Kapının açılma sesini duyduğumda irkildim. Boran'dı. Üzerinde sadece bir havlu vardı, saçları nemli, duştan yeni çıkmış gibiydi. Vücudundaki su damlacıkları, gergin kaslarında parlıyordu. Yüzündeki o soğuk ifade ise hiç değişmemişti. Beni görünce bir an duraksadı, sonra içeri girdi. "Boran," dedim, sesim titriyordu. "Neden böyle yaptın? Bir ay boyunca neden beni tek başıma bıraktın burada? Neden aramadın doğru düzgün?" Yatağın kenarına, umursamazca oturdu. Omuz silkti. "Sen benim gerçek karım mısın ki, sana hesap vereyim Elif?" Sesi alaycıydı, dalgacı bir ton vardı içinde. "Bu sadece sahte bir evlilik, bunu unuttun mu?" Sözleri, yüzüme çarpan soğuk bir tokat gibiydi. Canım yandı. O anki öfkeden mi, yoksa kırgınlıktan mı bilmiyorum, ağzımdan o kelimeler döküldü. "Ama... Beraber olduk biz! Unuttun mu o geceyi?" Boran'ın dudaklarının kenarı alaycı bir şekilde kıvrıldı. Yüzüne baktığımda, o acımasız gülümsemeyi gördüm. "Ah, o mu?" dedi, sesi adeta içimi parçalıyordu. "O sadece anlık bir zevkti Elif. Aşiretin adetlerini yerine getirmek gerekiyordu, hepsi bu. Senin için bir anlam ifade ettiyse, o senin sorunun." Gözlerimden yaşlar sel oldu aktı. "Sen... Sen nasıl bu kadar vicdansız olabilirsin?" diye hıçkırdım. Bütün vücudum titriyordu. Onun bu ağır sözleri, kalbimi bin parçaya ayırmıştı. Beni bir eşya gibi, bir görev nesnesi gibi görmüştü. Boran ayağa kalktı. Bana yaklaştı. Yüzündeki o taş gibi ifade beni dondurdu. "Kendine gel Elif," dedi, sesi adeta buz kesmişti. "Bu evliliğin ne olduğunu en başından biliyordun. Duygulara yer yok. Şimdi git ve yüzünü yıka. Akşam yemeğine inmeliyiz." -Evlilik Oyunu - Yazardiana’nın kaleminden: Tehlikeli bir aşiret erkeği ile masum bir kadının yasaklara meydan okuyan tutkulu hikayesi.