Gece Yolcuları

3

Ufuk'tan;

Yasemin: Kimseye söylemezsin değil mi?

Yasemin: Özellikle Mete'ye

Yasemin: NİL DUYARSA PARÇALAR BENİ ÇÜNKÜ!!!

Ufuk: Tamam ya, güven bana.

Ufuk: O iş bende ;)

Mesaj kutumdan sırıtarak çıkarken rehberimdeki en çok aranan numaralardan en üsttekine tıkladım. Birkaç çalıştan sonra telefon açılmıştı.

"Kanka Nil seni seviyormuş."

Birkaç saniye ses gelmedi. Duraksadığını anlamıştım. "Nil kim?"

"Hani var ya, sana 'Nil' diye mesaj atan kız. Hah! Onun arkadaşı işte. Ayrıca voleybol da oynuyor."

Bir süre ses kesildi. Sanırım mesajı kontrol ediyordu. "Anladım da bana ne kızın voleybol oynayıp oynamamasından? Ne yapabilirim?"

"Oğlum müşteri hizmetleri gibi konuşup durmasana! Ne demek ne yapabilirim?" Sabırla nefes aldım. "Kız diyorum, seni seviyormuş diyorum."

Onun da benim gibi derin bir nefes aldığını duydum. "Gece gece nereden çıkardın onun beni sevdiğini?"

"Yasemin'le konuştum. Yani sana mesaj atan kız ile. Kendisi söyledi. Aslında sana o mesajları yanlışlıkla atmamış."

Bıkkın bir ses tonuyla mırıldandı. "Kardeşim, anlattıklarını keşke anlayabilsem."

Sabırsızca konuştum. "Tamam tamam, yarın okulda tüm detayıyla anlatırım sana. Ee ne diyorsun Nil işine? Güzel kız oğlum!"

"Ee'si bir şey demiyorum. Güzel olup olmaması önemli değil. Onun ya da bir başkasının hisleri beni alakadar etmez."

Gittikce daha da sinirlendiğimi hissediyordum. "Var ya, cidden kız haklı! Oğlum böyle böyle okulda adını çıkaracaksın, sonra da dedikodunu yapanlara sızlanırsın artık!"

"Kimsenin benim hakkımda söyledikleri umrumda değil. Basketbol kariyerim ile NBA hayalimden başka bir şeyin zihnimi kurcalamasını istemiyorum. Burada kalıcı olmadıktan sonra boş hayaller kurmanın anlamı yok." Ses tonu kararlıydı. Haklıydı da. Fakat ben, onun çalıştığı kadar eğlenmesini de istiyordum.

"O kızın da gözünü korkutmak için öyle yazmıştım. Seninle konuştuğuna göre korkmuş olmalı." Sesi yorgun ve boşvermiş çıkıyordu. Üstelemedim. "Galiba."

"Başka söyleyeceğin bir sey var mı kardeşim? Antrenmandan yeni çıktım. Yoldayım." Hareket halinde iken telefonda konuşmanın zararlı olduğunu duyduğumuzdan beri konuşmamaya çalışırdık. Bu yüzden ben de fazla tutmadım. "Yok."

Fakat birden aklıma gelen şeyle sırıttım. "Yarınki matematik ödevi sorularının cevaplarını senden alırım." Bıkkınca soluklandı. "Son bir kez daha öyle olsun bakalım. Cevapları öğretmeden vermem ama."

Telefonun arkasından ona öpücükler yollayarak vedalaşırken aklımda matematik sorularından daha güzel bir fikir vardı.

Beklemeden uygulamaya koyuldum ve en yakın arkadaşım için sahte bir anonim hesabı açtım. İlk mesajım ne olmalıydı?