BANA AİT

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM İKİNCİ KISIM

"Sibelllllll"

"Yalan mı söylüyorum  baba Deniz amcam bu baş belası o arabada olmasaydı sence o iki teröristi öldüremez miydi? Şüphem yok...

Ama o na yaptı koskoca mavi komutan bir baş belası için geberdi gitti."

***

Yanaklarımdan süzülen göz yaşlarım dur durak bilmez iken elimde sımsıkı tuttuğum kabanım kayarak yere düşmüş kaldırdığım elim siddetle yanağına patlamıştı.

"Seni öldürürüm sibellll. Seni gebertirim."

Kızarmış gözlerini bana çevirerek şaşkınlıkla  bakarken avazım çıktığı kadar bağırdım.

"ANNEMİN BABAMIN ADINI AĞZINA ALIRSAN  O ÇENENİ DAĞITANA KADAR KAFANI VURURUM BU KAPIYA. ALMAYACAKSIN O LEŞ KOKAN AĞZINA BENİM HASRET KALDIKLARIMI."

Sibel'in yere yığılan bedeninden gözlerimi çekerek bana bakan diğer şaşkın gözlere bakmaya başladığımda  hissizce konuşmaya başladım.

"Ne istediniz benden ne yaptım ki  size?

Daha şu kadar çocuktum amca kapına geldiğimde. Gözümde yaş durmuyordu benim annesizliğimden babasızlığımdan  siz neden beni aldığım nefese bile pişman ettiniz ki?" Amcam geriye doğru aksayarak balkonun korkuluklarına yaslandığında önüne  doğru adımlayarak karşısına geçtim.

"Sen böyle değildin saçımı okşardın benim Sibel'den ayırmazdın beni. Bize ne oldu amca. Sen bize ne yaptın?"

"Kı...."

"Bana attığın ilk tokatı hatırlıyormusun peki?" Perişan bakışlarım yüzünde gezerken gözlerini sımsıkı yumduğuna şahit olmuş acımadan konuşmuştum.

"Hiç unutmuyorum  ben o tokatı Sibel ile ikimize Cihan abi  bir toka almıştı. Pembe kurdaleli üzerinde kırmızı süsü olan bir tokaydı.  Sibel tokayı beğenmemiş ve bana vermişti buna yengem de şahitti değil mi yenge?"

Bakışlarım yengemin gözlerine  döndüğünde hala aynı zalim kadin olduğunu gördüm.

"Sonra nasıl olduysa hışımla sen girdin odama tokalarımın olduğu kutuyu yere döktün."

"Ezra kızım sus ne olur."

"SEN SUSTUN MU AMCAAAAA? O toka o kutudan çıkınca çığlıklarımı duydun mu sen? Ben yapmadım dedikçe üzerimde tepinmedin mi sen???" Bakışlarımbu seferde en arkadaki Kenan'ı bulduğunda sıktığı  yumrukları ile amcama baktığını gördüm.

"Sonra yengem insafa geldi zanlımca her şeyi anlattı sana ama sen o kadar kötuydün ki gene bana kızdın. BIKTIM SENDEN dedin. S-SÜLUK GİBİ YAPIŞTIN dedin. GEBER İNŞALLAH DEDİN." Boğazımdan yükselen kuvvetli hıçkırık ile  devam ettim yakarışlarıma.

"Beni o gün bu yaptıklarının hiç biri yıkmadı amca beni yıkan eline aldığın koca makasla annemin öpmeye kıyamadığı saçlarımı parça parça kestinya ben o zaman anladım benim senin ailende yerim olmadığını."

"Ez.... "

"Hic bir hayalime hedefime ulaşamadım senin yüzünden ben. Okumak doktor olmak istedim yaka paça getirdin beni yine bu konağa. üç yılımı çaldın benden hayallerimi hedeflerimi  çaldın. Hiç bir şey istememiştim ki ben senden kendim çalışmış kendim okumuştum üç yıl boyunca. Gerek olmadıkça babamdan kalan maaşa bile elimi sürmemiştim ki ben.

Ama ne desem işlemez hiç birinize bilirim. Ama sana son sözüm amca ne olur iyi bir adam ol. Allah için ne olurrr..." adımlarım Kenan'ın  önünde son bulduğunda derin bir nefes almış ve ince elimi uzatarak mırıldanmıştım.

"Gidelim mi?"

Bakışları uzattığım elimde takılı  kalmışken hızla  kendisini toparlamış  hemen ardından  ise yere düşürdüğüm kabanımı ve çantamı alarak uzattığım elime parmaklarını dolamıştı.  El ele indiğimiz merdivenlerin ardından  kızarmış gözleri ile bana bakan Şaziye teyzeyi göz göze gelmiş gözlerimi kaçırma gereksinimi duymuştum.  Elindeki tepsiye almak için uzandığımda titreyen ellerimle tutmaya zorlanmış  Kenan  anlayarak kendisi almıştı hemen.

