Hindi pa rin mawala-wala sa mga labi ko ang matamis na ngiti habang pinagmamasdan ko ang natutulog kong unico hijo.
Napakalaki ang pasasalamat ko sa Diyos at dininig niya ang tanging laman ng puso ko, 'yon ay ang madagdagan pa ang buhay ni Rovi.
"Nak, salamat 'cause you never give up," sabi ko habang hinahaplos-haplos ko ang kanyang pisngi. "Alam mo bang napakasaya ni Mama ngayon dahil okay ka na? Alam ko ring masayang-masaya na rin ngayon ni Daddy Romir."
Speaking of Romir, gumabi na lang pero hindi ko pa rin siya nakikita. Agad kong dinampot ang phone ko na nasa ibabaw ng mesa saka idinayal ko ang phone number niya but he never tried to pick up my call.
"Asan ka na? Okay ka lang ba?"
Text ko sa kanya saka muli kong ibinalik ang phone kung saan ko ito kinuha saka muli kong pinagmas
