Yaratığın ölümüyle birlikte ormanı kaplayan siyah duman ağır ağır havaya karıştı.
Ağaçların gövdelerini kaplayan gölgeler dalgalar halinde geri çekildi.
Toprak hâlâ titriyordu Meva’nın ışığının bıraktığı izler zemini çatlatmış, Araf’ın karanlığı çevresindeki her şeyi soluklaştırmıştı.
Ve duman tamamen dağıldığında. Bir siluet belirdi.
İlk adımı attığında çizmeleri kırık dalların üzerinde tok bir ses çıkardı.
Omzuna kadar uzanan beyaz mavi işlemeli zırhları karanlıkta parladı.
Arması White Krallığın ışığıyla göğsünde keskin bir çizgi gibi duruyordu.
Sadece White krallığının en üst rütbeli askerlerinde olabilecek o soğuk bakış.
Araf hemen öne geçti, Meva’yı arkasına aldı.
Gözlerindeki karanlık hâlâ sönmemişti.
Siluet biraz daha yaklaştı.
Meva’nın nefesi durdu.
Çünkü yüzünü gördü
