OKAN
Vedat bir anda insafa gelip beni azlettiğinde içimdeki korku sona ermişti. Bu saatten sonra Adana’da beni yaşatmazlar. Hele ki Yeliz öldüyse Cihangir beni kesin sağ bırakmaz.
Konağa geldiğimde annem gözlerinde yaşlarla bana sarıldı. Üstüm başım kan revan içindeydi. Hatta sidik kokuyordum. Çünkü tuvalete bile sokmamışlardı. Kendi pisliğimde açlıktan öleceğimi sanıyordum ama Ahmet bir hata yapıp beni Vedat’a şutladı. Vedat’ta yürek olsa beni bir yıl önce öldürürdü. Ahmet Uygur’un beni Vedat’a bırakması en büyük şansım olmuştu.
“Ahhh oğlum… Seni öldürdüler sandım. Polise gittim. Herkes seni arıyor. Çok şükür canına kıymamışlar. Ne oldu, nasıl kurtuldun? Hem Yeliz’den ne istedin?”
“Anne boşver şimdi olanı biteni, sen bana çanta hazırla. Ben yıkanıp buralardan gideceğim. Bu şekilde
