Alfa Kral olarak otoritemi her zaman hissettirmem gerekiyordu, ama Eylül'le konuştuktan sonra onun gözlerinde beliren korkuyu görmek istememem rağmen istemeden de olsa yaratmıştım. Onu kurtardığım andan itibaren cadılar saray bölgemizi kuşatmış, hatta iki sınır nöbetçisini acımasızca öldürmüşlerdi. Bu, savaşın çoktan kapımıza dayandığının bir göstergesiydi.
Bunun farkında olarak hızla ofisime gittim. Kapıdan içeri girdiğimde Betam ve cadılar beni bekliyordu. İçeri girer girmez derin bir nefes aldım, tansiyonun ne kadar yüksek olduğunu hissedebiliyordum. Yüzümde belli belirsiz bir gülümseme vardı. Her ne kadar savaş kapımıza dayanıp beni strese soksan da, içimde tarifsiz bir mutluluk vardı. Baba olacaktım. Bu dünyada, benim için en önemli şey buydu.
Betam yüzümdeki ifadeyi görünce kaşları
