Forgive Me Father For Loving You ( Rated SPG‼️)

Kabanata 6: Nakakabuhay ng laman‼️

"Miss Cruz! Are you okay?" pag-aalala wika niya rito, na inalog ng bahagya ang balikat ng dalaga.

"Fr. Blake, okay lang siya" nawalan lang yan ng malay dahil lasing" Diba guys?" wika ng isang lalaki na naroroon.

"Oo lasing lang yan," pagsang ayon ng mga ito sa lalaki.

Napakamot sa ulo na sinulyapan ang dalaga na nasa mga bisig. Hindi niya ito pwedeng iwanan sa lugar na iyon kaya palinga-linga na hinanap ang mga kasama ng dalaga ngunit wala na ang mga ito. Hindi na siya nagpaalam kay Glen, binuhat niya ito palabas sa bar at isinakay sa kaniyang sasakyan at pinaharurot iyon paalis sa lugrar.

"Roma! Wala na ang luka nating kaibigan, lumabas ka na dyan dahil hinihintay ka na ng boyfie mo," sambit nito, sabay haplos sa pisngi ng kasintahan ni Roma.

"Success! Tiyak na matutuwa si Meriel pag nalaman nito bukas na nagtago tayo para lang maihatid siya ni Fr. Blake. By the way, aalis na kami ng boyfriend ko".. Alam mo na baka mapanis pa itong condom na binili ko kanina," ngiting wika na, hinila sa kamay ang kasintahan at kinindatan si George.

"Che! Eh di wow! Sana all mapuputukan ngayong gabi".. Kala niyo kayo lang? Maghahanap rin ako," sambit nito, habang nakapamewang at nakataas ang kanang kilay at pumipilantik ang mga daliri.

Bilang sagot nito kay George nag dirty finger ito at dinilaan ang kaibigang bakla at pagkatapos lumabas na sa bar kasama ang kasintahan.

( At The Cruz Villa )

Pagdating sa tapat ng villa Cruz ipinarada niya ang sasakyan sumubsob sa manibela at kaagad rin na inalis ang mukha sa paglakasubsob isinandal ang ulo sa upuan ng sasakyan at ipinikit ang mga mata.

"Fr. Blake, huwag mo na akong ibalik kay daddy, hindi niya ako mahal," sambit nito, habang nakapikit at may butil ng luha sa makinis nitong pisngi.

Sa pagsasalita ng dalaga bumalik siya sa ulirat at ibinaling ang tingin sa likuran ng sasakyan kung saan doon niya iyon iniupo at nilagyan ng seatbelt kanina. Malaya niyang pinagmasdan ang magandang mukha pababa sa dibdib nito. Ang perpektong hugis ng mukha at katawan at estado sa buhay ito ang gugustuhin ng lahat ng lalaki ngunit ang babaeng ito ang hindi niya gugustuhing iharap sa altar. Bukod sa liberated natitiyak niyang wala itong alam sa buhay. Biglang sumagi sa kaniyang isip ang lumabas sa bibig nito, hindi ito mahal ng ama? Kaya ba ito nagkakaganito? Tanong ng kanyang isip. Napadta ang pag-iisip ng may kumatok sa bintana ng sasakyan, binuksan niya iyon at doon ay bumungad ang gwardya sa villa.

"Fr. Blake, ikaw pala yan, magandang gabi po," nakangiting wika ng lalaking gwardya.

"Magandang gabi rin, nandyan ba si Mr. Ricardo Cruz?"

"Naku wala pa si sir, bakit po?"

"Nandito sa sasakyan ko ang kaniyang anak, nawalan ng malay dahil sa kalasingan,"

"Lasing na naman si Señorita Meriel, tsk, masasaktan na naman siya ni, Sir Ricardo," wika nito na, pailing-iling.

"Sinasaktan niya si Miss Cruz?" kunot noo tanong niya sa gwardya.

"Ang mabuti pa siguro buhatin mo na si señorita papunta sa silid nito bago pa dumating si sir,"

Hindi sinagot ng gwardya ang tanong niyang iyon kaya bumaba na siya sa sasakyan kinuha ang dalaga sa likuran at marahang binuhat ito at naglakad na papasok sa loob ng villa habang nakasunod ang gwardya. Iyon ang unang pagkakataon na makapasok sa bahay ng mga Cruz namangha siya sa lawak ng villa halatang pinagkagastusan ito ng malaking halaga, bukod sa swimming pool sa bakuran makikita rin ang ibat-ibang mamahaling gamit sa loob. Nalola siya hindi sa ininom na alak sa bar kundi sa nakita sa loob at labas ng villa.

