TÖRE | İTAATKAR (+18)

EFSUN KORGUN Efsunum ben... Gündüz Efsun gece Farah… Gecem başka gündüzüm başka. Gündüzleri beyaz evin kızlarındanım. Aşiret kızıyım… İdeal bir gelin adayıyım. Güzel , uysal , sessiz, iş bilen, anne olmayı bekleyen, göz yummaya ve acı çekmeye hazır bir kızım. Despot teyzemin emrinde yetiştirilen beş kız kardeşin en büyüğüyüm. Teyzesinin sağ kolu ve kız kardeşlerinin koruyucu meleği... Evlilik beni teğet geçmişti. Çok emek vermiştim bu uğurda, hemde ne emek... Kurtuldum sanmıştım. Sıramı savdığımı düşünüp iki kız kardeşimi evlendirmiştim hatta. Biri Antep'in biri Mardin'in en saygın aşiretlerine gelin gitmişlerdi. Teyzemi daha azı mutlu etmezdi zaten. Şimdi Yadegari ailesi kapımıza dayanmıştı. Güçlülerdi çok güçlü... Korkuyla dizlerimizi titretecek kadar güçlü. Dillere destan kız kardeşlerden daha beşikteyken sözü alınan kızı istiyorlardı. Kız kardeşimi istiyorlardı. Bunlar gündüzümün normalleri. Geceleriyse bambaşkaydı. Bakıcılık bahanesiyle çıktığım beyaz evden karanlık ve kirli gecelere geçiyordum. Yalnız, sorumsuz, asi, umursamaz, şehvetli, arzulu, özgür oluyordum. İçimden ne geliyorsa onu yaşıyordum. Gündüzleri itaat ederken geceleri isyan ediyordum. Küçük elit bir çevre yapmıştım kendime. Kİmse gerçekte tanımıyordu beni ya da aslında sadece gerçek beni tanıyorlardı. Yine Efsunlu gecelerimin birinde Alihan çıktı karşıma. İtici özgüveni, soğuk bakışları ve küstah tavırlarıyla itti beni. Keşke sadece itseydi. Öyle çarpıldık ki birbirimize gecelerim yangın yerine dönmeye başladı. İki benliğim birden sevdi onu,ilk kez ortak noktaları oldu. ALİHAN ALADAĞLI Basit bir İzmir gezisiydi. Uzun zamandır görmediğim arkadaşlarımdan birini görüp İstanbul'a dönecektim hemen. Ama öyle olmadı. Vurgun yedim adeta. Bildiklerimi unuttum. Efsun'a kapıldım. Ser verip sır vermeyen bir kadına tutuldum. Bir tek adını biliyordum. Birde çileklere olan aşkını. Ben takip ettikçe kaçıyordu. Gözlerimi bir saniye kapattığımda yok oluyordu. Arkamı döndüğümde önüme çıkıyordu. İstediğinde var olup istediğinde yok oluyordu. Sonra tekrar gördüm onu. Bakışlarıyla bile beni tahrik eden kadın yerine utangaç, gözlerini kaçıran bir kadın olarak. Gecelerin Efsun'u yerine bambaşka bir kadın olarak… Bir aşiret kızı olarak… Ortağımın kadını olarak.... ZAGROS MALİK YADEGARİ Her zaman aldım istediğimi. Yine alacağım. Benden kaçırdığı gözlerinin gördüğü tek erkek olacağım. Ve onun için önüme çıkan tüm engelleri aşacağım. En büyük engel kendisi olsa da yine aşacağım... İstese de istemese de onu benim yapacağım. CEYLİN KORGUN Beyaz evin kızlarındanım bende. Teyzemin en iyi öğrencisiyim. En kıymetlisiyim, en çok ümit verenim. Ve tek rakibim Efsun ablamdı. Gölgesi hep üzerime düşen Efsun ablam. Hem ablam hem annemdi. Hem seviyordum hem kıskanıyordum. Daha güzel, daha akıllıydı ama gelin olmak istemiyordu. Evlenmek istemeyince küçük kıyamet kopmuştu beyaz evde. Tüm gelen talipler kapı dışarı edilmişti. Bunların bedelini binbir ağır cezayla ödemişti. Evlenmeyeceğini dayanılmaz işkencelerine direnerek kabul ettirmişti teyzeme. Ama kader kabul etmemişti… Korktuğum oluyordu kaderimi elimden almaya çalışan bir rakip olmuştu. Hakkım olana ortak olmaya çalışan bir açgözlü...