Solin( töre)

"Bırak onu bırak ne istersen yapacağım." Avazım çıktığı kadar bağırarak boğazımı yırttım. öfkeli ve sert solukları ile,yüzündeki Zafer gülümsemesi ile bana bakarken ben Şervan'a bakıyordum. Yüzünden boynuna doğru çizdiği şah damarının üzerinden bastıra bastıra geçiyordu! demin belinden çıkardığı hançerin kör tarafı ile !! Korku tüm benliğimi Sararken nefesim kesildi sandım. " Tamam" değip Demir parmakların arkadından baktığım da Şervan bana bakıp gülümsüyordu. Onun için korkmayayım diye ! Bizim halimiz idam sehpasında ki bir mahkuma çok yaşa demek gibiydi. Şervan" Korkma ben burdayım " diyor Kurban olduğum . " Başımı hızlıca sallayıp akan gözyaşlarımı sildim " Vallahi korkmuyorum (Yamal' ) "gerçek adı (Şervan ) dı uzattığım elimi iblis' gibi baktığın da ayağını kaldırıp var gücü ile tekmesini attı elime . Sesim soluğum kesildi acıdan. Evet , evet iblis ta kendisi ben acıyla önceden beni döve döve kırdığı elimi kendime çekip . Canımın acısını görmezden gelip. Beni tek seven kişiye bakıp gülümsedim. Onun gözyaşları akarken " (mahbub ) ( canım )" diye acıyla inledim. " Jamil ( aşkım )" dedi gizli ve cılız sesi ile . "(Yamal )(umut ) " ağlama sen ağlayınca kalbim ağırıyor derken Şervan' Başını sallayıp dik tuttu . İblis onu götürmek için yerde sürüklemeye başladı. "(Jamil)( Aşkım ) " Diye bağırdı onu zorla bulunduğum mahsenden çıkarıp yerde sürüklerken. Avazım çıktığı kadar ağla ağlaya bağırdım. Sırtımın değdiği taş duvarlarla ile yere çöktüm. Sizin hiç kanatlarınızı kırıp elinize verdiler mi ? Yüzünüze baka baka yaptılar mı ? Bunu! İblis Şervan'ı bana karşı Kullanıyor! geri gelirken gelen ayak seslerinden anlıyordum. Sert ve tok adım sesleri gelirken Ondan korkmuyorum ama tek korkum Şervan'a birşey yapmasıydı. Her Bana uzaktığı o kirli kanlı ellerine tiksinerek bakarak korku ile dizimi kendime çekiyorum İblis 37 yaşında ben ise 19 yaşındayım. Umutlarımın tükendiği, hayatımın son noktasıdayım.. Daha ne kadar kötü olabilir ki ? Diyorum, Allah belamı vermiş Zaten , bu pisliğin içinde buğulup gideceğim,Ölüm de geçmiyor ki elime, İkinci Demir kapı,nın açılma gelen sesle iki elimi başımın üstünde koyup " yeterrr dayanamıyorum diye bağırdım.. Delirmiştim. bulunduğum hücrenin kapısını da açınca yarım metrelik sakalı ile üzerime gelince , karanlık gölgesi İblis' in ta kendisiydi. Diyor ki "iki yıl önce biri seni aramaya gelmiş." Kim diyorum ? Söylemiyor , "ortalığı yaktı yıktı Seni bulmasına izin vermedim "diyor . " Seni öldü sanıp gitti şeytan herif " diyor. Beni bulmaması için beni iki yıldır bu hücrede tutuyormuş. İki yıldır, gözünün bitiminden boynuna kadar onun yüzünü bıçak yarası vardı. Beni arayan kişi yapmış. " Gözümü çıkarakmış " diyor ! Pis elleri ile Çenemi sıkarken ben korku ile gözlerimi yumdum. Kim ,dir ? nedir bilmem ama, kimse beni aramaz ki ! benim ailem Suriye savaşın da İblis onları öldürdü. Benim kimsem yoktu. bu İblis iki yıldır her kızdığın da gelip beni döver döverken küfür ede ede o kişiye söyleniyordu. Sesim soluğum çıkmıyor. Elini üzerimde ki elbiseye çekip yırtarken ben acı ve verdiği korku