Ateşin dansı…
Ece, ateş çukurundan sıçrayıp karanlıkta süzülen minik alev tanelerini izliyordu. Yıldızlar, gökyüzünde bir örtü gibi seriliydi; bazıları daha parlak, bazıları sönük ama hepsi oradaydı. Aynı hayatındaki anılar gibi… İç içe, yan yana, kimi neşe dolu kimi hüzünlü…
Sallanan sandalyesine oturmuş, dizlerine çektiği pikeyi sıkıca sarmalamıştı. Sanki sadece bedenini değil, içinde kopan fırtınaları da susturmaya çalışıyordu. Olan bitenin ağırlığı, sessizliğiyle üzerine çökmüştü.
Derken, o dinginliği delen o tanıdık ses duyuldu:
— “Sıcak çikolatalar geldiiiii!”
Senem’in enerjik sesiyle birlikte, Ece hafifçe irkildi ama yüzüne ilk defa içten bir gülümseme yerleşti. Bardağa uzandı,
— “Off, sıcakmış bu! Sen nasıl getirdin bunu deli? Çağırsana beni, ben alırdım!”
Senem, kupasını Ec
