Yataktaki Güneş, çıplaklığını kapatmak için hızla yorganı üzerine çekmiş, nefes nefese kalmıştı. Göğsü hiddetle inip kalkarken, gözleri öfkeyle kısılmış, yüzü kıpkırmızı olmuştu. Mirza ise Güneş’in ardı arkası kesilmeyen küfürleri eşliğinde aceleyle alt iç çamaşırını giyiyordu. Parmakları telaşla hareket ederken, yüzündeki pişkin ifade hâlâ kaybolmamıştı.
Genç adam yatağın yanında, yerde duran pantolonuna göz gezdirdi. Oraya gitmek istesede bir adım dahi atmaya tereddüt ediyordu. Yatağa yaklaşmak, Güneş’in alev alev yanan öfkesi karşısında adeta cehenneme yürümek gibiydi. Yine de çaresizdi.
Güneş, dişlerini sıkarak sert bir sesle, “Ne bekliyorsun daha!” diye haykırınca, Mirza çekingen bir şekilde işaret parmağıyla pantolonunu gösterdi. “Pantolonum,” dedi kısık bir sesle. “Alabilir miyim?
