Ezel mahkemeden çıktığında özgürleştiğini hissediyordu. Hafiflemiş, bütün ağırlığı gitmişti. Yıllardır ruhunu esir eden pranga parçalanmıştı. Anlaşmalı boşanma olduğu için on gün içinde dava olup bitmişti. Elvan’ın zorluk çıkaracağını düşünmüştü ama yapmamıştı.
Elvan yanında ağabeyi ile mahkemeden çıktığında gözlerinden akan yaşı silerek Ezel’in olduğu tarafa baktı. Mutlu olduğunu gördükçe daha çok ağlamaya başlamıştı.
‘’Arabaya bin!’’ diyen ağabeyiyle itiraz etmeden arabaya bindi. Anne olamayacağını öğrendiği gün yanında ağabeyi vardı ve o teselli etmişti şimdi bir ömür yanında kalmak istediği kocasından tamamen ayrılmıştı ve yine ağabeyi yanındaydı.
Agah, kardeşinin üzgün hallerini görmekten nefret ediyordu. ‘’Denedik bacım, denedik olmadı işte. Kocamı istiyorum dedin diye her konuda
