Elif,
Azad’dan da herkesten de umudumu kesmiştim artık. Gülbin beni bırakmazdı, biliyorum ama onun da hamile hali ile on saatlik yoldan yapabilecekleri kısıtlıydı.
En azından kimsenin eline oyuncak olmadan öleceğimi söylemişti ya kadın, çok da üzülmüyordum. İsterse bedenimi bin parçaya bölsünler, umurumda değildi.
Kendi canıma kıymanın vebalinden kurtulmuştum çok şükür. Öldürmeden önce iki rekat tövbe namazı kılıp günahlarım için af dileme fırsatı da verirlerse benden mutlusu olmayacaktı.
Annemler için para kaynağı olmaktan çıktığımdan beri varlığım yokluğum birdi. Azad’ın zaten umurunda değildim. Gülbin ve biricik arkadaşım Mihri de biraz gözyaşı döküp sonra hayatlarına, kendi sorumluluklarına dönerlerdi.
Arkamdan perişan olacak hiç kimse olmadığı için de sevinmeliydim.
Azad denen c
