Araf yavaşça elini Meva’nın yanağına uzattı.
Dokunuşu hem nazik hem de derin bir istek taşıyordu.
Gözlerindeki yogunluk Meva’ya olan duygularını saklamıyordu.
“İyi misin?” diye fısıldadı, sesi sıcak bir karanlık gibi Meva’nın tenine dokundu.
Meva cevap vermedi sadece başını hafifçe eğdi.
Araf’ın parmakları çenesine doğru inerken başparmağı dudak kenarına dokundu.
O küçük temas Meva’nın nefesini kesmeye yetti
Araf’ın bakışları bir an bile ayrılmadı ondan.
Gökyüzü griydi, Araf’ın topraklarında esen rüzgâr bile onları izliyor gibiydi.
Araf yaklaşırken Meva geri çekilmedi.
Araf’ın sesi karanlık ve kesin bir tonla döküldü.
“Bu evren bizi seçti.”
Elini Meva’nın yüzüne götürdü, başparmağı kızın yanağını sıcak bir çizgi gibi geçti.
“Ve sen…”
Bakışı derinleşti.
“Artık buradasın. Beni
