Yarım Şarkım

Müziğin girişiyle ilk dansıma başladım. Duyduğum her nota içime işlerken gözlerimi kapatıp kendimi ritme bıraktım. Ezbere bildiğim hareketleri peşin sıra hatasız yaparken yüzümde bir gülümseme oluştu. Dans etmek benim varoluş sebebim. Son hareketi tamamladığımda müzik durdu. Ben rahat bir nefes alırken sıradaki şarkı çalmaya başladı. Müzik çaların yanına gidip kapattım. Tam o anda içeri dans hocam girdi. “Gece çalışman bitti mi?” “Bitti hocam.” “Harika. Şimdi sana bir haberim var.” Dediğinde meraklandım. Yüzündeki ifadeye bakılırsa sevineceğim bir şey olmuş. “Dinliyorum hocam.” “Az önce bir telefon aldım. 2 hafta sonra Sarper oteller zincirinin Antalya’da ki şubesinde dört kişilik bir dans gösterisi istiyorlar. Sen, Yalın, Duru ve Emre gideceksiniz.” Cümlesi bittiğinde şaşkınlıkla baktım. “Ayrıca bu özel bir gösterim olduğu için oldukça yüklü bir ödemede alacaksınız.” Dediğinde şaşkınlığım daha da arttı. “Bu harika bir haber hocam.” “Şimdi git ve duşunu al. Ben diğerlerine haber vereceğim. Yarından itibaren de çalışmalara başlarsınız.” “Tamam hocam.” Dediğimde Yiğit hoca dans odasından çıktı. Kenarda duran çantamı elime alıp soyunma odasına ilerledim. Eşyalarımı kenara koyup kendimi duşun altına attım. Bu gerçekten de çok güzel bir haberdi. Yapacağımız gösteri gibi binlercesine çıktık senelerdir ama yine de heyecanlanıyorum. Hızlıca duşumu aldıktan sonra mini kot şortumu giyindim. Üzerine bir omzu açık salaş beyaz tişörtümü de geçirdiğimde tamamdım. Hava zaten yeterince sıcak o yüzden makyaja hiç gerek yok. Islak saçlarımı da tarayıp ördükten sonra çantamı omzuma takıp çıktım odadan. Duru’nun çalışması erken bittiği için beni bahçede bekliyordu. Arkadaşımın yanına doğru yürümeye başladım. Bahçenin köşesinde Yalın ve Emre’yle oturduğunu görünce o tarafa yöneldim. Hepimiz Mimar Sinan’ın dans bölümünden mezunduk. Birçok öğrenci gibi okulla bağımızı koparmayıp burada devam ettik. Okulun başından beri ben Yalın’la Duru’da Emre’yle partnerdi. Dördümüzün uyumu oldukça beğeniliyor. “Selam gençlik.” “Sonunda o odadan çıktın Gece.” Deyip gözlerini deviren Duru’nun yanına oturdum. “Hoş geldin güzellik.” Diyen Yalın’a gülümsedim. Emre yine telefonuna gömülmüştü. “Dünyadan Emre’ye.” “Gece bir dur be kızım. Mesele mühim.” Dediğinde Duru’ya döndüm. “Sevgilisine öküzlük yapmış affettirmeye çalışıyor.” Diye açıkladığında mevzu anlaşılmıştı. İçimizde tek sevgilisi olan Emre’ydi. Biz üçümüzse saplar grubuyduk. “Yiğit hoca sizinle konuştu mu?” Dediğimde Duru heyecanla bana döndü. “Ay evet konuştu. Gece ben çok heyecanlıyım.” “Sen bir de bana sor Duru’m. Heyecandan öleceğim.” “Sakin olun güzellikler ilk kez yapmıyoruz.” Diyen Yalın’a baktım. “Orası öyle ama elimizde değil Yalın. Her gösteri ilkmiş gibi.” Dediğimde halimize güldü. Bir süre daha orada oturup gösteri hakkında konuştuk. Sonra da yarın çalışma için saat ayarlayıp ayrıldık. Duru’yla ortak aldığımız arabaya bindik. Nedense kullanma işi hep bana kalıyor. Arabayı çalıştırıp yola çıktığımızda Duru telefonunu radyoya bağlayıp şarkı açtı ve eşlik etmeye başladı. Bu haline gülümseyip yola devam ettim. Ah benim deli dolu kabına sığmaz arkadaşım. Duru ve ben 6 yaşındayken tanıştık. Aileme ettiğim