YANINDAYIM

3. Bölüm

Nilay tıpkı idam mahkumları gibi üzerinde kefeniyle, seslerin bir birine karıştığı mekânda celladının gelmesini bekledi. Hissiz kimsesiz en çokta çaresizdi aynı kanı taşıdıkları alışılagelmiş düzeninden vazgeçmedi. Saniyeler dakikalara devretti işittiği sesler kulaklarını uğuldattı, sıklaşan nefesleri ateş olup ciğerlerini dağladı. Tiz zil sesiyle kirpikleri buluşurken herkes suspus oldu, omzuna dokunan elle irkilip gözlerini açtı. Ürkek bakışları abisinin memnun ifadesiyle çakıştı, ellerini ovuşturan Asım alayla gülümsedi. “Bizi senden kurtaracak şahıs tam vaktinde teşrif etti.”

Nilay abisinin ardından bakakalırken bileğini kavrayan elle yutkundu, başına zebella gibi dikilen babasının işaretiyle ayağa kalktı. Kürek kemikleri arasındaki sivri baskıyla sanki aydınlık ortam karardı, evin ısısı kışın keskin ayazına dönerken iliklerine işleyen korkuyla fersiz adımlar attı. Babasının alkollü nefesi ensesinde fısıltılı tehditleri kulaklarındaydı. “Eğer memura bir şey belli edersen gözümü kırpmam, günahından çekinmem seni öldürürüm.”


Nilay'ın bakışları kısacık an büyük defterle içeriye giren nikah memuruna kaydı, babası görmüş olacak ki bileğini çevreleyen baskı arttı. Babasına değen kara gözleri sahtekâr gülüşe takıldı, baskın tehditkâr fısıltıyla bakışlarını yere indirdi. “Aklından bile geçirme şuracıkta nefesini keserim.”


Nilay babasını hafif baş hareketiyle onayladı, basiretsiz adımları nikah akdinin yapılacağı masanın önünde durdu. Murat kızının kolunu serbest bırakıp asker arkadaşının sırtını sıvazladı, karşı taraftaki nikah memuruyla tokalaştı. ”Hoş geldiniz.”


Nilay ilk kez yan yana geldiği adama göz ucuyla bile bakamadı, pürdikkat kendisine bakan memura bir şey belli etmemek için tebessüm etti. Dudaklarının aldatıcı kıvrımıysa kara gözlerindeki intiharı gizlemeye yetmedi.


Memur selamlaşma faslı esnasında gözüne çarpan beyaz elbiseli kızın ürkek duruşu, onun hemen yanındaki yaşı geçkin pişkince gülen adamla ortamdan hiç haz etmedi. Kızın vücut dili hafif tebessümüne karşın vahim durumu anlamasına yetti. Kendisi için ayrılan sandalyeye geçerken etrafındakileri oturmaları için yönlendirdi. Telefonun devletin mühendislerinin geliştirdiği deneme aşamasındaki özel uygulamaya girdi, geliştirme evresinde olduğu için henüz kamuoyuyla paylaşılmamış seçilen pilot bölgelerde aktiveydi. Mesajı gerekli mercilerin sistemine ulaşmıştı, bulundukları konuma resmi polis ekibi gelene dek zaman kazanmalıydı. Bir süre nikah defterindeki bilgileri inceledi, aleni yaş farkı hislerinde yanılmadığının göstergesiydi. Oyalanabildiği kadar oyalandı, deftere bir şeyler işliyormuş gibi yaptı. Bir süre sonra ortamda yükselen homurtular işini zorlaştırırken kalemi elinden bıraktı. Dikkat çekmemek için giriş konuşması yapması gerektiği kanısına vardı, duruşunu dikleştirip ortamdakilere göz gezdirirken vakit kazanmak için ne yapabilirim diye düşündü. Aklına gelen fikri uygulamaya dökmeden “iyi akşamlar,” diyerek söze girdi, es verdiği an öksürmeye başladı.


Memurun sükunetle harcadığı vakit Murat ve diğerlerinin gerilmesine neden oldu. Hoşnutsuz sesler bir birini kovaladı, memurun söze girmesi gerginliklerini silip süpürdü. Anlık rahatlama memurun boğulur gibi öksürmesi ortamda önce şaşkınlık ardından panik havası oluşturdu. Pürüz çıkmasından ödü kopan Asım ilk an bocaladı hemen ardından mutfağa koştu, şansına küfürler ederek bardağa doldurduğu suyu, öksürmekten kıpkırmızı olan memura uzattı.


Nikah memuru zaman kazanmak için suyu aheste aheste içti, birkaç derin nefes sonrası ortamdakilerden özür dilerken kapı zilinin çalmasıyla duraksadı. Ev halkının manasız bakışları çehrelerini saran merak ve şaşkınlıkla resmi polis ekibinin geldiğinin habercisiydi. İdrak ettiği vahim durum sonrası ilk kez nefes aldığını hissetti, kaçak göçek bakışlar attığı boynu bükük kız kurtulacaktı.


