DİLA
İçeri girer girmez Nermin Hanım hemen başladı.
“Vallahi örgüt bahane, Sarp’ın konforlu lüks villası şahane. Yakında Mardin’de kim varsa buraya taşınır artık.”
Halime yanımda bir sütun gibi dikilirken, onun yavrusunu korumak üzere olan anaç bir dişi aslan gibi dikildiğini hissediyordum.
Sarp hızla araya girdi. “Anne!” dedi sertçe. “Bir daha böyle laflar duymak istemiyorum! Zaten derdimiz başımızdan aşkın.”
“Ben olanı söylüyorum oğlum!” dedi. “Yine hata bende mi oldu? O zaman, ne hoş. Aile büyüyor! Önce hizmetçisi, sonra ana babası gelir artık!”
Bir anlığına içimdeki bütün sabır eridi. Ama Halime benden önce konuştu.
“Hanım,” dedi sabrını korumaya çalışarak. “Ben hizmetçi değilim. Lafını bil de konuş. Ben bu kızın dadısıyım.”
Nermin Hanım elinde soğumuş çay fincanını sehpan