ısrarlar sonucu beni yazdırdıkları bale kursunda tanıştık. O saatten sonra yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi. Ben yalnızlığımı dansla gidermeye çalışırken Duru her şeyim oldu. O ve ailesi bana kendi ailemden daha çok aile oldu. Lise sondayken ailem yurt dışına yerleşme kararı aldı. Ben gitmeyi kabul etmeyince beni bırakıp gittiler. Duru’nun gönlü yalnız kalmama el vermeyince ailesini ikna edip yanıma yerleşti. O günden beri de hiç ayrılmadık. Mimar Sinan’ın seçmelerine birlikte girip aynı bölümü kazandık. “Gece markette dursana abur cubur alalım.” Diyen Duru’yla gülümsedim. Bu kız bu kadar abur cuburu neresine yiyor acaba? Marketin önünde park edince ikimizde indik arabadan. Eğer Duru’yu engellemezsem tüm marketi almaya kalkışır. Eline aldığı büyük arabayla reyonlar içinde gezmeye başladığında kendimi önümdeki savaş için hazırladım. Sonunda elimizdeki yaklaşık yedi poşetle eve girmeyi başardık. Duru’yu ikna edip yarısını bırakmak tam 45 dakikamı aldı. Kızda deli gibi çikolata ve cips aşkı var. Elimizdekilerle paldır küldür salona girdiğimizde Defne mutfaktan çıktı. Halimi görünce kahkaha attı. “Yine bir Duru ve market vakası sanırım.” “Gülme Defne ya. Bu kız ömrümü yedi.” Dediğimde Duru bana dil çıkarıp koltuğa attı kendini. “Hiç yerleşme Duru hanım. Kalkıp aldıklarını yerleştiriyorsun!” Diyen Defne’ye yavru köpek bakışları attı Duru. “Ama Defne’m ben çok yorgunum. Ne olur bu seferlik sen yerleştirsen. Lütfen.” “Hayatta olmaz her seferinde aynı şeyi yapıyorsun Duru. Çabuk kalk.” Dediğinde Duru oflayarak kalktı. “Tabi ya hep bu zavallı duruya yüklenin.” Diye söylenerek içeri gitti. Bizde arkasından kahkahamızı koy verdik. Duru aşırı derecede üşengeçti. Neyse ki zamanla biraz da olsa hafiflettik bunu. “Defne iş görüşmen ne oldu?” “Biz sizi arayacağız.” Diye taklit edip gözlerini devirerek yanıma oturdu. “Kibarca sepet havası işte.” Uzanıp elini tuttum. “Üzülme kuzum elbet bulacaksın.” “2 ay oldu Gece. Biraz daha iş bulamazsam kafayı yiyeceğim!” Üzüntüyle baktım arkadaşıma. Defne 4 senedir çalıştığı iş yerinden istifa etmek zorunda kaldı. Fazla yılışık olan patronundan zaten rahatsızdı. Adam karısını boşayınca sözlü tacizini fiilen yapmaya kalkıştı. Defne de istifa etti. 2 aydır da iş arıyor ama henüz bir şey bulamadı. Pislik adam belli ki Defne’yle uğraşıyor. Defne ve Balın biz Duru’yla üniversiteye başladığımızda bu apartmana taşındılar. Defne 3, Balın da 2. sınıftaydı. Zamanla çok iyi arkadaş olduk. Karşılıklı geçirdiğimiz iki senenin sonunda neden boşuna iki ayrı ev var deyip buraya taşıdık onları. Bu ev bana ailemden kaldığı için kira derdimiz yoktu. 2 oda 1 salon olan ev bize yetiyor. Ben ile Duru, Defne ile de Balın kalıyor. Zaten Defne ve Balın kuzenler. Defne’nin ailesi vefat edince Balın’ın ailesi onu yanına alıp büyütmüşler. O yüzden kardeş gibiler. Defne yaşı itibariyle hem Balın’ın hem de bizim ablamız oldu. “Defne’lerin en güzeli sıkma sen canını elbet bulacaksın. Belki de daha zamanı vardır. Keyfini çıkar tatilin.” Dediğimde gülümsedi. “Tabi senin için demesi kolay küçük hanım. Hem okuldan iş al hem miniklere dans ver oh mis. Acaba bende mi dans okuluna yazılsam.” Dediğinde kahkaha attım. “Tatlım sen