“Anne ben çok mutluyum,” Annemin kollarını kavrayıvermişti parmaklarım. Öylesine çok mutluydum ki içim içime sığmıyordu. Kimi görürsem paylaşmadan duramayacak gibiydim! “O kadar mutluyum ki kalbim yerinden çıkacak gibi!”
Var olan heyecanımı başarısız olsam da biraz olsun bastırmaya çabaladım. Bu kadar adrenalin bana fazlaydı. Kalbim hızla vücudumda dolanan kanı pompalarken sanki bir anda duracak gibi korkuyordum da.
“Yekta ile buluştuk. Anlatacaklarım var Ece de geldi mi? Tek tek anlatmayım.“
Annemin yüzünde şaşkın bir ifade oluşurken hafiften de tebessüm etmişti. İlk defa beni böyle görüyor oluşuna yoruyordum bu iki arada kalmış yüz ifadesini.
“Ece yok hala gelmedi ama birazdan gelir.”
O kadar mutluydum ki içim içime sığmıyordu. Bir anda pat diye demek istiyordum aslında ama içim