ile ona baktım. " ne istersen yapacağım demiştin ,bana karşı koymayacaksın" dediğinde aklıma Şervan' geldi. Sesim soluğum kesildi. Kirli elleri ile bana dokununca avazım çıktığı kadar bağırarak isyan ede ede ağladım. Benim ağlamalarım güçsüz ve çelimsiz bedenim için değildi. İblis ,giderken ben dizimi kendime çekip Sesizce ruhsuzca bekledim! açık bıraktığı kapı ile İblisin'in askerleri tek tek içeri girdi. Her biri içeri girip çıkarken benim ruhumda bir parça kesiliyordu. "Yamal için "diyorum" Yamal ah Yamal umudum diye ,sana Yamal diyorum ama sen tüm umutlarımı yok ettin. sen yaktın bu jamil'i "dediğin Sorani'yi. Ah Yamal ah bu jamil'in bir senin için yaşıyor ölsün bu jamil'Yamal. Kirli bu jamil''im dediğin Sorani', sana layık biri değil ki ? Sevme beni Yamal sevme! Sen beni sevince ben bunları öldüremiyorum. Onlarda biliyor ben tek tek canlarını alırdım Yamal ( umut ) sen olmasan. Başımın kara belası Yamal , Asıl adı Yamal değildi,ben ona Yamal diyorum. Asıl adı Şervan'dı. Bu pisliğin içinde umut olsun diye umudumu kaybetmemek için Yamal' diyorum Arapçada yamal Umut,tu. Saatlerce öyle yerde kanlar içinde kaldım. Üzerimde parçalanan elbisem bile , benim bedenim ve ruhumdan daha sağlamdı. " Elbise " dediğimde kahkaha atan İblis'in adamı beni duymazdan gelip çıktıp gitti. Başımı gökyüzüne kaldırdım ,babam diyordu, Allah var " Allah' ım neden izin veriyorsun? görmüyor musun ?kulun kuluna ne ediyor" Avazım çıktığı kadar sesimi duysun diye bağırdım. " Allah duy beni ,çok mu? uzaktasın beni duymuyorsun " babam derdi " şah damarından daha yakındır, Allah' . Benim mi ? Şah damarım yoktu. " Elbise getir " diye bağırdım,beni duyamamazlıktan gelen İblis'in adamını ellerimle parçalayacaktım. İki yıldır tek kelime etmedi . Dili yoktu belki de " İblis'e söyle elbise istiyorum " Bana nefretle bakarken yüzüme vurduğu Tokatla yere düştüm ,ona İblis dediğim için zorlarına gidiyordu . Avazım çıktığı kadar " İblis'in kulu ve elçisi ! elbise istiyorum" Yüzüme üst üste vurunca konuşacak halim kalmamıştı. Elbise,yı tamamen yırtarken gülüyordu. " Allah' gör Allah duy bu İblisleri helak et " " Seni öldüreceğim biliyorsun değil mi ? Bana dokundun diye öleceksin " dediğimde inanmadı bana. İki gün sonra gelen elbiseyi yüzüme fırlattı. Üzerime giydiğim elbise ile ayağa kalktım. "İblis'in kulları İblisler" ağzıma geleni söyledim içeri giren siyah giyimli yüzü kapalı İblis'in adamı elini boğazıma koyunca iki gün önce içeri girenlerin birinin bıçağını almıştım. Bağrına sapladım üst üste. Onu o kadar çok bıçakladım ki artık Bağrı delik deşikti. Benim de bağrım öyle delik deşikti. Kimse dedi mi ? Bu Sorani'yi bağrı delik deşiktir diye. Silahıda aldım , saatlerce oturdum ölüsü başında,nöbet değişimi için geleni direk kafasında vurdum. Silah sesinden içeri kim girdiğiyse kafasından vurdum. O gün bu hücreye giren 8 adamı da öldürdüm. Hepsinin ölsünü yan yana dizdim. Ve onları izledim, Bir o !! bir tek İblis sağ kaldı. Kimse içeri girmedi ben nasıl çıkacaktım bilmiyorum, ben çıkarsam beni öldürmez, öldürmekten beter ederdi. İki gün oturdum o ölülerin