"Ano ang nangyari kay Señorita Meriel?"

Nag-aalala na sumalubong ang isang babae sa kanila na kung susumahin hindi ito nalalayo sa edad ng kanyang ina.

"Nana Pilar, tulad ng dati lasing na naman, mabuti na lang at si Fr. Blake ang nakakita sa kaniya," wika ng gwardya.

"Sige na bumalik ka na sa trabaho mo at ako na ang bahala kay señorita.

Fr. Blake, sumunod po kayo sa'kin,"

Matapos sabihin iyon ni Pilar ngumiti sa kaniya ang gwardya at lumabas na. Siya naman ay sumunod na kay Pilar habang karga ang dalaga.

Pagdating nila sa loob ng silid inihiga niya ang dalaga sa kama nito na itinuro sa kanya ni Pilar.

"Fr. Blake, maiwan ko muna kayo" gagawa lang ako ng mainit na sabaw para kay señorita,"

Bilang tugon tumango siya kay Pilar at lumabas na ito sa silid, siya naman ay bumalik ang tingin sa natutulog na dalaga at doon ay napansin niya na nakalabas ang isang u***g nito napapikit siya at napakagat labi dahil ang dalagang ito muling binuhay ang p*********i niya na matagal ng namatay mula pa noong piliin niya na maging alagad ng simbahan.

"Diyos ko" mali po ito, ilayo niyo ako sa ganitong sitwasyon," sambit niya, habang pinapakalma ang sarili dahil muli na naman tumayo ang kaniyang t*t*.

Ang oras na iyon ay naging mainit para sa kaniya ng muling mapasulyap sa u***g ng dalaga" kulay pink iyon at mayroong katamtaman laki na naayon sa edad nito.

Napalunok siya ng tumagilid ang dalaga dahil dumampi iyon sa balat ng kaniyang kamay kahit malamig ang aircon sa silid tagaktak ang pawis, gusto niya sumabog para lumabas ang init na nararamdaman, ngunit paano? Mali na makaramdam siya ng ganoon, ngunit tao lang siya at kahit sinong lalaki ay sasabog dahil sa taglay na na kagandahan ng dalagang ito. Patuloy na nagtatalo ang kalooban at ang isip ng biglang napatingin sa dako ng center table na malapit sa kama makikita ang larawan ng dalaga sa loob ng frame sa edad nito noon na katorse ngunit ang umagaw sa kaniyang pansin ang maliit na larawan na kasama sa loob ng frame dinukhang niya iyon at inilapit sa mga mata napangiti siya na halos mapauknit ang labi dahil ang larawan na maliit na kasama sa loob ng frame ay larawan niya ng araw na dumating siya sa magayon church.

"Mahal mo ako" matagal na? Bakit ako?" sambit niya, habang hinahaplos ang malambot na labi ng dalaga.

Walang sagot mula sa dalaga dahil tulog pa rin ito. Iniaayos niya ng marahan ang pagkakahiga nito at tinakpan ng kumot ang u***g at pagkatapos pangiti-ngiti na tinahak ang palabas ng silid. Pagdating sa labas ng silid nakasalubong niya si Pilar.

"Fr. Blake, uuwi ka na? Ihahatid ko lang po ito sa silid ni señorita, hintayin mo ako at ipagsasandok kita ng mainit na sopas,"

Sasagot na sana siya kay Pilar ng biglang dumating ang ama ng dalaga kasama ang mga bodyguard nito.

"Pilar! Para kay Meriel ba yan?

Fr. Blake, what are you doing here?" kunot-noo wika nito, na lumapit sa kinatatayuan nila ni Pilar.

Nakita niya ang panginginig ng kamay ni Pilar habang hawak ang mainit na sabaw at nakatungo. Ramdam na ramdam niya ang takot nito sa ama ng dalaga kaya't siya na lang ang naunang sumagot.

"Sige na Pilar, ihatid muna yan kay Miss Cruz.

Good evening, Mr. Ricardo Cruz, inihatid ko ang anak mo dito" dahil nawalan ito ng malay kanina sa bar,"

Sa sinabe niyang iyon nagiba ang aura ng mukha nito, salubong ang dalawang kilay na tinungo nito ang silid ng anak at siya nama ay nanatili nakatayo at nakalagay sa magkabilang bulsa ang dalawang kamay.

"Meriel! Wake up! Lasing ka na naman? Huh!" galit na wika nito, na hinila ang anak na natutulog.

