Forced Love(BxB)

CHAPTER 7

***

Kim's POV

Nakauwi na ako sa bahay ng halong 9 na ng gabi.Pansin kong tahimik ang ang bahay.Siguro natutulog na sila,mabuti na din yun para di nila akong makitang ganto maliban lang kay papa.

Di ko lubos maisip kong bakit nagawa yun ni papa.Bakit kailangan niya pang pumayag sa gusto ng magulang ni Adrian.

Tuloy-tuloy lang ako sa pagpasok hanggang sa sala.Lutang ako ngayon kaya wala akong pake sa paligid ko.Pero nagulat ako na andun silang lahat nakaupo.Si mama't papa pati mga kapatid ko ay nanduon nakaupo sa sala mukhang hinihintay nila akong umuwi.

Nang napansin nila ako ay agad-agad na tumayo si mama at niyakap ako.Narinig ko din na parang umiiyak base na rin sa paggalaw ng balikat niya.

"Diyos ko.Ano bang napasok sa isip mo at ngayon ka lang umuwi?Akala ko may nangyare ng masama sa'yo."Pag-aalalang sabi ni mama.

Di ko siya sinagot.Kumawala naman siya sa pagkayakap sakin.Hinila niya ako para umupo.Kita ko ang pag-aalala ng mga kapatid ko lalo na si kuya Jay.Tumungo nalang ako kasi ayaw kong makita nila akong ganito.

"A-anak,magpapaliwanag ako.Sana makinig ka,please?"Rinig kong sabi ni papa saka ako tumingin sa kanya.

Hinintay ko siyang ipagpatuloy ang sasabihin.Bumuntong hininga muna siya bago magsalita.

"Anak,pasensya na kong nadamay ka sa kamalasan ko.Kong nag-ingat lang sana ako sana hindi ako ay hindi mangyayare yun.At pasensya na kong nadamay ka dito anak.Di ko naman akalain na magugustuhan ka ng anak ng boss ko.Kong hindi lang sana kita sinama sa party noon ay sana tahimik ang buhay mo ngayon."Naluluhang sabi ni papa sakin.Pati na din sina mama at mga kapatid ko maliban kay kuya Jay.

"Nagulat ako nun nung sinabi sakin ng boss ko na hindi na ako kailangan magbayad ng utang kapalig ng anak ko."Kinuyom ko ang kamay ko.Galit ang nararamdaman ko ngayon at hindi kay papa kundi dahil sa kanila.Sinamantala nila ang kahinaan ni papa.

"Hindi ako pumayag noon sa gusto nila.Pero natakot ako na baka hindi lang buhay ko ang mapahamak kundi pati kayo kaya nakipagsundo ako sa kanila.Sinabi nila na kailangan kitang ilipat sa ibang school para sila na ang bahalang magpa-aral sayo.At hihintayin kang matapos ang pag-aaral mo sa highschool bago kayo ma-engage ng anak nila."Tuloy-tuloy na dumaloy ang mga luha ko.

"Wala na akong ibang maisip na ibang paraan para mabayaran ang pagkakasala ko anak...Pasensya na."Napahagulgul na si papa ng tuluyan.Nilapitan siya ni mama at pinatahan.Nag-iyakan na kami sa loob.

"Anak pasensya na kong wala akong nagawa.Pasenya na kong naduwag ako.Pasensya na."Naaawa ako kay papa dahil sa kalagayan niya.Siguro sa halos ilang taon ay gumawa siya ng paraan para hindi matuloy yung gusto nila.Puro trabaho lang noon si papa na kahit isang minuto lang ay di niya kami kayang bigyan ng oras.Dahil yun siguro sa nangyare na kailangan niyang bayaran.

Ayaw ko ng makikitang naghihirap si papa lalo na ang pamilya ko.Kaya ako naman ang gagawa ng hakbang,ako naman ang magsasakripisyo para sa pamilya ko kahit labag yun sa kalooban ko.

