Güneş
Zelal ana birden yere yığıldığında, hepimiz donakaldık. Ama bu seferki düşüş, öncekilere benzemiyordu. Gözleri kapalıydı, nefesi düzensizdi, dudakları titriyordu. İçimden bir ses, bunun sadece bir bayılma olmadığını söylüyordu.
Ben hâlâ Azat’ın ağzından çıkan o üç kelimenin şokundaydım:
“Birlikte olduk,” demişti.
Ama hemen ardından Meryem’in çığlığı geldi:
“Ne diyorsun sen Azat?! Ne birlikte olması, biz birlikte filan olmadık!”
Azat, çaresizlikle ellerini açtı. “Ama başka türlü durmazdı, gözü dönmüştü…”
Başımı ellerimin arasına aldım. “Yemin ederim bu evin senaryosu Cannes’a gitmeli. Gerilim, tutku, dram… hepsi var. Ama bu, bu bambaşka bir felaket.”
Tam o sırada kaynanam gözlerini araladı. Sessizce doğruldu. Yüzü bembeyazdı. Gözleri bomboş. Dudakları kıpırdıyor ama sanki ses
