Ağaçların gövdeleri hâlâ hafifçe titriyor, zeminde çatlamış topraklarda eski savaşın izleri beliriyordu.
Meva derin bir nefes aldı, hâlâ kalbi hızlı atıyordu. Yanında duran Araf’ın gölgesi, karanlık bir halka gibi onu sarmıştı.
“İyi misin?” diye sordu Araf, sesi sakin ama altında bir kıskançlık, bir koruma isteği vardı.
Meva başını salladı.
“Evet sadece biraz tedirginim.”
Araf, Meva’nın saçlarına hafifçe dokundu. Parmaklarının teması kısa, ama sahipleniciydi.
“O adamın sana yaptığı.. Seni hâlâ etkiliyor, değil mi?”
Meva gözlerini kaçırdı, hafifçe dudak büktü. “Belki biraz”
Araf bir adım yaklaştı, ellerini Meva’nın yanağına değdirerek hafifçe itti.
“Biliyor musun bazı şeyler beni de rahatsız ediyor.”
Gözleri onu taradı görünmez bir kıskançlık çizgisi taşıyordu.
Meva çoktan anla