Isang taon pa naman bago kami ma-engage ni Adrian.Siguro sa bawat buwan ay mawawala ang nararandaman sakin ni Adrian lalo na may Lauren naman siya.Susubukan kong iwasan siya,susubukan kong alisin ang atensyon niya sakin.At pagnagawa ko yun ay matatahimik na buhay ko at pamilya ko.

"Wag na po kayong mag-alala pa.Gagawan ko nalang po ng paraan.Matagal pa naman po bago mangyare yun.Alam kong may pag-asa pang magbago ang isip ni Adrian.Tutal may girlfriend naman na po si Adrian kaya may pag-asa pa papa."Sabi ko.

Hanggat may panahon pa ay di na ako mag-aaksaya para di matuloy ang gusto nila.Gagawa ako ng paraan.Pero ang tanong PANO?

****

Third Person POV.

Hindi pa din tumitigil si Adrian sa pagwawala.Simula ng umalis si Kim ay nakaramdam siya ng takot.Iniisip nito na baka magpakalayo-layo ito sa kanya.Gusto niyang pigilan ito para hindi umalis pero pinigilan siya ng mga magulang.

Naging dispirado na siya sa mga oras na to.Baka layuan siya nito.Nagkulong siya sa kwarto at doon nilabas ang galit niya.Nagwala siya doon.Walang nakakapasok kahit na sino kahit ang daddy at mommy nito.

Kailangan niya lang ngayon si Kim.Hindi papawi ang galit nito hanggang hindi niya nakikita at nahahawakan si kim.

Wala ng ibang maisip na paraan ang mga magulang ni Adrian kundi tawagan si Miguel.

Mga ilang sigundo ay sumagot na ito sa tawag.Tahimik lang sa kabila at hinihintay ang sasabihin.

"M-miguel,i need your son here right now."Pakiusap niya dito.

"Bakit ano bang nangyare?"Tanong naman niya dito habang nakikinig naman sa tabi ang pamilya niya.

"Nagwawala ang anak ko.Gusto niyang makita ang anak mo Miguel.Siya lang ang magpapawala sa galit niya please."Naiiyak na sabi nito.

Nagdadalawang isip naman siya.Tumingin naman siya kay Kim na tahimik na nakikinig.

"A-ahm,sa tingin ko ay kailangan ko munang tanungin ang anak ko kong papayag siya."Sabi nito.

"Please Miguel kailangan siya ngayon ng anak ko."Pakiusap nito.

Binigay naman niya ang cellphone kay kim.Kahit kinakabahan ay tinanong niya ito kong anong dahilan ng pagwawala ni Adrian.

"A-ano po bang nangyare?"Tanong niya sa mama ni Adrian.

"Simula ng umalis ka kanina ay gusto ka niyang habulin pero pinigilan namin siya.Hanggang sa umakyat siya ng kwarto at narinig nalang na nagwawala na siya doon.Sinubukan naming buksan ang pinto pero naka-lock.Hanggang ngayon ay di pa din siya tumitigil.Kim,ikaw lang ang kailangan ng anak ko.Ikaw lang magpapawala ng galit at stress niya paki-usap."Sabi nito.

"Pwede po bang makausap siya sandali sa phone?Baka sakali makatulong."Sabi niya dito.

"Sige try ko."Lumapit nman siya sa pinto ng anak niyang patuloy pa rin sa pagwawala.

"Anak gusto kang makausap ni Kim sa Phone!."Bigla naman tumahimik sa loob.

"Please anak,open the door."Pang ko-kombinse nito sa anak.

"NO!I want him here.I want to see him mom please."Sabi nito sa Mommy niya.

"Kim ayaw ng anak ko,gusto ka niyang makita.Puntahan mo nalang siya dito.Kahit ngayon lang please."Bigla naman siyang naawa dito.

"S-sige po."Sabi ni Kim dito.

Nakahingan naman ng maluwag ang mag-asawa sa sinabi ni Kim.

"Anak he's coming here.Don't worry you will see him just don't do anything there please?"pakiusap ng nito sa anak.

Hindi sumagot si Adrian.Bagkus ay biglang ngumisi siya sapagkat di siya natiis ng mahal niya.Para sa kanya ay mahahawakan at makikita niya na ulit ang mahal niya kahit sa konting oras lang ito nawala.

