“Eslem…” Üst üste açılan kopçalarla daha rahat nefesler alabildim. “Sana kurallardan bahsettiler mi?” İnsana kendini çocuk gibi hissettiriyordu bu tonlaması. Başımı salladım aşağı yukarı. “Buradaki tek vazifen bana bir çocuk vermek. Bir eşe ya da hanımağaya ihtiyacım yok! Sadece çocuk istiyorum! Ayak altında dolaşma, kargaşa çıkarma! İki gece de bir yanına geleceğim. Bir ebe yakından takip edecek herşeyi. Kısa vakitte bana bir çocuk verirsen ne ala…” Tüm düğmeler açıldıktan sonra omuzlarımda hissettim ellerini. Gelinliği iki yana itekledi ve üzerimden kayıp düştü. Belime sarılıp kendine çevirdi beni. Tekrar göz göze geldik. “Eğer veremezsem?” dedim. Çıplak bedeni sonradan ilişti gözüme. Beline sardığı bir havlu vardı sadece. Dikkat dağıtacak kusurlar vardı bedeninde. Yanıktan hatıra avuç içi kadar bir alan, uzun dikiş izleri, yuvarlak tanımlayamadığım lekeler. Ama tüm bunlara rağmen etkileyiciydi de. “Eğer veremezsen… Onu da o zaman konuşacağız!”

Üzerime eğildi dudaklarımız yakınlaştı. Milimlik mesafeyi kapatmak için bir hamle yapmadan bekledi. Gözlerini gözlerim ve dudaklarım arasında mekik dokunuyup duruyordu. Karnımda hissettiğim erkekliği seğirdi yine. Ahh… Kendimi kandırmaya gerek yok! Onu içimde istiyordum! Üstelik daha yeni boşalmış olmama ragmen! Dudaklarımızın arasındaki mesafeyi ben kapattım ve alt dudağını dudaklarımın arasına aldım.

Not: Kuma kurgusu değildir! “Şehrazat ben babana verdiğim sözü tutacağım, sahip çıkıp kollayacağım, para derdin falanda olmayacak” dedim. Hüseyin çevirsin diye bekledim. Kızın gözleri gölgelenmeye başladı. “Ama ben karıma kuma getiremem. Bu nikahı sen ben ve Hüseyin’den başka bilen yok, olmayacakda. Bundan böyle bu evin çalışanı olacaksın” Hüseyin şaşkınca baktı yüzüme. “Söyle Hüseyin!” Şehrazat’ın gözünden bir damla yaş aktı hızlıca. “Karım değil kardeşimsin. Benden sana koca, senden bana karı olmaz, olamaz” Dudaklarını birbirine bastırdı. “Buradakiler seni Hüseyin’in İran’daki uzak akrabasının yetim kalmış kızı diye bilecekler” Başını salladı. Elinin altındaki kağıdı bana uzattı. Kağıdı açıp baktım, imam nikahında hocanın verdiği kağıttı. Buruşturup cebime koydum. “Hepimiz için en iyisi” diyip güldüm ama kız aynı fikirde değildi.

“Tablonun adı ‘Bir gece’ ve model adı ‘Amber’ yazılıydı. Fiyatını sorduğumda uçuk bir rakam söylediler” Vittoria. Bu kadın aştı! Gerçekten aştı! Toprak’ın suratına kapatıp Vittoria’yı aradım. Tabi ki yine açmamıştı. Cihangir yanındaki adamla konuşmasını bitirmiş yine tabloya dönmüş dikkatle inceliyordu. Tuvalete gidip Vittoria’ya biraz tehditvari bir mesaj attım. Kısa süre sonra telefonum çaldı ve ekranda Vittoria’nın adı belirdi. “Sen delirdin mi! Kafayı mı yedin!” “Heves sakin ol!” “Yine beni aldatıyorsun! Hainlik yapıyorsun! Ne akla hizmet böyle birşey yaparsın?” “Onun için geldin buraya! İlkin o olsun istiyorsun ve o da seni istiyor! Ben sadece sizi buluşturuyorum” “Beni satıyorsun!” “Hayır bitanem. Sadece bu durumdan faydalanıyorum. Neden bedavaya yapasın ki? Cihangir yeterince zengin. Bu para onu rahatsız etmeyecektir bile. Sen Cihangir’e ben paraya ulaşacağım Heves! Ve sana söz veriyorum sonra da çekip gideceğim” “Seni öldüreceğim Vittoria!” “Heves şuan sinirlisin ama mantıklı düşün bitanem. Herkes kazanıyor bu yöntemle” “Amber olarak birlikte olacak olsam zaten daha önce olurdum Vittoria! Ben bunu Heves olarak, maskesiz yaşamak istiyorum! Ve öyle olacak! Cihangir’den aldığın para ve verilen söz umrumda değil! İstediğini yapmayacağım!” dedim ve sinirle kapattım telefonu.