Başka misafir beklemeyen ev ahalisi çalan zile anlam veremedi. Ahmet Murat ve Asım çatılan kaşlarıyla sorgularcasına bakıştı, kimse alacaklı gibi vurulan demir kapıyı açmaya yeltenmedi. Odada oyun oynayan çocuklar açılmayan kapı sesiyle koridora koştu, aralarında yaşça büyük olan Şahin aralarından sıyrılıp kapıyı açtı. Asım çocuk sesleriyle panikle bulunduğu ortamdan çıktı, çocukların kapıyı açmasına mâni olamadı. Ulaşmasına üç adım kalan kapı amcaoğlu tarafından açıldı. Karşısında duran resmi polislerle korkusu gün yüzüne çıktı kanı çekildi, eşiğe ulaşan titrek adımları uzatılan izin belgesiyle olduğu yere çivilendi.


Sabırsız ekip baş komiser Atıf'ın önderliğinde eve girdi, tek bir noktaya koşuşturan çocukları takip etti. Girdikleri alana üstünkörü göz atarken cübbesiyle ayağa kalkan nikah memurunun baş selamı alındı. Atıf tekin görünmeyen kişilere kıstığı gözleriyle bakarken polis rozetini gösterdi. “Ev sahibi burada olanları hemen açıklasın.”


Murat öfke ve korkusunu lakayt tavrı ardına gizledi, pantolonun cebine soktuğu ellerini yumruk yaptı. Bir adım öne çıktı “Hoş geldiniz polis bey,” çenesiyle nikah masasını işaret etti. “Kızım ve damadımın resmi nikahı için buradayız.”


Polis memurları sözde babanın gevşek tavrına ayar oldu, sekiz kişilik ekibin en genç üyesi huysuzca homurdandı. "Pezevenk herife bak, bizde doktor toplu muayene yapıyor sanmıştık.”


Atıf karşısına dikilen adamın kendi yaşıtı birini, lakayt tavırla damadı olarak taktim etmesiyle çileden çıktı. Burnundan soluyarak gevşek herifle aralarındaki mesafeyi azalttı, var gücüyle sıktığı dişleri arasından konuştu. “Bu ne laubalilik, senin karşında kıraathane arkadaşın yok.”


Murat evlilik işi baltalanacak korkusuyla polisin huyuna gitmeye karar verdi, duruşunu dikleştirip ellerini önünde birleştirdi. Sahte mahcubiyetle geveledi, “Kızımın mürüvvetini görecek olmanın heyecanına verin.”


Nilay onca patırtıya karşın hissizliğine tepkisizliği eşlik etti, ne olursa olsun çıkış kapıları kilitliydi. Boşluğuna bastırılan yuvarlak sertlikle irkilip refleksle başını yana çevirdi. Tenine çarpan alkollü nefesle gözlerini sımsıkı yumdu, elbisenin eteklerini avuçlarına kıstırdı.


Ahmet’in polislerin gelmesi hiç hoşuna gitmedi, göz ucuyla etrafı kolaçan etti tüm gözler asker arkadaşındaydı. Fırsattan istifade belindeki ruhsatsız silahı ceketin cebine koydu. Namluyu bir umut diye uğruna epey para döktüğü, zihniyetiyle göz diktiği kızın boşluğuna bastırdı. Başları arasındaki mesafeyi yılan sinsiliğiyle azalttı, fısıltıyla tehdit edip kalbur sırtını sandalyeye yasladı. “Hiç kurtulma hayaline kapılma ne yapar ne eder seni bulur ölmekten beter ederiz.”


Ahmet yasal çerçevelerde başının derde girip girmeyeceği konusunda ikilemdeydi, yaşlılıktan buruşan ellerini masaya yasladı, sigara içmekten sararmış parmaklarıyla masada ritim tuttu.


Gözle görülür gerginliğin hakim olduğu ortamda sinir kat sayısını artıran ses, kumral ela gözlü otuzlu yaşlardaki polis memuru boynunu kütletti. Nikah masasında yayvanca oturan adamın karşısına dikildi, işaret parmağını tehditkârca salladı. “O parmaklarını kırar münasip yerine montajlarım.”


Ahmet geriye itelediği sandalyeden kalktı, tüm gözleri üzerine çekse bile aldırış etmedi. Olmayan haysiyetine duydukları ağır geldi, vardı, “Bu kadar insanın içinde olmuyor.” Bakışlarıyla Nilay'ı işaret etti “üstelik birazdan karım olacak ayıp ....”


Atıf’ın işittiği ayıp kelimesiyle nevri döndü soluğu, insan görünümlü haşerenin karşısında aldı. Yüzünde keyiften yoksun gülüş peydahlandı, burun kemerini sıkıp olanca kiniyle çıkıştı. "Ulan cibilliyetsiz dangalak asıl ayıp, yanında torunun gibi duran kızla nikah kıyacak olman.”


Ahmet istifini bozmadan boğazını temizledi. "Yaşı reşit, rızası var.” Nilay'ı kolundan tutup ayağa kaldırdı öne eğik başını çenesine baskı uygulayıp dikleştirdi. "Haksız mıyım karıcığım?"


Nilay babası yaşındaki adamın çenesine uyguladığı baskıyla, geriye çekilmemek için kendisini zor tuttu. Tüm gözlerin kendisinde olduğunun farkındaydı, gün boyunca aralıksız tehditle manipüle edilmişti inkâr etmesi olacakları değiştirmezdi. Sararmış dişlerini göstererek karıcığım diye hitap eden şahsiyetsizle mide özsuyu yükseldi, boğazını asit gibi yakan sıvıyla yutkunmakta zorlanırken gözleriyle onay verdi.