Zeno'nun gözleri mavilerimden hızla çekildi ve karnıma kaydı. Yataktan kalktığı gibi yanıma geldi. Pijamamı ve çamaşırımı indirip baktığında gördüğü kan lekeleri ile giyinme odasına yöneldi. Beni de bileğimden tutup dikkatlice götürürken. Dolabımdan kazak ve pantolon alıp giydirmeye başladı.
-"Korkma bebeğim. Birşey yok. Şimdi hastaneye gideceğiz sebebini öğreneceğiz." Ardından kendi de siyah kot ve krem rengi kazağını giydi. Bu sırada telefonu alıp Niccola'yı aradı arabayı hazırlamaları için. Çantamı aldım. Telefonunu cebine attı ve montlarımızı giyip aşağıya indik. Stella ve diğer kızlar masayı hazırlıyordu. Direk kapıya yöneldik. Bizi karşılayan Niccola arabanın kapısını açtı. Vakit kaybetmeden bindik ve yola koyulduk. Yol boyunca sakin olmama rağmen Zeno beni teselli edici cümleler ku
