Sanki köşe bucak aceleyle kaçıyorum senden. Kaçmaya çalışırken her defasında tekrar tekrar yakalanıyorum. Kaçışım da sana gelmek için, kalışım da. Senin birine ev olman için duvarlarına ihtiyacın yok. Ya da ışığa ve sıcaklığa. Sen başlı başına bir evsin. Issızlığındaki kalabalıklarınla, gözlerindeki karanlığınla ve soğuk ruhunla. Ve ben sana hapsoldum. Kendimi kendime nasıl açıklayacağım, nasıl affettireceğim bilmiyorum. Bu açıklaması zor bir durum. Sensizliğin beni gerçekten boğduğunu hissediyorum ama senle olmak da en az boğulmak kadar zarar veriyor bana. ❄ Siz onu bilmezsiniz. O, dünyanın en kötü adamıyken bile dünyanın en iyi kalbine sahiptir.