"En Uzun Yolculuklar Bile Vatan İçin Gidilenlerdir. "

​"Bazı bekleyişler bir ömür sürer... Ama kalpten hiç eksilmez." ​Sevgili okur, ​Bu satıları bir asker eşi olarak yazıyorum. Her gün biraz gururla, biraz sabırla ve çokça özlemle yoğrulan bir hayatın içinden, kalbimin en sessiz yerinden sesleniyorum sana. ​Belki dışarıdan güçlü görünürüz, belki gülümsemeyi hiç bırakmayız ama bil ki biz, görünmeyen bir cephede savaş veren kadınlarız. ​Her gün yeniden doğar, her gece içimizde bir savaşı daha sessizce bitiririz. ​Asker eşi demek, sadece beklemek değildir. O, sabırla yoğrulmuş bir yaşam biçimidir. ​Uzakta olan bir kalbi her nefeste içinde taşımaktır. ​Ve bazen öyle uzaklardasındır ki... ​Bir gece yarısı telefon çalsa, yüreğin ağzına gelir. ​"Acaba aileme bir şey mi oldu?" korkusuyla açarsın o telefonu. ​Her seferinde derin bir nefes alırsın ama o korku hiçbir zaman tam geçmez. ​Sonra bayramlar gelir, düğünler olur... ​Herkes sevdikleriyle bir aradadır, sen ise bir çaya, bir kahveye, bir sarılmaya hasret kalırsın. ​İşte biz buna gurbet deriz. Yalnızlığın, sessizliğin ve sabrın adıdır gurbet. ​Bu süreçte insan değişir, gurbet ile yeniden doğar. ​Bazen kendi ailenden uzaklaşır, bambaşka insanlarla can bağı kurarsın. ​Kader, bazen seni hiç tanımadığın insanların arasına bırakır. ​Yedi kat yabancıyı öyle bir anda tanırsın ki, sanki yıllardır kalbinde taşıyormuşsun gibi gelir. ​Çünkü insan bazen kan bağıyla değil; yaşadığı acılarla, paylaştığı sessizliklerle bağ kurar. ​Hastalandığında, düştüğünde, korktuğun da, bir şeye ihtiyacın olduğunda onların kapısını çalarsın. ​Zamanla anlarsın ki; gerçek aile, aynı soydan gelen değil, aynı yükü birlikte taşıyandır. Bir gün aynaya baktığında fark edersin: ​Büyüdüğün evin insanları artık birer hatıradır. ​Ama gurbette buldukların, senin bugünüdür. ​Sıcak bir çorba, bir çocuk gülüşü, bir omuz başı kadar değerlidir her şey. ​Ve o an içinden bir ses fısıldar: ​"Ben yalnız değilim..." ​Belki bu düşüncelerim, desteksiz çocuk büyütmenin, güçlü görünmek zorunda olduğun günlerin bir yansımasıdır. ​Ama inanıyorum ki, bu satırlarda kendini bulacak çok yürek var. ​Belki sen de bir asker eşisin. ​Belki bir bekleyişin içindesin. ​Belki sadece kalbinde yarım kalan bir hikaye taşıyorsundur. ​Ne olursa olsun, bu satırların arasında kendimden bir parça bulacağına inanıyorum. ​Çünkü "Hilâl ve Yıldızın Nöbeti" sadece benim değil; senin, bizim, tüm sessiz kahramanların hikayesi. ​Ve ben buradan gurbetteki aileme seslenmek istiyorum: ​İyi ki varsınız, iyi ki sırtımı dayadığım sağlam duvar oldunuz. ​İyi ki çocuklarını gönül rahatlığıyla emanet edebildiğim, korkularımı paylaştığım, kahkahalarım arasında yeri olan o güzel insanlarsınız. ​Her satırını kalbimle yazdım, her duygusunu yaşadım. ​Şimdi, senin okuman, hissetmen, anlaman için bırakıyorum sayfalara. ​Hoş geldin sevgili okur... ​Balıkesir, 2025 ​Sevgilerimle ... ​Bu, geceyle konuşan bir yüreğin sessiz hikâyesidir.