Aradan iki gün geçmişti.
Defne kendini toparlamış, yaşadıklarının izlerini içinde saklamayı öğrenmişti. Baran, onun çıkış işlemlerini tamamlamış, eve dönüş hazırlıklarını yapıyordu. Hastane koridorlarında sessizce yürürlerken Defne birden durdu.
"Baran... Benimle ilgilenmeni istemiştim. Teşekkür ederim," dedi yumuşak bir sesle.
Baran gözlerini ona çevirdi. "Bunu söylemene gerek bile yok. Senin güvende olman her şeyden önemli," dedi.
Melih cephesinde de ise;
Teşkilatta birileri hâlâ Nasır’ın peşindeydi. O adamın yakalanması için gece gündüz uğraşılıyordu. Çünkü Melih, kızının bir daha zarar görmesini istemiyordu. Onu korumak için sadece mücadele etmek yetmezdi; sistemin içindeki zayıf halkaları da temizlemek gerekiyordu.
Defne’nin aldığı psikolojik ve fiziksel darbeler, artık geri dön