“Bana dokunamazsın Sancar. Kalbimde yeri olmayanın koynumda yeri olamaz” dedim korkusuzca. Bıçağı elime aldım ve avuç içime küçük bir çizik attım. Gözlerimi bir saniye kırpmadım ama can acısıyla dişlerimi sıktım. Avuç içimdeki kanı beyaz çarşafa sildim. Bıçağın ucunuda çarşafa sıyırdıktan sonra Berzan’a dönüp baktım. Berdele direnemediysem bile buna direnecektim. Berzan & Dila “İki ailenin ellerinde de birbirlerinin kanı var. Berdel oldu diye bu düşmanlık biter sanma. Kimse acısını unutmaz” dedi Haşim ağa. “Sancarlara ilk kez bir Ayanoğlu gelin geldi. Bugüne kadar kanımıza kanınız hiç karışmamıştı. “Berzan birazdan bir karar verecek. Eğer ki doğrusunu seçerse yolu benim yolumdur” Yolu bu aşiretin ağalığı olacaktı. Abilerine ragmen dedesinin yerine o geçecekti. “Yolu benim yolum olursa da soy gerekir. Berzan’a evlat gerekir” dedi ve meydan okuyarak gözlerime baktı. “Ama Ayanoğlu kanı olmaz. Benim yerine oturup ağa olacak adamın evlatları senin kanından olamaz. Yani gelin hanım eğer ki Berzan ağa olursa sana kuma gelecek”

“Eğer bunu on ikiden vurursan birazdan ister hemen ister arabada…” Yutkunduğunu duydum. Kulağını dişlerimin arasına alıp can yakmayacak kadar ısırdım. “Her akıttığını zevkle yutarım” dedim. Silahı daha sıkı kavrayıp tekrar nişan aldı. “Hadi Atahan, dudaklarım bir işe yaracak mı görelim sevgilim” dedim fısıldayarak. Birkaç saniye sonunda ateş etti. Hedefi vurmuştu ama bahsettiğim gibi on ikiden değil. Sahte bir üzüntüyle, “Olmadı aslan parçam. Belki beşte üç olur?” Derin bir nefes aldı ve boynunu esnetti. “Eğer şimdi onikiden vurabilirsen o küçük deliğe girebilmen için eğilirim önünde” Silah elinde kayıyordu muhtemelen, sürekli kaldırdıp tekrar kavradı. Sessiz olmaya çalışarak güldüm. “Atahan galiba ben ıslanmaya başladım bile” dedim. Zorlanarak nişan aldı ve sıktı. Karavana! “Hay aksi bu fırsatı da kaçırdın ağam. Kaldı mı beşte iki” “Nefes çok…” dedi ve devamını getiremeden derin bir nefes alıp verdi. “Ama benim fırsatlarım bitmiyor ağam. Şimdiki atışın başarılı olursa…” Birkaç saniye duraksadım. Atahan gevşeyip yeniden hazırlandı. “Arka koltuğa geçeriz sevgilim. Sen hiçbir şey yapmayıp otururken ben kucağında dakikalarca zıplarım” Dişlerinin birbirine sürtme sesini duydum. Bu kez daha hırslıydı. Dikkatini dağıtmak için elimi karnına koydum. Aniden kasıldı ve kasları elimin altında sertleşti. Aşağı doğru indirdim elini. Baş parmağımı pantolonunun kemerine takıp diğer parmaklarımı saldım aşağıya. Henüz yeni baş kaldırmaya başlamıştı. “Hadi Atahan!” dedim ince bir sesle. Ateşledi, hedefi vurdu ama yine on ikiden değildi. Yine abartılı sahte bir nidayla üzüldüm. “Tüh! Son bir kurşunun kaldı ağam!” Atahan iyice stres olmuştu. “Rahat dursan…” “O zaman tadı kalmaz ki” Atahan başka bir hedefe döndü ve nişan aldı. “Peki ağam son kurşun!” Elimi daha aşağı kaydırdım, hala inatla kalkmamak için direnen erkekliğine yasladım. “Bunu vurursan eğer bu gece senin için tekrar dans ederim” dedim. Dudakları kıvrıldı yukarıya.

