Duru
Gözlerimi açtığımda kendimi bir hastane odasında buldum. Bir süre tavana dalgın gözlerle baktım, sonra yavaşça etrafıma bakınmaya başladım. Kolumda serum takılıydı. Odanın bir köşesinde, bekleme koltuklarında Anna ve Emily yan yana oturuyorlardı. Helka ise pencerenin önünde durmuş, dalgın bir şekilde dışarıyı seyrediyordu. Üçünün de yüzlerinde derin bir yorgunluk ve endişe okunuyordu.
Kendime biraz daha gelince kısık bir sesle, “Kızlar…” diye seslendim. O an üçünün de başı bir anda bana döndü ve neredeyse aynı anda koşarak yanıma geldiler.
Anna, gözleri dolu dolu bana eğildi.
“Güzelim, iyi misin?” diye sordu, sesi titriyordu.
Emily hemen ardından, “Canım, bizi çok korkuttun.” dedi.
Helka ise onları sakinleştirmeye çalışarak, “Kızlar, yavaş olun. Duru yeni kendine geldi, biraz za