yaşlandın dans için.” Dediğimde kafama yediğim yastıkla beyin sarsıntısı yaşadım. Hayır yani neden yastık? Peki neden kafam? Yazık değil mi benim ponçik beynime? Sarsıntı geçiriyorum burada! “Alırım ayağımın altına görürsün yaşlıyı.” “Tamam ablacım kızma.” Der demez odama kaçtım. “GECE!” Defne’nin arkamdan cırlamasına kahkaha attım. Bayılıyorum bu kızla uğraşmaya. Bizden sadece 2 yaş büyük olsa da bazen kızdırmak için abla diyorum. Ses sisteminden klasik müzik açıp yatağıma uzandım. Bu hayatta bana huzur veren üç şey var. Kızlar, dans ve müzik. Bu üçüne sahip olduğum sürece mutluyum. *** “Gece hadi kalk kuzu yemek hazır.” Duru’nun beni dürtmesiyle uyandım. “Ne zaman uyumuşum ben?” “Bilmiyorum güzellik. Sana bakmaya geldiğimde uyuyordun bende ellemedim. Balın da geldi yemek yiyeceğiz hadi.” Dediğinde yataktan kalktım. Duru salona geçerken ben yüzümü yıkamak için banyoya yöneldim. Soğuk suyu yüzüme çarptığımda uykunun sersemliğinden kurtuldum. Yüzümü kurulayıp salona geçtim. Boş görünce mutfağa yöneldim. Kızlar yerine oturmuş, Defne de yemekleri koyuyordu. Defne’nin evde olması en çok bize yaradı. Her gün güzel güzel yemekler yapıyor bize. “Ballım hoş geldin.” Deyip Balın’ın yanağına öpücük kondurdum. Balın kahkaha atıp; “Hoş bulduk bebeğim.” Dedi. Yerime oturduğumda Defne de oturdu ve yemeğimize başladık. “Anlat bakalım Balın’cığım eniştemiz ne yapıyor?” Dediğimde kızardı. “Gece ya.” “Yalan mı Ballım?” Duru da arka çıkınca Balın pes etti. “Bugün bütün gün yan yanaydık kızlar. Bir projenin üzerinde çalıştık. Her dakika yanında olmak çok güzeldi. Bir ara kalp krizi geçireceğim sandım.” Deyip içini çektiğinde gülümsedim. Balın mimardı. Mezun olduktan sonra girdiği iş yerinde 2 senedir çalışıyor ve ne yazık ki patronuna aşık. İlk başlarda gelip geçici bir şey sandık ama bizim kız bildiğiniz deli divane aşık. Tabi adam oldukça zengin, yakışıklı ve çapkın olduğu için bizim kız açılmaya cesaret edemiyor. Adamı gördüğü günden beri içten içe seviyor. Her gün Balın’dan patronu Mirza’yı dinliyoruz. “Ah salak kafam neredeyse unutuyordum.” Diyen Balın’a baktık. “Ne oldu kuzu?” “Yekta bey sekreterini kovdu ve yeni birine ihtiyacı var. Duyunca senden bahsettim. Yekta bey yarın bir gelsin görüşelim dedi.” Deyip sözünü bitiren Balın’la mutlu oldum. Umarım bu sefer olurdu. “Yekta kim?” Diye sordu Defne. “En büyük abi. Biliyorsunuz Mirza’lar 3 kardeş. Yekta bey holdingin başında, Mirza inşaat bölümünün, Alaz bey de otellerin başında.” “Adamlara baksana dört bir yandan kuşatmışlar iş dünyasını.” Dediğimde Balın gözlerini devirdi. “Kızım koskoca Sarperler ne bekliyordun?” Kız da haklı. “Kızlar demeyi unuttuk biz de 2 hafta sonra Antalya’ya özel bir dans gösterisine gidiyoruz.” Diyen Duru’yla gülümsedim. Defne ve Balın bizi tebrik ederken aklıma Yiğit hocanın dediği geldi. Hemen Balın’a döndüm. “Balın’ım sizinkilerin soyadı Sarperdi dimi?” “Evet kuzum neden?” “Biz otelde gösteriye çıkacağız. Yiğit hoca Sarper oteller zincirinin Antalya şubesi dedi.” Dediğimde Balın’ın gözleri büyüdü. “Mirza’ların otellerinden birinde çıkacaksınız demek ki.” Garip. Hepimizin bir şekilde yolunun Sarperlerle kesişmesi gerçekten de garip.         Hatalarım varsa affola. *Bayan ATABAŞ*