit niyang sinasabi na para bang wala siya sa kanyang sarili. Matinding takot ang naramdaman ko para sa aking kaligtasan dahil sa bawat araw na pagsasama namin ay lubos kong nakikilala ang totoong Alistair.

“Huwag! Alistair, pakiusap, huwag mong gawin sa akin ‘to!” Pagmamakaawa ko sa kanya subalit ni hindi man lang ako nito pinakinggan at patuloy lang siya sa kanyang ginagawa.

“Patutunayan ko sayo na mas nakalalamang ako sa kanya, kaya kong higitan kung ano ang kaya niyang ibigay sayo.” Matigas niyang saad at pwersahan akong pinahiga sa sofa, sabay hiklas ng suot kong panty, napaigtad pa ako dahil nasaktan ako sa kanyang ginawa.

“Ano bang sinasabi mo? Hindi kita nauunawaan!” Galit kong tanong sa kanya habang pilit siyang itinutulak palayo sa akin. Kinuha niya ang dalawang kamay ko at mahigpit na hinawakan ito sa bandang ulunan ko. Kasabay nito ay pinaghiwalay niya ang aking mga hita gamit ang kanyang mga tuhod. Nanlaki ang aking mga mata ng ilabas niya ang kanyang ari at sapilitan itong ibinaon sa aking p********e na hindi pa handa sa nais nitong mangyari.

Hindi ako makapaniwala sa bagong ugali ng aking asawa na nahantad ngayon sa aking harapan. Kagat labi na tiniis ko ang sakit ng tuluyan niya itong na ibinaon ng buo sa aking lagusan. Ramdam ko ang sakit mula sa pwersahang pag-angkin niya sa akin lalo na ng magsimula siyang gumalaw sa hindi normal na kilos. Kalaunan ay tila nagkasundo ang aming mga katawan dahil i-isa na ang bawat kumpas ng mga ito.

Kahit na nasaktan ako sa ginawa niya ay tinanggap ko pa rin siya. Sinuklian ko ang bawat halik ng kanyang mga labi maging ang mga haplos ng kanyang mga palad. Halos trenta minuto ang lumipas bago niya narating ang sukdulan. Hinihingal na bumagsak siya sa ibabaw ko at nanatili doon habang nakaunan ang kanyang ulo sa pagitan ng aking dibdib.

Habang nakatulala sa kisame ay tahimik na lumuluha ang aking mga mata. Kusang umangat ang aking mga kamay at masuyong hinaplos ang maikling buhok ng asawa ko na wari moy naghehele ng isang sanggol.

Isang malungkot na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko, ngunit ang kahulugan ng mga ngiting ito ay matinding paghihinagpis ng kalooban ko. Napakabata ko pa para maranasan ang lahat ng ito, pero kung ito ay isa sa paraan para makamit ko ang tagumpay na inaasam ko? Handa ko itong tanggapin at tiisin. Ngunit ang tanging hiling ko lang na huwag naman sanang dumating sa punto na kung kailan abot-kamay ko na ang tagumpay ng aking mga plano ay baka patay na ako.”

Tahimik na tumayo si Alistair at inayos ang kanyang sarili. Nang matapos ay sunod niyang inayos ang damit ni Louise. Hinila niya ito pababa upang matakpan ang magandang katawan nito na halos mapuno na ng marka. Nang makita niya ang sirang panty ay dinampot niya ito at itinapon sa basurahan. Walang imik na tumayo si Louise at pumasok sa loob ng banyo upang ayusin ang kanyang sarili.

Sinamantala ni Alistair ang pagkakataon na tawagan ang kanyang secretary upang magpabili ng mga bagong underwear. Makalipas ang halos kinse minuto ay saka pa lang lumabas ng banyo si Louise. Mugto ang kanyang mga mata dahil sa labis na pag-iyak. Nakadalawang hakbang pa lang siya ng mapansin niya na nakatayo sa gilid ng pinto ang kanyang asawa.

“I’m sorry.” Nakukunsensya nitong wika sabay abot ng isang panty sa kanya. Hindi tuloy niya malaman kung humihingi ba ito ng sorry dahil sa panty niyang nasira o dahil sa tila panggagahasa na nito sa kanya? Tahimik na kinuha ni Louise ang undies at sa mismong harapan ng kanyang asawa nagsuot ng panty.

Pagkatapos na mai-suot ang panty ay muling lumapit si Alistair at masuyong hinagkan ang kanyang asawa sa pisngi bago mahigpit itong niyakap. Ramdam ni Louise na nagsisisi ang asawa sa ginawa nito sa kanya ngunit nanatili siyang pipi at nagkunwari na okay lang ang lahat sa kanila.

Nakayakap sa kanyang baywang ang isang braso ni Alistair ng sabay sila na umupo sa sofa.

Sa kabila ng ginawa ng kanyang asawa ay pinagsilbihan pa rin niya ito. Tahimik na binuksan niya ang dalang lunch box at saka nilagyan ng pagkain ang isang pinggan. Nang mapunan ng pagkain ang hawak na pinggan ay maingat na ibinaba ito sa tapat ng kanyang asawa. “Sit here, honey.” Utos ni Alistair kay Louise habang tinatapik ang kanyang kandungan. Parang maamong tupa na sumunod si Louise, at tulad ng utos ng kanyang asawa ngayon ay nakaupo na siya sa kandungan nito.

“Does it still hurt?” Malumanay na tanong ni Alistair na parang akala mo ay nakikipag-usap sa isang bata. Isang marahas na buntong hininga ang pinakawalan niya bago mahigpit na niyakap ang kanyang asawa na malungkot ang awra.

“Remember this, ayoko na nakikipag-usap ka sa kahit na kaninong lalaki, I’m jealous.” Anya at habang sinasabi ito ay buong pagsuyo na hinahaplos ang braso ni Louise.

“Tatandaan ko.” Mahinang sagot ni Louise bago kinuha ang pinggan na may lamang pagkain. Hindi makapaniwala si Alistair na ipinagluto siya ng kanyang asawa ng paborito niyang pagkain kaya nanggigigil sa galak na hinagkan niya ito sa labi. “I love you, Honey.” Malambing na bulong ni Alistair na sinagot naman ni Louise ng isang tipid na ngiti.