Elif,
Beni hırpalamaktan yorgun düşen doktor müsveddesi odanın bir yanında, ben bir yanında, sessizce duruyorduk.
Ben ölmeden önce aklıma gelen günahlarımı tek tek hatırlamaya çalışıp tövbe getirirken o da telefonunda bir şeyler yapıp duruyordu.
Birden kapı tıklanmadan açıldığında ikimiz de farkında olmadan irkilerek gelene baktık.
Bizi buraya getiren adam üzerinde bir hasta bakıcı önlüğüyle nefes nefese odaya dalmıştı.
“Paketi acil tahliye etmemiz gerekiyor. Polis baskını haberi aldık.”
Üzerime doğru yürüyüp ayaklarımı çözmeye giriştiğinde işittiklerime anamadım.
Azad’ın benim için polise haber vermeye cesaret göstermesi hiç beklemediğim bir şeydi.
Gözündeki kıymetimin ne kadar düşük olduğunu bildiğim için bir köşede ölmemi bekler zannediyordum.
Benim gibi duyduğuna inan
