4
649 Kelimeler
Sabahın ilk saatlerinde okulun koridorlarında ağır ağır yürürken aklımı sürekli kurcalayan bir özür sorunu vardı. Bu sorunu bir an önce halletmek ve beynimi biraz olsun rahatlatabilmek adına sırt çantamı sırama bırakma işini erteledim ve Mete'nin sınıfının önünde duraksadım.
Sınıfın içine kısaca bir göz attığımda hatırı sayılır bir kalabalık duruyordu fakat ben çoğu insanı tanımıyordum. Aslına bakarsak Mete'yi tanıyabileceğimden de emin değildim. Burada okuduğum yıllar boyunca onunla bir gün bile konuşmuşluğumuz olmamıştı. Bildiklerim yalnızca Yasemin'in anlattıklarından ve okulda popüler biri olmasından ileri gitmiyordu.
Gözlerimle sınıfı taradığım sırada yanımdan geçen insanların fısıldamalarını duyabiliyordum. Pek arkadaşım olmamasına rağmen voleyboldaki yeteneklerimden dolayı okulda tanınmış bir kimliğe sahiptim. Fakat olabildiğince bu kimliğimden uzak durmaya çalışıp sıcak ve sakin köşeme çekilmeyi tercih ederdim. Bu benim hayat felsefemdi çünkü. Kendimi bu şekilde daha rahat ve mutlu hissederdim.
Baktığım yönün tersinden bana doğru gelen birini görünce duraksadım. Bu Mete olmalıydı. Gür ve siyah saçları oldukça bakımlı duruyordu. Keskin yüz hatları beyaz teniyle uyumlu görünüyordu. Uzun bacaklarıyla attığı adımları hızlı ve sertti. Çattığı kaşlarından ötürü sinirli olduğunu anlayabiliyordum.
Tam önümde durdu. Yine de emin olmak istercesine sordum. "Sen Mete misin?"
Çatık kaşlarının altındaki gözlerinden bir afallama ifadesi okudum. Sanki sorulacak en anlamsız soruyu sormuşum gibi yüzüme bakıyordu. "Evet."
Ona karşı mahçubiyetim sınırdayken bunu ikiye katlamak istemiyordum. Bu yüzden bir an önce konuya girmek istedim. "Ben Nil. Dün yanlışlıkla sana mesaj atan kızın arkadaşı. Onun adına senden özür dilerim."
Kısa bir süre sessizlik yaşandı. Tahminimce samimiyetimi ölçtüğü için dikkatlice yüzüme bakması beni iyice gererken bir türlü düzleşmeyen kaşları, ateş gibi yanan ensemi ferahlatmak adına sırtıma dökülen dalgalı siyah saçlarımı savurma isteğimi körüklüyordu. Kendimi sıktım.
"Neden arkadaşın gelmedi?"
Dudaklarımı birbirine bastırdım. Bu da ayrıyeten utanç duyulacak bir konuydu. "Arkadaşım Ufuk'tan hoşlandığını açık etmiş. Utandığı için gelemedi." Yanlış anlamasını önlemek adına başımı hızla iki yana salladım. "Ama utanç duyduğu tek konu bu değil tabii ki. Senin hakkında konuştuğu için de bir o kadar utanıyor."
Arkasındaki bir yere dönüp kısaca bakış attığında arkadaşı Ufuk'un bizim olduğumuz tarafa doğru sırıtarak baktığını fark ettim. Anlam verememiştim.
Tekrar önüne döndüğünde kısık sesle mırıldandım. "Bu aramızda kalabilir değil mi?"
Başını onaylarcasına salladı fakat kaşları hâlâ aynı vaziyetteydi. "Hakkımda yapılan tek bir dedikodu duymadığım takdirde arkadaşının sırrı güvende olur."
Başımı salladım. Haklıydı. "Dikkat edeceğiz. Tekrar özür dilerim ve ayrıca teşekkür ederim." Konuşacak başka bir kelime bulamadığımda buradan bir an önce gitmek için harekete geçtim. "İyi dersler."
Duraksamadan arkamı dönüp uzaklaştığım sırada sırtımda gezinen bir çift gözü hissetmiştim fakat bileğimdeki bilekliğimin yokluğundan habersizdim.
Anonim: Selam yakışıklı;)
Mete: Kimsiniz?
Anonim: Kalbinin tek sahibi..
Flört yöntemlerimle Mete'yi etkileme safham başlıyordu.
Mete: Pardon anlamadım?
Anonim: Kibarlığını yiyem senin
Anonim: Daha anlaşılır bir şekilde açıklayayım mı
Anonim: Gelecekteki müstakbel eşin
Anonim: Tüm hayatını birlikte geçireceğin o güzel kadın
Anonim: Yegane mutluluğu ve huzuru bulacağın o sığınak, o yuva
Yani en iyi arkadaşın Ufuk...
Anonim: Daha fazla anlatmak isterim ama devamını yaşatarak öğreteyim isterim
Anonim: Tanıştığına memnun oldun mu yakışıklı;)
Mete: Çattık iyi mi
Ve klasik Mete...
Anonim: Neye çatıyorsun aşkım?
Anonim: Söyle de birlikte çatalım;)
Mete: Böyleleri niye hep gelir de beni bulur, anlamıyorum ki
Anonim: Yia! Şapşal şey seni
Anonim: Düzelt o kaşlarını bakalım
Anonim: Bakma etrafına, göremezsin beni :D
Rol yapmak o kadar da kötü bir iş değildi aslında.
Mete: Beni takip mi ediyorsun?
Mete: Sapık mısın?
Mete: Yoksa kafa mı buldun?
Anonim: Sapık değilim, aşığım;)
Anonim: Sen de gözlerimin önündesin
Anonim: Durduramıyorum kendimi
Mete: Eren, Selim, Kenan, Melih hanginizsiniz?
Mete: Uğraştırmayın beni, sonra fena olur.
Asıl bu adam beni uğraştıracak gibiydi.
Anonim: Cıks!
Anonim: Bilemedin;)
Mete: Ufuk sen misin?
Mete:Henüz sakinliğimi yitirmeden söylersen iyi edersin.
O sakinliğin üzerinde biraz oynamam gerek idi.
Anonim: Ben Ufuk değilim.
Anonim: Ufuk, arkadaşımın hoşlaştığı çocuk
Anonim: Hani anlarsın ya...
Mete: Hoşlaştığı çocuk demek...
Anonim: Evet.
Sanırım iyi gidiyordum.
Anonim: AMA BEN KESİNLİKLE ŞUAN SANDIĞIN KİŞİ DEĞİLİM!
Anonim: BAŞKASIYIM!
Mete: Anlıyorum.
Mete: Fakat ilgilenmiyorum.
Mete: Her kimsen kendine başka bir eğlence bul.
Mete: Benden sana malzeme çıkmaz.
Anonim: Göreceğiz yakışıklı ;)
Görüldü✔✔
- Yazar
