Chapter 8
588 Words
An: Akalain niyo yun umabot ako sa chapter na 'toh hahahaha please stay with me kung may magbabasa man nito! And leave comments!
Osiris POV
Nakita ko si bella na lumabas ng audi, susundan ko na sana kaso biglang nagring phone ko which is unusual. Tinignan ko yung caller kaso unregistered number kaya sinagot ko nalang.
"Moshi moshi, who's these"
"It's me" sagot nung nasa kabilang linya. Aba sino ba yung it's me na yan.
"Gago ka ba? Wala akong kilalang it's me so fuvk off!" sigaw ko dun sa tumawag.
"Loko 'tong batang 'toh! Hindi kita pinalaking palamura. It's your father you dimwit!"
Napakunot noo ako dahil sa sinabi nung kausap ko.
"Asshole! Is this a prank? If it's a prank, you can't fool me. Go fuvk yourself"
"Anak nga 'toh! Letse naririndi na ko sa kakamura nitong anak mo!"
Ako pa ba kausap nito? Ibababa niya na sana kaso narinig niyang may nagsalitang babaeng pamilyar ang boses.
"Ako na nga kakausap, bat ka naman kasi nakikipag-agawan? Ako dapat kakausap sa anak natin! Dun ka nga!"
"Oo na. Pero pagsabihan mo yan, nawala lang tayo palamura na! Aba hindi sakin pwedi yan!
"Hello? Baby ris? Nandyan ka pa ba?
Parang tumigil mundo niya dahil sa narinig dahil mama niya lang tumatawag sa kanya ng ganun. Nag-alangan pa siyang magsalita dahil sumisikip dibdib niya pero tinibayan niya nalang loob niya bago sumagot.
"Ma? Is this you? You're alive? How?
"Baby ris sorry kailangan namin gawin yun para sa kaligtasan ng pamilya natin"
"What? Why?" naguguluhan siya sa sinasabi ng mama niya. Dahil ang pagkakaalam niya patay na ito pati ang papa niya.
"We're safe. Nagpanggap kaming patay kasi-----"
"Why mom? Anong dahilan? Hindi mo alam kung anong paghihirap namin ni bella nung nalaman naming wala na kayo"
"Sorry about that son pero ipapaliwanag namin ng papa mo kapag nakauwi na kami ng pilipinas"
"Where are you?"
"Japan. Son please don't tell this to your sister muna"
"Bakit? Niloko niyo kami tapos pagtatakpan ko pa kayo sa kanya? Hindi ko maintindihan"
"Tatawag ulit kami sayo saka ko na iexplain. Just don't change your number okay son? Please?"
Hindi niya maintindihan kung anong dahilan ng parents niya para umabot ang mga ito sa pagsisinungaling. Sumang-ayon nalang siya bago ibaba yung tawag. Nanlulumo siyang dumating sa parking lot.
"Kuya why are you sad? Pagkatapos mong sabihin yun sa harap? Ughhhhh! Nakakahiya!" salubong sa kanya ng kapatid niya. Napatingin nalang siya dito. Nagtaka naman ito sa inaakto niya.
"Bakit kuya? May problema ka ba? Tell me"
Niyakap niya nalang ang kanyang kapatid dahil alam niyang masasaktan ito kapag nalaman niya na naglilihim siya rito. Ayaw niya ng dagdagan ang paghihirap nito nung nalaman niyang wala na silang magulang, pano nalang kung malaman niyang buhay ang mga 'toh.
"Kuya bakit? May umaway ba sayo? Tara uupakan ko kung sino man yan" tinapik tapik pa nito ang likod niya. Kaya humiwalay na siya ng yakap.
"Nothing. I'm just tired bella" tipid niya nalang na ngiti rito.
"Uwi na tayo, i'm tired also! Wala naman palang pasok. Let's go" at bubuksan na sana nito ang pinto ng kotse kaso hindi nabuksan dahil nakalock pa nga kaya napatawa nalang siya.
"Hey don't laugh! Buksan mo na 'toh, kanina pa ko nangalay kakahintay sayo tagal-tagal mo"
Napatawa nalang siya sa tinuran ng kapatid niya, ngayong ngumingiti na ito hindi niya hahayaang mawala ulit 'toh dahil lang sa lihim na yun.
An: Ang hirap pala magsulat hahahaha hindi biro ang maging writer guys! See you on next update!
- Writer
