Bir Gece Yarısı

"Poyraz!" Poyraz, sarsaklayarak durduğunda dizlerinin üzerine çökmüş iki yandan harp edilmiş kadına baktı. Gözlerindeki kırmızılık ve altındaki nem onu mahvederken yumruklarını sıktı. "Ne olur arkanı dönme bana Poyraz! Gitme böyle benden..." Poyraz acıyla kasılan yüzünü ondan gizlerken gözlerini yumdu. Sesi... Sesi de mahvediyordu. Kelimeleri de. Kokusu da. Saçın teli de. Kadın her şeyiyle mahvediyordu. "Sus..." Kadın hırsla iki yana salladı başını. "Susmam!" Ayağa kalkacaktı ki yeniden düşecek gibi olduğunda bir gözü onda olan Poyraz, ileriye atıldı istemsizce. Ancak kadının dimdik ayakta durduğunu görünce olduğu yerde kaldı. "Sen gideceksen susmam ben!" "Hep sustun ama!" "Senin içindi!" Bağırdı kadın. "Her şey hepsi senin içindi. Senin için yaptım onca şeyi. Benden git diye yapmadım bunları." Kadının sesi giderek yükseldiğinde uzun süredir beklenilen itiraflar bir bir ağzından dökülüyordu. "Kalbimi mahveden adam için yaptım. Sevdiğim için sevgim için yaptım." Poyraz bunun bir yalan olduğunun farkındaydı yine de inanmayı seçti. "Annem ne derdi hep biliyor musun..." burukla gülümsedi. "Aşk diye bir şey yoktur, aşka acizlikten başka bir şey değildir." Kadın şaşkınca bakakaldığında Poyraz ona doğru bir adım attı. "Ben ne olursa olsun kopamıyorum senden, boğazımda bir yumru kalbimde bir ağrısın. Ne yumruyu geçirecek suyum var ne de ağrıyü geçirecek ilacım." Baktı kadının nemli gözlerine. "Ne acı, oysa suyum da sendin ilacım da." "Poyraz..." "Hep sana gelmek isteyen ben... Bana ihanet ettiğini bile bile yine gelmek isteyen ben..." başını salladı. "Annem haklıymış, aşk gerçekten de acizlikmiş. Seni yerle bir edermiş." Kadın inkarla başını iki yana sallarken gözyaşları yanaklarından kayıyordu. Ellerini uzatmak, Poyraz'a dokunmak sarılmak istedi o an. "Siktin attın beni be. Paçavra gibi." Poyraz'ın o yüz ifadesini görünce gözyaşları içinde boğulacağını sandı kadın. "Mahvettin beni, kahrettin." "Deme öyle." Poyraz yüzüne yaklaştı. "Neden yaptın bunu..." Kadın dudaklarını ısırarak başını eğdi. "Neden amınakoyayım neden?!" "Senin için-" "Senin için deyip durma bana!" Poyraz hızla yüzüne yaklaşıp çenesini kavradı. "Bana bak bana! Gözlerime bak!" Zorlukla kaçırdığı harelere yeniden baktı kız. "Neden..." "Çünkü... Çünkü, öleceğimi bile bile sevdim Poyraz. Seni ilk gördüğümde beni öldüreceğini anladım."