başında iblis biliyor kim gelse öldüreceğimi . O yüzden bana dokunanları göndermişti bilerek , biliyordu ne yapar ne eder onları öldürürdüm. O yüzden peşin, peşin göndermişti. Gece sabaha karşı içerden çıkarken arkadan boynuma değen buz gibi soğuk ve keskin bıçakla " nereye " gidiyorsun? Soran'i'" dediğinde iğrendiğim sesi kulaklarıma gelince karşımda gördüğümde" yamal'ın yaralı ve bıçak izleri ile dolu vücuduydu. Elimde ki silah düştü. İblis yine kazanmış bir zafer gülümsemesi ile nidalar atarken. Yapma Allah' yapma !! bunlar senin adını derken ebabil kuşları gönder, babam Ebabil kuşlarından bahserdi . Bir orduyu helak eden ebabil kuşları varmış. Ben tanımam ama bu benimdeki insanlar O zamanki kuşlar kadar Mert değildi. Sen iyisin Allah, bunlar adını zikir etmesin ,izin verme ! İblis üst,ý üste bana attığı tokatlarla yere düştüm. Bu sefer yerde vurmaya başladı. Yamal bana doğru koşmak istiyordu ama iblisin askerlerin kafasına silah dayamıştı. Bağıra bağıra " beni öldürerün onu bırakın" diyordu. Canına Kurban olduğum . Birden Çamurlu onlarca araç durmuştu. İçinden çıkarken dize kadar siyah takımları ile yüzleri görünmeyecek şekilde kapalıydı. Kiminin de sakalı yarım metreydi. Hep bir ağızdan silahlarını kaldırıp Allah' ın adını anıyorlar. Şervan da onlar gibi söylüyor Beni öldürmesinler diye . İblis bana bakıp beni çamurun içinde sürüklerken , ağlamaktan kör olacak gözlerimden yaşlar akıyordu. " Bırak ne olur Bırak.!" Üzerime eğilip saçlarımdan tutup çekince tırnaklarımı derisine geçirdim. " İblis ,iblis " dediğimde askerleren biri Şervan'a tekme atarak onu diz üstü çokmuş şekilde olduğundan yüzü direk çamura girdi. " Tamam demiyorum tamam" dediğimde boğazıma saç teli gibi sivri olan hançeri gülerek dayamıştı. " Bırak ben senin dinine inanıyorum." İblis bana "Kafir "diyor "sen kafirsin biz ise Allah'ın askerleriyiz" Ben bilmiyorum ama babam derdi Allah' var diyordu. Babam seni seviyorsa ,eğer sen varsan iblisler senin askerin değildir. " Beni yerde sürüklemeye devam ederken tüm askerleri ona Allah'ın adını anarak nida atıyorlardı. " Yapma yeter yapma" avazım çıktığı kadar bağırdım. Ama ne yaparsa yapsın beni öldürmüyor bende Şervan' için yaşıyordum. Beni koyduğu yerin yedi kat dibinde mahzende ne kadar bağırırsam sesim duvarlarda yankılanıp bana geri dönüyordu. Sesim benden başka kimseye gitmiyordu. Yerin yedi kat bidine koymuştu beni . Aradan günler geçti. İblis hiç gelmedi , Bir hafta boyunca her gün yerin 7 kat dibine gelen iblis 7 gündür yoktu. Onun ayak seslerinden bile gelişini tanıyordum içimdeki nefret damarlarımdaki kandan daha çoktu. Eğer yaşarsam iblis seni öldürmeden ölmeyeceğim. Ben Suriye'nin küçük bir köyünde Fırat 'a yakın küçük bir evde doğmuşum . Annem vardı benim bir de babam. Biz kimseye karışmadan herkesten uzak kendi tarlamıza ektiklerimizle geçimimizi sağlıyorduk. Taki Suriye'de iç savaş çıkana kadar iç savaş yavaş, yavaş ülkelerin de içine dahil olmasıyla Suriye'artık tam cehennem yeriydi. Başımıza yağan bombalar önümüzdeki çocuk cesetleri ve namusuna ırzına geçilen yüzlerce kadın. Babam