Sa lakas ng pagkakahila ng ama sa kaniya sumama ang kumot at nadala ang mangkok na may laman na mainit na sabaw na nakapatong sa lamesa na malapit sa kama, tumapon iyon sa kaniyang hita at braso.

"Och!!"

Napasigaw at napatayo siya sa kama at dali daling tinanggal ang suot na pantalon. Sa pagtapon ng mainit sabaw sa balat nawala ang kaniyang kalasingan.

"Tama na po sir, tingnan mo ang ginawa mo kay señorita! Halos matuklap na ang kanyang balat," wika ni Pilar.

Nangingilid ang luha ni Pilar na tinakbo ang dalaga.

"Pilar! Huwag ka ng makialam sa amin ng anak ko" kung ayaw mo na pati ikaw ay saktan ko!

Meriel! Paano kita maiipagmamalaki sa mga business partner ko at maging sa mga kaibigan ko" kung ganito ang ginagawa mo sa iyong sarili, huh?"

"Bakit dad, kailan mo ba ako ipinagmalaki, huh? Simula noong bata ako hindi ko naramdaman ang pagmamahal mo at kahit sa angkan natin hindi nila iyon ipinaramdam sa'kin! Mas nakakakuha pa nga ako ng pagmamahal at atensyon sa ibang tao kay sainyo na pamilya ko!"

Bumuhos ang kaniyang mga luha at sama ng loob na itinago sa loob ng mahabang panahon. Ang kirot ng paso sa sa hita at braso ay wala lang iyon kumpara sa pananakit ng ama sa kaniyang kalooban.

"Alam mo ba kung bakit? Dahil ikinahihiya kitang maging anak, at pinagsisihan ko na nakinig ako sa mommy mo!" galit na sigaw ng ama sa mukha niya na halos maputol ang litid nito sa leeg.

Sa sinabe ng ama halos gusto na niya mawala na lang sa mundo, parang may masakit sa bahagi ng kaniyang puso na hindi niya alam kung saan ang masakit.

Sa tindi ng sakit na nararamdaman hindi niya namalayan na naka panty at bra lang siya at nakaupo sa sahig ng silid at walang tigil ang pagdaloy ng luha sa mga mata. Nakaramdam siya ng mainit na bisig dumampi iyon sa kaniyang balat at tumulay ang init sa buong katawan, lamlam ng luha ang mga mata na ibinaling ang leeg para tingnan kung kanino bisig iyon.

"Fr. Blake!?"

Laking gulat niya ng makita ang pari at doon lang naalala na ito ang kaniyang kasama bago siya nawalan ng malay sa bar. Maging ang daddy niya ay halos hindi napansin ang pagpasok ng pari sa silid niya.

"Mr. Cruz, pasensya na kung pumasok ako ng walang pahintulot, paalis na sana ako ng marinig ko ang sigawan niyo mag-ama. Ayaw ko sana makialam sainyo kaya lang parang hindi naman tama na pagbuhatan mo ng kamay ang iyong anak,"

Kita niya sa mukha ni Fr. Blake kung gaano ito ka seryoso ng sabihin iyon, pagkatapos ibinalot siya nito sa kumot binuhat papunta sa kama. Napangiti ng bahagya at bumilis ang t***k ng puso dahil kahit hindi siya nito gusto ay hindi siya pinabayaan, nakaramdam ng kaunting pag-asa kaya kahit masakit ang kalooban at ang paso sa braso at hita ay ayos lang kung ang kapalit naman nun ay ang atensyon ng pari.

"Fr. Blake, huwag kang makialam, anak ko si Meriel kung saktan ko man siya e, ano naman sa'yo? Isa ka lang hamak na pari na nabubuhay sa donasyon ng mga tao sa lugar na ito.

Meriel! Kaya ba ganito ka na lang sumagot sa'kin, dahil may pari ka ng tagapagtanggol ngayon?"

Hindi na niya nagawang sagutin ang ama dahil nasasaktan siya sa paraan ng pananalita nito laban kay Fr. Blake.

"Mr. Ricardo Cruz, paumanhin, bilang pari sa lugar na ito'. Hindi ako pwedeng manahimik na lang lalo't alam kung sinasaktan mo ang iyong anak!"

Sa sagot na iyon ni Fr. Blake tila mas tumindi pa ang galit sa mukha ng kaniyang ama. Huminga ito ng malalim at nilamukos ang mukha.

"Suko na ako sa'yo Meriel! I think, will be good for you if you live with Fr. Blake. Ginawa ko na ang lahat para maging mabuting babae ka ngunit hindi ako sapat, siguro pag sa simbahan ka tumira matutunan mo na maging mabuting babae."