This time,i won't let you go MY LOVE.Ang sabi sa isip ni Adrian.

***

Agad-agad namang nagpaaalam si Kim sa Pamilya niya.Sinabi niya dito na ok lang siya para di na ito mag-alala.

Agad naman siyang nakarating sa bahay ng mga Cristobal.Nagmadali siyang pumasok sa loob hanggang na makita niyang nakaupo ang magulang ni Adrian.

Tumayo agad sila ng makita si Kim.Ang lungkot ay napalitan ng saya sapagkat di sila nabigong makumbinsi si kim pumunta.Nilapitan siya ng Mommy ni Adrian saka niyakap.Nagulat naman siya sa ginawa nito.

"Thank God dumating ka.He's waiting for you upstair."Sabi nito at umakyat naman siya agad doon.

Pagdating niya sa loob ay bigla siyang kinabahan.Napahinto siya sa paglalakad.Alam niyang may hindi magandang mangyayare pero ipinagsawalang bahala niya lang ito.

Unti-unting hakbang ang ginawa niya hanggang nasa harap na siya ng pinto ng kwarto ni Adrian.Huminga muna siya ng malalim bago kumatok.

Hinintay niyang magbakas ang pinto pero wala kaya kumatok siya ulit.Kumatok siya ng kumatok pero wala pa ring Adrian na nagbubukas kaya akmang aalis na siya nang biglang bumukas ang pinto at hinila siya sa loob sabay lock ng pinto.

Hinila siya ni Adrian loob at tinulak siya para mapahiga sa kama.Huli na nang mapagtanto niyang nasa ibabaw niya na si Adrian.Nakangisi pa ito at titig na titig na parang gutom.

Natakot siya bigla dito.At pilit tumayo pero tinulak lang siya nito pabalik sa kama.Galit siya sa sarili niya kong pa siya pumunta dito.

"Where do you think you're going LOVE huh?"Nakangising tanong ni Adrian sa kanya.

"U-uuwi na ako.T-tutal ay parang ayos ka naman na eh."Utal na sabi niya dito.Pero ngumisi lang si Adrian sa kanya.

"I really wasn't ok,until you came."Sabi nito sa kanya.

"A-adrian,please wala ka sa sariling pag-iisip.Itigil mo na ang kahibangan mo.T-tigilan mo na ako please?Ayaw ko ng ganto,gusto ko ng matahimik."Sabi nito sa kanya.

Bigla naman nagbago ang ekspresyon ni Adrian.Hindi siya papayag sa gusto ni Kim mangyare.

"No!!!I'm perfectly fine.You are mine.You can't do anything about it.Akin ka lang Kim kaya wala kang karapatan takbuhan ako.Simula pa lang ay sakin ka na,at magiging akin once na ikasal ka na sakin."Matigas na sabi nito sa naluluhang kim.

Para kay kim ay walang nagmamay-ari sa kanya kahit sino.At hindi siya papayag na may mang-angkin sa kanya.Siya ang magdi-desisyon para sa buhay niya.

"Kailan man ay hindi ako mapapasayo Adrian.Walang nagmamay-ari sakin.Marami namang babae sa mundo bakit ako pa?"Galit niyang sabi sa dito.

Bigla niya nalang hinawakan ni Adrian ang dalawang kamay ni Kim at inilagay sa taas ng ulo nito.Hinalikan niya ito ng mariin kaya iniwas nito ang mukha niya kay Adrian.Subalit hinawakan niya baba nito saka hinalikan ng pilit.

Hindi sasayangin ni Adrian ang gabi ito pag hanggat hindi niya nakuha ang mahal niya.Kahit ilang ulit niya na itong ginawa sa mahal niya ay di siya kailanman magsasawa dito.Walang nagawa si Kim dito kahit anong gawing laban sa kanya.

"ADRIAN PLEASE ITIGIL MO NA TO PLEASE!!!!"Sigaw ni Kim dito.

Pero parang di siya naririnig at patuloy sa ginawa.Puro iyak lang ni Kim ang maririnig sa loob ng kwarto.

***