Ephemeral

Chapter 7 (Part II)

Ibinalik ko na ang gitara sa dating puwesto nito, katabi ng maliit kong aparador.

Laslty, inilabas ko ang mga natitirang items sa loob ng supot, isang glass kalimba at librong The Little Prince, by Antoine de Saint−Exupery, isa itong pop-up book, para mas maaliw si Trixie sa pagbabasa.

Kinuha ko na ang kalimba at ang libro at tumungo na ako sa kwarto ni Trixie.

"But I don't know how to play this one," nalungkot siya ng makita ang glass kalimba sa harap niya.

"I'm here to teach you, don't worry, may guide book naman dito," kasama ang guide book sa kalimba, kinuha ko ang maliit na guide book sa case.

I discussed first the basics. The Do, Re, Mi, Fa, Sol , La, Ti, Do.

I enjoyed teaching her, dahil nag-eenjoy rin ang bata.

After teaching the basics, sinibukan namin ang kantang Twinkle Twinkle.

Do, Do, Sol, Sol ,La, La, Sol, Fa, Fa, Mi, Mi, Re, Re, Do, Sol, Sol, Fa, Fa, Mi, Mi, Re, Sol, Sol, Fa, Fa, Mi, Mi, Re, Do, Do, Sol, Sol, La, La, Sol, Fa, Fa, Mi, Mi, Re, Re, Do

She clapped her hands after playing the song for the nth time, the last peroformance she did was flawless. Ang galing na niya.

"Thank you so much Flynn!"

"You're welcome Rapunzel," I point softly her nose, and I heared her, giggle.

"Do you want to eat something?" I asked her.

"Hmmmm, a waffles will do and oh, one Yakult also."

"Sure, you stay here, then I'll buy your snacks, just keep on practicing your kalimba, I'll be right back, okay." I instructed her.

"Okay."

I went down to buy our snacks to the canteen. I bought waffles and Yakult for her. Then I bought two tacos, and shawarma wrapped. Hindi na ako bumili ng sariling drinks dahil may Del Monte pineapple fruit juice naman ako doon sa ref. Kukunin ko na lang yun bago pumasok sa kwarto ni Trixie. I pay the bills and immediately proceed to the elevator to ascend me to the third floor.

Na sa isang plastic bag lahat ng binili ko. Pumasok muna ako ng kwarto at kinuha ang Del Monte pineapple fruit juice. Dahil na sa isang liter ito. Nagsalin ako sa isang baso, tapos ibinalik ko ang isang carton ng juice sa loob ng ref.

Pag open ko ng room ni Trixie, she's still busy practicing the kalimba.

"The food is here!" I exclaimed.

She immediately jump off her bed and helped me brought the foods above the table.

We started eating and chitchatting. Andaming baong kwento ng batang ito.

Natapos na namin kainin ang kanya-kanyang pagkain, pero mukhang gutom pa ang batang to.

"I want some ice cream!"

"In a cone?"

"No, in a cup please," she gave me a puppy eyes and I can't resist it.

"Okay, what flavor?" I asked defeated.

"Hmmmm, cookies and creame!"

She exclaimed excitedly, mukhang maganda ang taste ng batang ito.

"Sige, basta dito ka lang ulit ha, huwag kang lalabas ng kwarto."

Nakita ko siyang tumango.

Mabilis akong pumunta ng canteen at bumili ng dalawang 75 mL na cookies and creame na ice creame.

Dali-dali akong pumunta sa room ni Trixie, at nang mabuksan ko iyon ay narinig ko siyang sumigaw.

"He's here!"

"Good afternoon po," bati ko sa mga magulang ng bata.

They greeted me back.I offered them the remaining cup of ice creame but they said it was too sweet for the both of them. Kaya tig-isa kami ng cup ni Trixie. Lumabas muna ang dalwa para bigyan kami ng time ni Trixie.

Sobrang na miss daw kasi ako ng bata habang isang buwan akong natutulog. We've been playing the kalimba and I read her the book, for almost five hours. I checked the time and it was already quarter to eight.

Inimbitahan ako ng mag-asawa na dito na lang daw mag dinner. I agreed with it.

It was a simple dinner, like a family dinner at night.

Mukhang ayawa pa akong paalisin ng bata, kaya nagdesisyon akong manatili sa kwarto niya, I read her the last 3 chapters of the book. I was busy reading the last sentence of the book.

"Send me word that he has

come back." I said it, then close the book.

At pagtingin ko sa kanya ay mahimbing na siyang natutulog. I placed the book above the small table beside her bed.

Magpapaalam na sana ako sa dalawang magulang ng bata ng magtanong ang ginang sa akin.

"Mukhang hindi na siya pupunta, dahil alam niyang gising ka na," kumunot ang nuo ko sa sinabi ng ginang.

"Sino po?"

"Yung babaeng umaasikaso sayo araw-araw sa loob ng isag buwan, siya ang nag-aalaga sayo habang mahimbing kang natutulog," paliwanag niya.

"Si mama po ba ang ang ibig niyong sabihin?"

"Hindi, medyo bata pa siya, siguro magkasing edad lang kayo hijo," sagot niya sa tanong ko.

Lalong kumnot ang nuo ko, kung sino ang nag-aalga sa akin sa loob ng isang buwan.

"Lagi siyang dumadalaw gabi-gabi para asikasuhin ka sa mga pangangailangan mo, nakita ko siya kagabi na nililinas ang mga braso at kamay mo gamit ang basang towel. Mas lalo akong humanga sa kanya ng makita kong shinave niya ang mga maliliit na bigoteng tumutubo sa mukha mo," nagulat ako sa sinabi ng ginang kaya napahawak ako sa mahapding parte ng mukha ko, sa ilalim ng ilong at bibig ko. Kaya pala nagkasugat ako kasi may nag shave ng bigote ko.

"Nurse ho siguro na naka assign para asikasuhin ako," pagkumpirma ko.

"Hindi hijo, dahil hindi naman siya naka nurse attire, nakasuot rin siya ng hospital gown, at rinig ko, siya yung babae sa fourth floor, na may sakit na alzheimers, ano nga ba ang pangalan niya? Nicky, Mickey?"

"Knixx," I said unconsciously.

"Tama! Knixx!"

"Mauna na po ako, kailangan ko na pong magpahinga," paalama ko sa mag-asawa, then I heared them saying thank you.

Gusto ko siyang puntahan at yakapin ng mahigpit, pero naalala ko kanina, hindi niya ako kilala. Ano ba ang nangyayari? Naalala niya ba ako habang wala akong malay? Sayang naman ang pagkakataon kung ganon.

I went to my room at nahiga sa kama, subalit hindi ako makatulog dahil sa sinabi ng ginang sa akin kanina. Kaya nagbasa muna ako ng libro ni Atticus. Hanggang sa dalawin ako ng antok at tuluyang napapikit habang hawak hawak ang libro.

Nagising ako, umaga na pala, tumambad sa akin ang libro na binabasa ko kagabi, binasa ko ang nakasulat at biglang sumikip ang dibdib ko.

In all the wild world, there is no more desperate creature than a human being on the verge of losing love.

-Atticus

Pagsarado ko ng libro ay nagulat ako sa aking nakita. Si Knixx natutulog sa tabi ko, habang nakaupo siya sa isang monobloc chair.

I slightly lift the strands of hair na nakatakip sa mukha niya, at inilagay iyon sa likod ng tenga nito. Mukhang nagising siya sa ginawa ko, crap.

"Hi, Good morning," I greeted her with a smile.

But that smile is temporary, it vanished immediately when she gave me that plain expression.

"Sino ka, at bakit ako nandito?"