Masada tabaklar dolup boşalırken, Rojda yüzündeki o yapışkan gülümsemeyi koruyordu. Narin’in etrafında dönen ilgi büyüktü, Boran resmen pervane olmuştu.
Ama en çok dikkatini çeken, Delal Hanım’ın sessiz ama sert bakışlarıydı.
Kadının duruşu, neyi onayladığını ya da karşı olduğunu açık etmeden yalnızca izliyordu. Hele ki son çıkışı tam da istediği gibi olmuştu. Bu, Rojda için yeterliydi.
İçinden geçirdi, belli belirsiz bir zafer ifadesiyle. “Demek ki konuşmam işe yaradı.”
Ve aklı, üç gün öncesine döndü.
O sabah, taş duvarlar daha serin, avlu sessizken… o kapıyı çalmıştı.
Üç Gün Önce – Delal Hanım’ın Odasında
Sabah güneşi konağın taş duvarlarına yeni vurmuştu. Rojda, başını eğmiş, ellerini göğsünde kenetlemiş bir halde Delal Hanım’ın odasının önünde durmuştu.
Kapıyı usulca çaldı.
İç