Arabaya oturarak kemerime uzanacakken Kenan benden önce davranmış  açtığı kapımı kapatmadan kemerimi bağlayarak sıcak dudaklarımı alnıma  bastırmıştı.

"Seni karşıma çıkaran rabbime bin şükür."

***

Dinen göz yaşlarımdan geriye mutsuz bir ifade onun yanısıra sızlayan yanaklarım kalmıştı. Ciğerlerime derin bir nefes çekerek başımı yasladığım camdan kaldırarak  araba kullanan Kenan'a küçük bir bakış attığımda telaşlı gözleri yüzümde kısacık gezmiş ardından tekrar yola dönmüştü.

Başımın üzerinde duran küçük bölmeyı açarak aynadaki yansımama bakmaya başladığımda kızarmış yanaklarım ve akan rimelim ile adeta kaçıklara benziyordum. Çantamın fermuarını acarak aldığım ıslak mendil ile akan makyajımı dikkatle temizlemeye başladım.

Yeniden hafif  bir şekilde yaptığım makyajımın ardından  salık  duran saçlarımı ensemde küçük doğal  bir topuz yaptığımda Kenan arabayı yavaşça kenara çekerek  durdurmuş bedenimi arabadan çıkartarak benden tarafa dolanmıştı.

Arabanın  kapısını aralayarak bende araçtan  çıktığımda  Kenan  çoktan yanıma gelmiş iri elini elime dolamıştı. Evlerin  damlarındaki  insanların  bakışlarını  üzerimde  hissetmek  gerilmeme neden olsa da elimi tutan elin verdiği güven çok fazlaydı.

Gecen günlerde  adının Kadir  olduğunu öğrendiğim adam bizi görünce büyük kapıyı aralayarak geriye çekildiğinde derin bir nefes alarak adımlarımı harekete geçirdim.

Melek hanım biz daha çalmadan konağın kapısını açtığında bana bakarak içtenlikle konuşmuş ve hafifçe geriye çekilmişti.

"Gelin gelin. Oy gelinim benim üşümüş girin içeriye hemen." Çekingen bir şekilde içeriye büyük bir adım attığımda Kenan'ın paltosunu çıkardığını görmemle bende çantamı kenarındaki  dolaba bırakarak kabanımın düğmelerine uzandım.

Melek babaanne içerden gelen bir kadın sesiyle içeriye doğru ilerlediğinde ensemde hissettiğim sıcak nefesle irkilsemde belli etmedim. Elleri  kabanımın  yakasından  tutarak bedenimden  ayırmaya başladığında arzu dolu sesi doldu kulaklarıma.

"Çok güzel kokuyorsun."

Yanaklarımın yandığını hissederken kenanın iri eli belimi bularak beni iceriye doğru yönlendirmeye başladığında gördüğüm Cavit amca ile yanına ilerleyerek uzattığı elini öptüm.

"Hoşgeldin güzel kızım."

"Hoşbuldum Cavit amca."

"Amcada ne oluyormuş torunumun karısı olacaksın sen Dede de bana." Bakışlarım samimi yüz ifadesinde gezerken Kenan'ın  gösterdiği  koltuğa oturmuş vakit kaybetmeden yanıma oturmasını seyretmiştim.

"Hiiii tatlı kaldı Kenan ben alayım onu hemen." Panikli çıkan sesimle kenan oturduğu yerden  doğrulduğunda mırıldanarak  uzaklaşmaya başladı.

"Bekle sen alırım ben."

Giden Kenan'ın  arkasından meraklı bakışlarım duvarda ki çercevelerde gezerken Cavit dede çalan telefonu ile ayaklanmış salondaki balkona doğru ilerlemişti. Merak ediyordum aslında Kenan'ın anne babası nerede, yaşıyormu diye?  Etrafta bir süru resim olsada hiç onlar çarpmamıştı gözüme. Açıkçası çekiniyordum sormaya da kendisi elbet  anlatırdı tabi isterse.

Hala gelmeyen Kenan ile  canım sıkılırken yavaşça ayaklanmış ve az önce Melek babaannenin gittiği yöne doğru ilerlemeye başlamıştım.  Melek babaanne mutfaktaki iki genç kızla  hünerli bir hazırlığa girişmişken beni bulan bakışlarıyla  gülümseyerek konuştu.

"Gel kızım."

Mutfağa attığım büyük adımın arkasından  mırıldandığım da üzerimde gezen beğeni  dolu bakışlar istemsizce gerilmemi sağlıyordu.

"Yapabileceğim bir şey var mı?"

"Kalmadı bir şey bir salata var onuda yapar kızlar sen geç ben mantıyı haşlayayım gelirim."

"Ben doğrarım isterseniz."