“Ne işin var burada Efsun?” “Hümeyra hanımın misafiriyiz” “Korgun musun sen?” “Evet, Efsun Korgun” deyince dudakları yukarı kıvrıldı. Çenemdeki elinden kurtuldum ama bileğimdeki eli daha da sıktı ve kendine doğru çekti beni. Kulağıma doğru eğildi. Kaçmak için hamle yaptığım anda belime sarıldı. “Bırak!” dedim korkuyla. Şuan teyzem görse aylarca sürecek bir cehenneme düşerdim. “Gelinim sen misin Efsun?” dedi üzerime doğru eğilerek. Zagros muydu yani! Kardeşimin müstakbel kocası! “Hayır, kardeşim… Ceylin…” dedim göğsünden itekleyerek. Geriye çekilirken gözleri öfkeli gibiydi. “Bırak lütfen” dedim ve belimdeki eli gevşedi. “Efsun” dedi tekrar uzata uzata. Sonraki fısıldadıklarını duymadan kaçtım. … “Gelinim sen olacaksın Efsun” diye seslendim arkasından dalgalanan saçlarını izleyerek … … “Seni yanımda tutmak için kaç planım vardır? Ya da kaç adamım vardır? Senin zaaflarının etrafında dolanan kaç adamım vardır?" dedi. Zaaflarımdan ne kastettiğini anlamaya çalıştım. "Çok zaafın var Efsun. Kalbin çok geniş, ailen çok geniş... Dört kız kardeş, bir teyze, üç yiğen belki eniştelerin, memleketindeki akrabalarını saymıyorum bile" Dizlerimin bağı çözülmüş gibiydim. "Yapamazsın" dedim güçlü olduğunu düşündüğüm bir sesle. "Mehmet'i hatırla bitanem!" dedi gülümseyerek. "Onlar benim ailem! Yapamazsın! Onlara birşey yaparsan eğer yanında kalmayı geç yüzüne dahi bakmam" “Onlara birşey yapmadığım için yüzüme bakacaksın zaten” “Boş tehditlerine boyun eğmeyeceğim Zagros! Ne yaparsan yap senle olmayacağım!” “Olacaksın! Ayrıca tehditlerimiz boş muymuş deneyip görelim mi?” dedi eğlenir gibi. Cesur durmaya çabaladım ama kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Eline telefonu alıp rehberde gezindi.

Ben Azade bir ceylanım sen ise avcı bir Aslan.. Ama aynı ormanda koşmuyoruz Aslan. Rüzgarlarımız farklı, ağacımız, suyumuz bir değil. Güneşlerimiz bile başka. Ben senin avın olamam, sen de benim avcım… Azade & Aslan “Sen konağında yaşamaya devam et Aslan. Ben de burada kendi evimde yaşamaya devam edeyim. Neden yanında olmam gerekiyor” “Artık o evin ağası benim” Ağa kelimesi hiç yakışmıyordu ağzına. Yıllarını İstanbul’da geçirmişti ve buralardan, kurallarından, adetlerinden ayrı kalmıştı. Üzerinde eğreti kalıyordu şimdi. “Ve hanımağam da yanımda olmak zorunda” “Boşanırsak eğer…” “Azade bizde boşanma yok, unut! Yeter aynı şeyleri konuşup duruyoruz” “Eğer ağa sen isen bunun kararını verebilirsin, istersen boşayabilirsin” Ailesinin tüm kurallarını altüst etmiş bir adam bir yolunu bulup boşanmamızı sağlayabilirdi. “İstemiyorum” dedi. “Neden?” dedim biraz çekinerek. Dudakları dudaklarıma doğru yaklaştı, sonra sakallarını yanağıma sürterek kulağıma doğru eğildi. “Paşa gönlüm öyle istiyor Azade!” dedi. Biraz geriye çekilince göz göze geldik tekrar, “Azade özgür, başı boş , hür demek…” Gergince yutkunup başımı salladım. “Buraya kadarmış Azade. Bundan sonra özgürlük bitti, benim yabani dağ ceylanımsın” dedi ve dudakları boynumdan omuzuma doğru kaydı. Tüm vücudumun karıncalandığını hissettim, ayaklarımın beni taşıyacak gücü yoktu sanki, kalbim yerinden çıkacak gibi çarpıyordu. Karşısından çekilecek gücü zor buldum. Titreyerek bir adım geriye çekildim. “Aslan…” diye başladım söze ama sözümü kesti. “Eşyalarını topla, konağımıza dönüyoruz” dedi sakince. “Gelmem!” “Zorla götür beni diyorsun yani” “Gelmeyeceğim diyorum!” “O zaman bu kurduğun çiftliği, evim dediğin yeri yakar yıkarım Azade! İçindeki kadınlarında korktuğu, kaçtığı kim varsa bulur onlara veririm” “Yapamazsın” dedim korkarak. “Azade sen kocanı tanımıyorsun. Emin ol yaparım umrumda da olmaz” “Aslan…” “Tamam Aslan diyeceksin Azade! İtiraz edip uzatma”