Abdullah,Muhammed, annem Hanse Muhammed. bir gün bu iblisler evimizi bastığında ben 11 yaşındaydım. " Kızım buradan çıkma ne olursun çıkma kızım " diğen annem'in sesi kulaklarımdan gitmiyor. gelen seslerden ben korku ile babamın kendi emekleriyle kazdığı su kuyusunun altındaki demire saklanmış üstüm eski, tozlu bir halı ile örtülmüştü. Babamın yalvarışları annemin çığlıkları hiç kulağımdan gitmedi. Annemin " orda kimse yok diye bağırması ile üzerine Ben korku ile bağırmaya başladım. İblisin o gün ki gülmesi de sözleri beynimde ve vücudumda birer kurşun olarak kaldı. Ben 11 yaşındaydım babam kanlar içinde yerde kafası gövdesinden ayrılmıştı. Annem ise üstü başı yırtılmış isyan eder gibi bağırarak bırakın onu o daha çocuk diye bağırdığında. İblis beni saçımdan tutup oradan çıkardı, Anneme fırlattığı hançerle annem anında yerde kanar içinde kalmıştı. " Annnneeeeee ".diye avazım çıktığı kadar bağırarak ağladım. Annemin gözleri açıktı, "belki ölmemiştir "dedim günlerce çünkü en son gördüğüm gözleri açıktı. Meğerse Annem gözü açık gitmiş. Ben o an hayatımın en büyük acısını yaşıyordum. Ama sadece onunla bitmedi ,iblisin kirli elleri bana dokununca annemin ve babamın kanı ellerindeyken bana dokunmuştu. Beni yerde sürüklemeye başladı. Ve beni arabaya bindirmişti. Neden beni öldürmedi bilmiyorum? Biz Suriye'de kimseye zararımız yokken birden hayatı sönen milyonlarca insanlardan biriydik. Kimi ülke sınırları dışına kaçarken kimisi de kaderine teslim bir şekilde kalıyordu burada. Babam"burası uzak bizi bulamazlar diyordu" Ama bizi bulmuşlardı. iblisler her yerdeymiş. O gün çocuk halimle bir ölüden farksızdım günlerce beni bağladı odada aç ve susuz kalmıştım, ama çocuk aklımla ne açlık neden susuzluk aklıma gelmemişti. Çünkü benim babamın kafasından ayrılmış gövdesi geliyordu gözümün önüne. Annemin acı haykırışları vücudumda yaraydı artık. Günler sonra odaya gelen iri yarı uzun karalara bölünmüş adam bir parça ekmek ve su getirdi. Sonra gülerek ekmeği arkasına sakladı. Ben o kadar çok acıkmıştım ki ağlayacak gücüm bile yoktu. Başını iki yana sallayarak "bunu sana vermem için hak etmen lazım"dediğinde ben ne demek istediğini bilmiyordum. Takı ekmekle suyu yere atıp annem'in ve babamın kanlı ellerini bana sürene kadar. O günden sonra ben ikinci defa çocuk değildim artık. Ben kadın da değildim? Ben neydim bilmiyorum? Kadın desen değil çocuk desen değil ? Ben kimdim bilmiyorum? Sorani' benim adım Sorani ben Bunu günlerce kendi kendime sayıkladım. " Ben Sorani'yım annem Hanse baban Abdullah, bizim küçük bir evimiz vardı" Herşeyi unutuyordum, Günler geçtikçe ben neden hala öldürmediklerini bilmiyordum. Ben olanların yemegini yapıp çamaşırlarını yıkıyordum. Birde hepsi'nin şeyi yani şeydim ben büyük bir kadın. Bir gün birinin hançerini alıp bağrıma salladım ve ben o zaman 12 yaşındaydım savaşın ortasında kimsesiz bir çocuk. Ölmek ne bilmem ama ? Ölsem daha iyiydi . bende öyle düşündüm,ve o gün ölmediğimi iblis'in kulağıma gelen sesile ile iblis ama " Sorani " diyor Omuzlarımı sarsıp " uyan Sorani uyan" " İblis ' Allah'ın belası seni öldüreceğim"