Bir süre  yüzümde gezen gözleri ile başını sallayarak beni onayladığın da uzattığı bıçak ve kesme tahtasıyla mutfaktaki derin telaşa yavaşça ayak uydurdum.

Elimdeki büyük cam kaseyi mutfak masasının üzerine bıraktığım da  kopardığım kağıt havlu ile ellerimi kurulamış çalan kapıyla farkında olmadan konuşmuştum.

"Kenan'dır ben bakarım."

Hafif koşar adımlarım büyük çelik kapını  önünde  son bulduğunda hızlıca  açarak Kenan ile  yüz yüze gelmiştim. Bakışlarından  afalladığını anlarken  elindeki tatlıyı kenardaki çantamı koyduğum yere bırakmış, hiç vakit kaybetmeden belime doladığı koluyla beni merdivenlere yönlendirmiş bir kat çıkarak odasına sokmuştu.

"Ke-Kenan ne yapıyorsunnn. Babaannen yalnış anlayacak."

Burnunu boynuma yaslayarak içine  büyük  bir nefes çektiginde ellerim kendiliğinden sert pazularına  yükselmiş sertçe  kavrayarak boğuķça mırıldanmıştım .

"Yapma ne olur bir gören  olacak, yalnış anlayacaklar."

"Shhhhhhh bir şey yapmıyorum." Boynuma derin bir öpücük bırakarak tenimin kavrulmasına sebep olduğunda dilimin ucuna gelen bu inlemede neyin nesiydi?

"Kaç gece hayal ettim biliyor musun kapımı senin açmanı, gülümseyerek bana bakmanı...."

"K-enan ya...." cümlelerim tamamlanmazken dişlerini boynuma geçirerek boğukça mırıldandı.

"Nefret ediyorum Ezra'mm"

Boğazımdan kaçan acı dolu mırıltıyla birlikte belimi tutan eli sıkılaşırken devam  etti.

"Seni benden uzaklaştıran her şeyden nefret ediyorum. Günün sonunda benden uzaklaşman beni mahfediyor.

Ben senin gülüşüne hasretken insanların seni acımadan  kanatmasından nefret ediyorum. Gitme o eve. Gitmeni istemiyorum."

"Kenan nasıl gitmem nerede kalırım."

"Burda!!!! Benim yanımda iki güne karımsın zaten ."

"Olmazzz ne düşünürler hakk...." dudaklarımın üzerine kapanan iri parmagı beni susturduğunda net bir tonda konuştu.

"Kimse hiç kimse hakkında konuşamaz konuşturmam. Benimsin sen. Benim olacaksın. Karım, kadınım doğmamış çocuklarımın  annesisin sen."

Kalbim depara kalkmış yarış  atları  gibi  yerinde şaha kalmışken bir kez daha başımı iki yanda sallayarak konuştum.

"Kalamam burda  düşündüğün kendim değilim insanlar çok pislik Kenan. Bana değil ölmüş anneme babama uzanır  dilleri. Yapamam."

Gözlerimi kapatarak içine buyük bir nefes daha çektiğinde dudaklarıyla  boynuma küçük bir öpücük  bırakarak  huysuzca mırıldanmıştı.

"Tamam sen nasıl istersen öyle olsun."

"Teşekkur  ederim."

Üzerimden çekilen baskısı ile birlikte anlamsızca bana  baktığında göz  kırparak konuştu.

"Ne için bu teşekkür?"

"Beni zorlamadığın için."

"Sen sonunda bana gelde. Nasıl gelirsen gel. Beklerim iki gün daha."

Dudaklarımda güzel bir tebessüm belirdiğinde dağılan saçlarımı düzelterek Kenan'ın   araladığı  kapıdan bedenimi  çıkartarak elimi tutan elin vasıtasıyla  yemek masasına doğru ilerlemeye başladık.

***

Amcamların  evinin önünde duran arabayla kemerimi çözerek bakışlarımı Kenan'a çevirdiğim de yüzüne hakim olan büyük tebessümle beni seyrediyordu.

"Ben gideyim artık."

"Git bakalım iki günün kaldı sonra kollarımda uyutacağım seni."  Yanaklarımın cayır  cayır yandığını hissederken kapının kulpuna uzanmış tam açacak iken yanağıma değen dudaklarının sıcak fısıltısıyla kala kalmıştım.

"Seviyorum seni çok seviyorum." 

Elimle tuttuğum kulpu hızla  açarak bedenimi şiddetli  rüzgara bıraktığımda montumun yakalarını birleştirerek hızlıca odama doğru koşmaya başladım. Elim kalbimin üzerimde   şiddetle çarpışını dinlerken gözlerim kapanmış ve büyük bir ihtiyaçla mırıldanmıştım.

"Allahım Kenan'ı kalbime yâr eyle. Bana onu sevdir ne olur Allah'ım."

!!!BÖLÜM SONU!!!