+18 içerik Elim bacaklarının arasına geldiğinde çoktan hazır olduğunu anladım. Hızlı hareketlerle pantolonumdan kurtuldum. Ona sahip olmama tek engel Beliz’in üzerindeki küçük kumaş parçasıydı. Ondan kurtulmak üzereydim ki Beliz durdu. Onun duraksadığı farkedince bende duraksadım. “Ben.. inanamıyorum.. hayır..” dedi ve kendini geri çekti. Korkusunun üzerine gitmek istemedim. Bende geri çekilince hemen masadan indi ve elbisesinin düğmelerini iliklemeye başladı. “Beliz sakin ol” “Bu hiç olmadı..” derken saçlarını toparladı. Yerdeki dağılan dosyaları ve çantasını hızlıca aldı. “Beliz dur” “Hiç yaşanmadı” dedi ve yüzüme bakmayarak çıkıp gitti. &. Hata yaptım hemde defalarca.. Kocamı aldattım.. Şimdi bir dağ evinde kocam, onu aldattığım adam ve karısıyla sıkışıp kaldım. Basit bir dağ evi cehenneme döndü. Çok değil iki hafta önce gelmiştim buraya, yanımda Barlasla. Hatıraları henüz çok tazeydi. Semih yıldönümümüz için getirdi şimdide. Gelecek misafirlerden habersiz hatıralarla savaşırken daha kötüsü oldu. Semih kapıyı açtı, Barlas ve karısı İlayda girmek üzere bekliyorlardı. Cehennemin kapısındaydılar.

Narin & Mirza’nın değil, Sadece Narin’in hikayesidir! İlerleyen bölümlerde yeni karakterler ekleniyor! Ona göre başlayın "Bu saate kadar gelir diye düşünüyordum" dedi Fırat. "Bizde anlamadık abi, Kazım'a kızı babaevine götür demişler" "Kazım nerede?" "Ortadan  kayboldu çoktan. Tabi sağ salim teslim ettim demiş konağa" "O zaman nerede bu Mirza!" "Abi ben sordurdum da her zamanki gibi işe falan gitmişler ailecek. Yokluğunu anlamadılar heralde. Akşamına dayısına gitmiş hatta Mirza" "Öyle şeymi olur lan! İnsan karısının kaybolduğunu anlamazmı!" birkaç küfür savurup konuşmaya devam ettiler.     Yokluğumu bile anlamamıştı Mirza... Ve ben bu delikte kaç gün kaldığımı sayamadım.

Efsunum ben .. aynı anda iki hayat yaşayan. Eslem’in gölgesinde Onun hayatına hapsolmuş Efsun.. Ndndmaşşsndndlsşsisismsmdjsjsjsklaağağiaowjensndlsşsisödmdmdmdkkdjendlsmdmdmdlsşşsşsşslslsşsşsşsşlsksmznxnxk

Herşeyden habersiz yaşadım yıllarca.. Şimdi bilmediğim bambaşka bir dünyaya açtım gözlerimi.. Bildiğim tüm gerçekler altüst oldu. Dolunayda canımı yakan ağrılarım şimdi kalbimin ağrısına bıraktı. Alfa’nın gelini